Ҳастӣ
39:1 Ва Юсуф ба Миср оварда шуд; ва Фотифар, афсари
Фиръавн, сардори посбонон, мисрӣ, ӯро аз дасти онҳо харид
исмоилиён, ки ӯро ба он ҷо оварда буданд.
39:2 Ва Худованд бо Юсуф буд, ва ӯ марди муваффақ буд; ва ӯ дар
хонаи оғои худ мисрӣ.
39:3 Ва оғояш дид, ки Худованд бо ӯ аст, ва он чи Худованд ба вуҷуд овард
хамаи он чи ки вай ба даст овардааст, то обод шавад.
39:4 Ва Юсуф дар назари ӯ илтифот ёфт, ва ба вай хизмат кард, ва ӯро офарид.
нозири хонаи худ буд ва ҳар он чи дошт, ба дасташ дод.
39:5 Ва аз замоне ки Ӯро нозири худ таъин карда буд
хона ва бар тамоми дороияш, ки Худованд мисриёнро баракат дод
хона ба хотири Юсуф; ва баракати Худованд бар ҳамаи ин буд
дар хона ва дар сахро дошт.
39:6 Ва ҳар он чи дошт, дар дасти Юсуф монд; ва ӯ медонист, ки набояд ин корро кунад
дошт, ҷуз ноне ки хӯрдааст. Ва Юсуф шахси некӯ буд,
ва хуб мусоид.
39:7 Ва баъд аз ин воқеъ шуд, ки зани оғояш вайро андохт
чашм ба Юсуф; ва вай гуфт: «Бо ман бихобе».
39:8 Аммо ӯ рад карда, ба зани оғои худ гуфт: «Инак, оғои ман».
Он чиро, ки дар хона бо ман аст, намедонад, ва ӯ ҳама корро кардааст
вай ба дасти ман аст;
39:9 Дар ин хона бузургтар аз ман нест; ва ӯ ба ақиб нарафтааст
чизе аз ман ҷуз ту нест, зеро ки ту зани ӯ ҳастӣ; пас чӣ гуна метавонам?
ин шарорати бузург ва гуноҳ дар пеши Худо?
39:10 Ва чунин воқеъ шуд, ки вай рӯз ба рӯз ба Юсуф сухан мегуфт, ки ӯ
ба вай гӯш надод, дар канори вай бихобад, ё бо вай бошад.
39:11 Ва чунин воқеъ шуд, ки дар ҳамин вақт Юсуф ба хона даромад
кори худро пеш бурдан; ва дар он ҷо касе аз аҳли хона набуд
дар дохили.
39:12 Ва вайро аз ҷомааш гирифта, гуфт: "Бо ман бихобе", ва ӯ либосашро тарк кард
ҷомае дар даст дошт ва гурехта, ӯро берун овард.
39:13 Ва чунин воқеъ шуд, вақте ки вай дид, ки ӯ ҷомаи худро дар вай гузоштааст
даст дод ва гурехт,
39:14 Ки вай мардони хонаи худро даъват карда, ба онҳо сухан ронда, гуфт:
Инак, Ӯ забони иброниро назди мо овард, то ки моро тамасхур кунад; вай ба назди ман даромад
ки бо ман хобид ва ман бо овози баланд фарьёд задам:
39:15 Ва чун шунид, ки овози худро баланд карда, нидо кардам:
ки вай чомаашро назди ман гузошта, гурехта, уро берун баровард.
39:16 Ва ӯ ҷомаи ӯро назди худ гузошт, то даме ки оғояш ба хона омад.
39:17 Ва вай ба ин суханон гуфт: «Ибронӣ».
ғуломе ки назди мо овардаӣ, назди ман омад, то ки маро тамасхур кунад;
39:18 Ва ҳангоме ки ман овози худро баланд карда, гиря кардам,
бо ман либос пӯшид ва гурехт.
39:19 Ва ҳангоме ки оғояш суханони зани худро шунид, ки
вай ба вай сухан ронда, гуфт: «Бандаи ту бо ман ҳамин тавр кард;
ки хашму газаби у аланга зад.
39:20 Ва оғои Юсуф ӯро гирифта, дар зиндоне, ки дар он ҷо буд, андохт
бандиёни подшоҳ баста буданд, ва ӯ дар зиндон буд.
39:21 Аммо Худованд бо Юсуф буд, ва ба ӯ марҳамат намуд, ва ба ӯ марҳамат кард
дар назари посбони зиндон.
39:22 Ва посбони зиндон ҳама чизро ба дасти Юсуф супурд
маҳбусоне, ки дар зиндон буданд; ва он чи дар он ҷо карданд, Ӯ ҳамон буд
иҷрокунандаи он.
Подшоҳон 39:23 Подшоҳи зиндон ба он чизе ки зери дасти ӯ буд, нигоҳ намекард
даст; зеро ки Худованд бо ӯ буд ва он чи карда буд, Худованд буд
онро ба нашъунамо гардонд.