ибриён
11:1 Акнун имон ҷавҳари чизҳои умедбахш, далели чизҳост
дида намешавад.
11:2 Зеро ки бо он пирон гузориши хуб ба даст оварданд.
11:3 Тавассути имон мо мефаҳмем, ки ҷаҳониён аз рӯи каломи ҳошия карда шудаанд
Худоё, ба тавре ки чизҳои намоён аз амалкунанда сохта нашуданд
пайдо мешаванд.
11:4 Бо имон Ҳобил ба Худо қурбонии беҳтар аз Қобилро пешкаш кард
ки ӯ шаҳодат дод, ки ӯ одил аст, Худо бар ӯ шаҳодат медиҳад
бахшоишҳо: ва ӯ, ки мурдааст, ҳанӯз ба воситаи он сухан мегӯяд.
11:5 Бо имон Ҳанӯх тарҷума шуд, ки маргро набинад; ва набуд
ёфт, зеро ки Худо Ӯро тарҷума карда буд, зеро ки пеш аз тарҷумааш буд
ин шаҳодат, ки ӯ ба Худо писанд омад.
11:6 Аммо бе имон писанд омадан ғайриимкон аст, зеро касе ки ба сӯи Ӯ меояд
Худо бояд имон оварад, ки ӯ ҳаст ва Ӯ мукофоти онҳост
боғайрат ӯро ҷустуҷӯ кунед.
11:7 Бо имон Нӯҳ, ки аз Худо огоҳӣ аз чизҳое, ки то ҳол дида нашудаанд, бо ҳаракат
тарс, барои наҷоти хонаи худ киштӣ тайёр кард; ки бо он вай
ҷаҳонро маҳкум кард ва вориси адолате шуд, ки аз ҷониби онҳост
имон.
11:8 Бо имон Иброҳим, ҳангоме ки ӯро даъват карданд, ки ба ҷое биравад
пас аз гирифтани мерос бояд итоат кунад; ва берун рафт, на
донист, ки ба кучо рафт.
11:9 Бо имон ӯ дар замини ваъда, чунон ки дар кишвари бегона, иқомат дошт,
Дар хаймаҳо бо Исҳоқ ва Яъқуб, ки ворисони ӯ бо ӯ буданд
ҳамон ваъда:
11:10 Зеро ки Ӯ дар ҷустуҷӯи шаҳре буд, ки таҳкурсӣ дорад, бинокор ва созандаи он
Худост.
11:11 Худи Соро низ ба воситаи имон қувват гирифт, ки насли ҳомиладор шавад ва
дар синни пирӣ кӯдак таваллуд кард, зеро вай ӯро доварӣ мекард
вафодор, ки ваъда дода буд.
11:12 Бинобар ин, дар он ҷо ҳатто аз як нафар, ва мисли мурда, чунон ки бисьёре ба вуҷуд омад
ситорахои осмон бисьёранд, ва мисли реги лаби бахр
соҳили бешумор.
11:13 Ҳамаи онҳо дар имон мурданд, ки ваъдаҳоро нагирифтанд, балки доранд
онҳоро аз дур диданд ва ба онҳо бовар карданд ва онҳоро ба оғӯш гирифтанд ва
икрор шуд, ки онхо дар руи замин гариба ва зоиринанд.
11:14 Зеро онҳое, ки чунин мегӯянд, ошкоро мегӯянд, ки дар ҷустуҷӯи ватан ҳастанд.
11:15 Ва агар дар бораи он кишваре, ки аз куҷо ҳастанд, ба ёд меоварданд
баромад, онҳо шояд имкон доштанд, ки баргарданд.
11:16 Аммо ҳоло онҳо мехоҳанд кишвари беҳтаре, яъне осмонӣ дошта бошанд
Худо шарм намекунад, ки Худои онҳо номида шавад, зеро ки Ӯ барои онҳо муҳайё кардааст
шаҳре.
11:17 Бо имон Иброҳим, вақте ки озмуда шуд, Исҳоқро қурбонӣ кард;
ваъдаҳои қурбонии писари ягонаи худро гирифт,
11:18 Дар бораи онҳо гуфта шудааст: "Насли ту дар Исҳоқ хонда хоҳад шуд".
11:19 Ба ҳисоб, ки Худо қодир буд, ки Ӯро аз мурдагон эҳьё кунад; аз
аз ин ҷост, ки ӯ низ ӯро дар як расм қабул кард.
11:20 Бо имон Исҳоқ Яъқуб ва Эсовро дар бораи чизҳои оянда баракат дод.
11:21 Бо имон Яъқуб, вақте ки мурдан буд, ҳар ду писари Юсуфро баракат дод;
ва ба сари асояш такья карда, сачда мекард.
11:22 Бо имон Юсуф, вақте ки мурд, дар бораи рафтани онҳо ёдовар шуд
банӣ-Исроил; ва дар бораи устухонҳои худ амр дод.
11:23 Бо имон Мусо, вақте ки ӯ таваллуд шуд, се моҳ аз падару модараш пинҳон шуд,
зеро диданд, ки вай кӯдаки дуруст аст; ва аз он наметарсиданд
фармони подшоҳ.
11:24 Бо имон Мусо, вақте ки ба синни калонӣ расид, рад кард, ки писар номида шавад
аз духтари Фиръавн;
11:25 Бартар аз он ки дар назди халқи Худо ранҷу азоб кашед, на ба
як мавсим аз лаззатҳои гуноҳ баҳра баред;
11:26 Эҳтироми Масеҳро сарвати бузургтар аз ганҷҳои дар
Миср, зеро ки ӯ подошро эҳтиром мекард.
11:27 Бо имон ӯ аз ғазаби подшоҳ натарсида, Мисрро тарк кард;
тоқат кард, мисли он ки ноаёнро дида буд.
11:28 Ба воситаи имон ӯ фисҳ ва пошидани хунро риоя мекард, то ки
ки нахустзодаро нобуд кардааст, бояд ба онҳо даст занад.
11:29 Бо имон онҳо аз Баҳри Сурх, чунон ки аз хушкӣ гузаштанд;
Мисриёне, ки ба кор машғул буданд, ғарқ шуданд.
11:30 Бо имон деворҳои Ериҳӯ пас аз иҳота кардан фурӯ рехт
ҳафт рӯз.
11:31 Бо имон Роҳоби фоҳиша ҳамроҳи онҳое ки имон наоварда буданд, ҳалок нашуд
вай чосусонро бо сулху осоиш кабул карда буд.
11:32 Ва боз чӣ гӯям? зеро ки дар бораи Ҷидъӯн чизе гуфтан наметавонист,
ва аз Бороқ ва Шимшӯн ва Йифтой; аз Довуд ва Самуил низ
ва аз паёмбарон:
11:33 Он ки ба воситаи имон салтанатҳоро таслим кард, адолатро ба амал овард,
ваъда дод, даҳони шерҳоро бастааст,
11:34 Зӯроварии оташро хомӯш карда, аз дами шамшер раҳо ёфт.
нотавонӣ қавӣ шуданд, дар ҷанг далер шуданд, ба гурезанд
лашкари бегонагон.
11:35 Занон мурдагони худро зинда карданд, ва дигарон зинда шуданд
шиканҷа дода, раҳоӣ намепазирад; то ки онҳо беҳтаре ба даст оранд
эҳё:
11:36 Ва дигарон бо тамасхур ва тозиёнаҳои бераҳмона озмоиш мекарданд, ҳа, илова бар ин
вомбаргҳо ва ҳабс:
11:37 Онҳоро сангсор карданд, пора-пора карданд, озмуда шуданд, бо онҳо кушта шуданд
шамшер: онҳо дар пӯсти гӯсфанду буз саргардон шуданд; будан
бенаво, ранҷдида, азобдида;
11:38 (Ҷаҳон сазовори онҳо набуд) дар биёбонҳо саргардон шуданд ва
кӯҳҳо ва дар ғорҳо ва ғорҳои замин.
11:39 Ва ҳамаи онҳо, ки ба воситаи имон шаҳодати нек ба даст овардаанд, қабул накарданд
ваъда:
11:40 Худо барои мо чизи беҳтаре дод, ки онҳо бе мо бошанд
бояд мукаммал гардонда нашавад.