Ҳастӣ 49:1 Ва Яъқуб писарони худро хонда, гуфт: «Ҷамъ шавед, то он чиро, ки дар айёми охир ба сари шумо хоҳад омад, ба шумо мегӯям. 49:2 Худро ҷамъ кунед ва бишнавед, эй писарони Яъқуб; ва гӯш кунед Исроил падарат. 49:3 Реубен, ту нахустзодаи ман, қудрати ман ва ибтидои ман ҳастӣ қувват, бузургии иззат ва бузургии қудрат: 49:4 Мисли об ноустувор, ту бартарӣ нахоҳӣ дошт; зеро ки ту назди худ баромадӣ бистари падар; Пас онро палид кардӣ: ӯ ба диватам баромад. 49:5 Шимъӯн ва Левӣ бародаронанд; асбобхои берахмй дар онхост манзил. 49:6 Эй ҷонам, ба ниҳони онҳо марав. ба ҷамъомади онҳо, аз они ман Шаъну шараф, муттаҳид нашав; зеро ки онҳо дар хашми худ як одамро куштанд ва дар бо иродаи худ девор кофтаанд. 49:7 Лаънат бод хашми онҳо, зеро ки хашмгин буд; ва хашми онҳо, зеро ки ин буд бераҳм: Ман онҳоро дар Яъқуб тақсим хоҳам кард, ва дар Исроил пароканда хоҳам кард. 49:8 Яҳудо, ту ҳастӣ, ки бародаронат ӯро ҳамду сано гӯянд: дасти ту дар гардани душманонат; фарзандони падарат дар пеши худ саҷда хоҳанд кард ту. Юҳанно 49:9 Яҳудо балони шер аст: эй писарам, ту аз сайд баромадаӣ; ӯ хам шуда, чун шер ва чун шери пир бистари шуд; ки бархоста бошад ӯ боло? 49:10 Асо аз Яҳудо дур нахоҳад шуд, ва қонунгузор аз миёни худ пойҳо, то даме ки Шилӯ биёяд; ва ҷамъомади мардум ба сӯи Ӯ хоҳад буд бошад. 49:11 Гузаи худро ба ток мебандад, ва курраи хари худро ба токи интихобшуда; либоси худро бо май шуст ва либосашро дар хуни ангур. 49:12 Чашмони ӯ аз шароб сурх хоҳад шуд, ва дандонҳояш аз шир сафед. 49:13 Забулун дар паноҳгоҳи баҳр сокин хоҳад шуд; ва ӯ барои як хоҳад буд паноҳгоҳи киштиҳо; ва сарҳади вай то Сидӯн хоҳад буд. 49:14 Иссакор хари қавӣ аст, ки дар байни ду бори гарон нишастааст. 49:15 Ва ӯ дид, ки оромӣ хуб аст, ва замин, ки хушбӯй аст; ва китфашро хам карда, хизматгори хироч шуд. 49:16 Дон қавми худро, ҳамчун яке аз сибтҳои Исроил доварӣ хоҳад кард. Юҳанно 49:17 Дон дар роҳ море хоҳад буд, ва дар роҳ море хоҳад буд, ки пошнаи асп, то саворааш қафо афтад. 49:18 Ман мунтазири наҷоти Ту шудаам, эй Худованд. 49:19 Ҷод, лашкар бар ӯ ғолиб хоҳад шуд, вале ӯ дар охир ғолиб хоҳад шуд. 49:20 Аз Ошер нони ӯ фарбеҳ хоҳад шуд, ва ӯ хӯрокҳои шоҳона хоҳад дод. 49:21 Нафталӣ қафо аст, сухани нек мегӯяд. 49:22 Юсуф шохаи пурбор аст, ҳатто навдаи пурбор дар назди чоҳ; ки шохаҳо аз болои девор мегузаранд: 49:23 Камонварон ӯро сахт ғамгин карданд, ва ба сӯи ӯ тир андохтанд ва аз ӯ нафрат карданд. 49:24 Аммо камонаш боқувват буд, ва бозуҳои дастҳои ӯ сохта шудааст бо дастони Худои тавонои Яъқуб қавӣ; (аз он ҷост чӯпон, санги Исроил :) 49:25 Қасам ба Худои падарат, ки ба ту ёрӣ хоҳад дод; ва ба Худои таъоло, ки туро бо баракатҳои осмони боло баракат хоҳад дод умқи зери ниҳон, баракатҳои синаҳо ва бачадон; 49:26 Неъмати падарат бар неъмати ман бартар аст ниёгонро то хадди теппахои абадй бар сари Юсуф бошад, ва бар тоҷи сари он ки буд аз бародаронаш ҷудо. Юҳанно 49:27 Биньёмин мисли гург даррав хоҳад шуд; саҳар ӯ сайдро хоҳад хӯрд, ва шабона ғаниматро тақсим хоҳад кард. 49:28 Ҳамаи инҳо дувоздаҳ сибти Исроил ҳастанд, ва ин аст сибти онҳо падар ба онҳо сухан ронда, онҳоро баракат дод; ҳар кас мувофиқи худаш баракат дод, онҳоро баракат дод. 49:29 Ва онҳоро таъкид карда, ба онҳо гуфт: «Ман бояд ба назди мардум: Маро назди падаронам дар ғоре, ки дар саҳро аст, дафн кунед Эфрон Ҳиттӣ, 49:30 Дар ғоре ки дар саҳрои Махпело, ки дар пеши Мамре воқеъ аст, замини Канъон, ки Иброҳим бо киштзори Эфрӯн харида буд Ҳиттӣ барои соҳиб шудан ба ҷои дафн. 49:31 Дар он ҷо Иброҳим ва занаш Соро дафн карданд; дар он ҷо Исҳоқро дафн карданд ва занаш Ривқо; ва дар он ҷо Леёро дафн кардам. 49:32 Харидани киштзор ва ғоре, ки дар он аст, аз ҷониби фарзандони Ҳет. 49:33 Ва ҳангоме ки Яъқуб ба писаронаш амр кард, ҷамъ кард пойҳояшро ба бистар гузошт ва арвоҳро таслим кард ва ба назди онҳо ҷамъ шуд халки худ.