Ҳастӣ 39:1 Ва Юсуф ба Миср оварда шуд; ва Фотифар, афсари Фиръавн, сардори посбонон, мисрӣ, ӯро аз дасти онҳо харид исмоилиён, ки ӯро ба он ҷо оварда буданд. 39:2 Ва Худованд бо Юсуф буд, ва ӯ марди муваффақ буд; ва ӯ дар хонаи оғои худ мисрӣ. 39:3 Ва оғояш дид, ки Худованд бо ӯ аст, ва он чи Худованд ба вуҷуд овард хамаи он чи ки вай ба даст овардааст, то обод шавад. 39:4 Ва Юсуф дар назари ӯ илтифот ёфт, ва ба вай хизмат кард, ва ӯро офарид. нозири хонаи худ буд ва ҳар он чи дошт, ба дасташ дод. 39:5 Ва аз замоне ки Ӯро нозири худ таъин карда буд хона ва бар тамоми дороияш, ки Худованд мисриёнро баракат дод хона ба хотири Юсуф; ва баракати Худованд бар ҳамаи ин буд дар хона ва дар сахро дошт. 39:6 Ва ҳар он чи дошт, дар дасти Юсуф монд; ва ӯ медонист, ки набояд ин корро кунад дошт, ҷуз ноне ки хӯрдааст. Ва Юсуф шахси некӯ буд, ва хуб мусоид. 39:7 Ва баъд аз ин воқеъ шуд, ки зани оғояш вайро андохт чашм ба Юсуф; ва вай гуфт: «Бо ман бихобе». 39:8 Аммо ӯ рад карда, ба зани оғои худ гуфт: «Инак, оғои ман». Он чиро, ки дар хона бо ман аст, намедонад, ва ӯ ҳама корро кардааст вай ба дасти ман аст; 39:9 Дар ин хона бузургтар аз ман нест; ва ӯ ба ақиб нарафтааст чизе аз ман ҷуз ту нест, зеро ки ту зани ӯ ҳастӣ; пас чӣ гуна метавонам? ин шарорати бузург ва гуноҳ дар пеши Худо? 39:10 Ва чунин воқеъ шуд, ки вай рӯз ба рӯз ба Юсуф сухан мегуфт, ки ӯ ба вай гӯш надод, дар канори вай бихобад, ё бо вай бошад. 39:11 Ва чунин воқеъ шуд, ки дар ҳамин вақт Юсуф ба хона даромад кори худро пеш бурдан; ва дар он ҷо касе аз аҳли хона набуд дар дохили. 39:12 Ва вайро аз ҷомааш гирифта, гуфт: "Бо ман бихобе", ва ӯ либосашро тарк кард ҷомае дар даст дошт ва гурехта, ӯро берун овард. 39:13 Ва чунин воқеъ шуд, вақте ки вай дид, ки ӯ ҷомаи худро дар вай гузоштааст даст дод ва гурехт, 39:14 Ки вай мардони хонаи худро даъват карда, ба онҳо сухан ронда, гуфт: Инак, Ӯ забони иброниро назди мо овард, то ки моро тамасхур кунад; вай ба назди ман даромад ки бо ман хобид ва ман бо овози баланд фарьёд задам: 39:15 Ва чун шунид, ки овози худро баланд карда, нидо кардам: ки вай чомаашро назди ман гузошта, гурехта, уро берун баровард. 39:16 Ва ӯ ҷомаи ӯро назди худ гузошт, то даме ки оғояш ба хона омад. 39:17 Ва вай ба ин суханон гуфт: «Ибронӣ». ғуломе ки назди мо овардаӣ, назди ман омад, то ки маро тамасхур кунад; 39:18 Ва ҳангоме ки ман овози худро баланд карда, гиря кардам, бо ман либос пӯшид ва гурехт. 39:19 Ва ҳангоме ки оғояш суханони зани худро шунид, ки вай ба вай сухан ронда, гуфт: «Бандаи ту бо ман ҳамин тавр кард; ки хашму газаби у аланга зад. 39:20 Ва оғои Юсуф ӯро гирифта, дар зиндоне, ки дар он ҷо буд, андохт бандиёни подшоҳ баста буданд, ва ӯ дар зиндон буд. 39:21 Аммо Худованд бо Юсуф буд, ва ба ӯ марҳамат намуд, ва ба ӯ марҳамат кард дар назари посбони зиндон. 39:22 Ва посбони зиндон ҳама чизро ба дасти Юсуф супурд маҳбусоне, ки дар зиндон буданд; ва он чи дар он ҷо карданд, Ӯ ҳамон буд иҷрокунандаи он. Подшоҳон 39:23 Подшоҳи зиндон ба он чизе ки зери дасти ӯ буд, нигоҳ намекард даст; зеро ки Худованд бо ӯ буд ва он чи карда буд, Худованд буд онро ба нашъунамо гардонд.