Ҳастӣ
49:1 Ва Яъқуб писарони худро хонда, гуфт: «Ҷамъ шавед,
то он чиро, ки дар айёми охир ба сари шумо хоҳад омад, ба шумо мегӯям.
49:2 Худро ҷамъ кунед ва бишнавед, эй писарони Яъқуб; ва гӯш кунед
Исроил падарат.
49:3 Реубен, ту нахустзодаи ман, қудрати ман ва ибтидои ман ҳастӣ
қувват, бузургии иззат ва бузургии қудрат:
49:4 Мисли об ноустувор, ту бартарӣ нахоҳӣ дошт; зеро ки ту назди худ баромадӣ
бистари падар; Пас онро палид кардӣ: ӯ ба диватам баромад.
49:5 Шимъӯн ва Левӣ бародаронанд; асбобхои берахмй дар онхост
манзил.
49:6 Эй ҷонам, ба ниҳони онҳо марав. ба ҷамъомади онҳо, аз они ман
Шаъну шараф, муттаҳид нашав; зеро ки онҳо дар хашми худ як одамро куштанд ва дар
бо иродаи худ девор кофтаанд.
49:7 Лаънат бод хашми онҳо, зеро ки хашмгин буд; ва хашми онҳо, зеро ки ин буд
бераҳм: Ман онҳоро дар Яъқуб тақсим хоҳам кард, ва дар Исроил пароканда хоҳам кард.
49:8 Яҳудо, ту ҳастӣ, ки бародаронат ӯро ҳамду сано гӯянд: дасти ту дар
гардани душманонат; фарзандони падарат дар пеши худ саҷда хоҳанд кард
ту.
Юҳанно 49:9 Яҳудо балони шер аст: эй писарам, ту аз сайд баромадаӣ; ӯ
хам шуда, чун шер ва чун шери пир бистари шуд; ки бархоста бошад
ӯ боло?
49:10 Асо аз Яҳудо дур нахоҳад шуд, ва қонунгузор аз миёни худ
пойҳо, то даме ки Шилӯ биёяд; ва ҷамъомади мардум ба сӯи Ӯ хоҳад буд
бошад.
49:11 Гузаи худро ба ток мебандад, ва курраи хари худро ба токи интихобшуда;
либоси худро бо май шуст ва либосашро дар хуни ангур.
49:12 Чашмони ӯ аз шароб сурх хоҳад шуд, ва дандонҳояш аз шир сафед.
49:13 Забулун дар паноҳгоҳи баҳр сокин хоҳад шуд; ва ӯ барои як хоҳад буд
паноҳгоҳи киштиҳо; ва сарҳади вай то Сидӯн хоҳад буд.
49:14 Иссакор хари қавӣ аст, ки дар байни ду бори гарон нишастааст.
49:15 Ва ӯ дид, ки оромӣ хуб аст, ва замин, ки хушбӯй аст; ва
китфашро хам карда, хизматгори хироч шуд.
49:16 Дон қавми худро, ҳамчун яке аз сибтҳои Исроил доварӣ хоҳад кард.
Юҳанно 49:17 Дон дар роҳ море хоҳад буд, ва дар роҳ море хоҳад буд, ки
пошнаи асп, то саворааш қафо афтад.
49:18 Ман мунтазири наҷоти Ту шудаам, эй Худованд.
49:19 Ҷод, лашкар бар ӯ ғолиб хоҳад шуд, вале ӯ дар охир ғолиб хоҳад шуд.
49:20 Аз Ошер нони ӯ фарбеҳ хоҳад шуд, ва ӯ хӯрокҳои шоҳона хоҳад дод.
49:21 Нафталӣ қафо аст, сухани нек мегӯяд.
49:22 Юсуф шохаи пурбор аст, ҳатто навдаи пурбор дар назди чоҳ; ки
шохаҳо аз болои девор мегузаранд:
49:23 Камонварон ӯро сахт ғамгин карданд, ва ба сӯи ӯ тир андохтанд ва аз ӯ нафрат карданд.
49:24 Аммо камонаш боқувват буд, ва бозуҳои дастҳои ӯ сохта шудааст
бо дастони Худои тавонои Яъқуб қавӣ; (аз он ҷост
чӯпон, санги Исроил :)
49:25 Қасам ба Худои падарат, ки ба ту ёрӣ хоҳад дод; ва ба Худои таъоло,
ки туро бо баракатҳои осмони боло баракат хоҳад дод
умқи зери ниҳон, баракатҳои синаҳо ва бачадон;
49:26 Неъмати падарат бар неъмати ман бартар аст
ниёгонро то хадди теппахои абадй
бар сари Юсуф бошад, ва бар тоҷи сари он ки буд
аз бародаронаш ҷудо.
Юҳанно 49:27 Биньёмин мисли гург даррав хоҳад шуд; саҳар ӯ сайдро хоҳад хӯрд,
ва шабона ғаниматро тақсим хоҳад кард.
49:28 Ҳамаи инҳо дувоздаҳ сибти Исроил ҳастанд, ва ин аст сибти онҳо
падар ба онҳо сухан ронда, онҳоро баракат дод; ҳар кас мувофиқи худаш
баракат дод, онҳоро баракат дод.
49:29 Ва онҳоро таъкид карда, ба онҳо гуфт: «Ман бояд ба назди
мардум: Маро назди падаронам дар ғоре, ки дар саҳро аст, дафн кунед
Эфрон Ҳиттӣ,
49:30 Дар ғоре ки дар саҳрои Махпело, ки дар пеши Мамре воқеъ аст,
замини Канъон, ки Иброҳим бо киштзори Эфрӯн харида буд
Ҳиттӣ барои соҳиб шудан ба ҷои дафн.
49:31 Дар он ҷо Иброҳим ва занаш Соро дафн карданд; дар он ҷо Исҳоқро дафн карданд
ва занаш Ривқо; ва дар он ҷо Леёро дафн кардам.
49:32 Харидани киштзор ва ғоре, ки дар он аст, аз ҷониби
фарзандони Ҳет.
49:33 Ва ҳангоме ки Яъқуб ба писаронаш амр кард, ҷамъ кард
пойҳояшро ба бистар гузошт ва арвоҳро таслим кард ва ба назди онҳо ҷамъ шуд
халки худ.