Ҳастӣ
31:1 Ва ӯ суханони писарони Лобонро шунид, ки мегуфтанд: «Яъқуб бурдааст».
он чи аз они падари мо буд; ва он чи аз они падари мо буд, вай низ дорад
хамаи ин шухрат пайдо кард.
31:2 Ва Яъқуб чеҳраи Лобонро дид, ва инак, он нест.
ба суи у мисли пештара.
31:3 Ва Худованд ба Яъқуб гуфт: «Ба замини падарони худ баргард, ва
ба хешовандони худ; ва ман бо ту хоҳам буд.
31:4 Ва Яъқуб фиристода, Роҳел ва Леёро ба саҳро назди рамаи худ хонд.
31:5 Ва ба онҳо гуфт: «Чеҳраи падари шуморо мебинам, ки ин тавр нест».
ба ман мисли пештара; лекин Худои падарам бо ман буд.
31:6 Ва шумо медонед, ки ман бо тамоми қуввати худ ба падари шумо хизмат кардам.
31:7 Ва падарат маро фиреб дода, музди маро даҳ бор иваз кард; аммо
Худо ба ӯ иҷозат дод, ки маро озор надиҳад.
31:8 Агар ӯ чунин гуфта бошад: "Музди ту хас аст; пас тамоми чорво
ва агар чунин гӯяд: "Халқдор музди ту хоҳад буд";
баъд луч тамоми чорво ringstraked.
31:9 Ҳамин тавр Худо чорпоёни падари туро гирифта, ба онҳо дод
ман.
31:10 Ва чунин воқеъ шуд, ки дар он вақт, ки чорпоён ҳомиладор шуданд, ки ман бардоштам
чашмонамро боло карда, дар хоб дидам, ва инак, қӯчқорҳоеро, ки ҷаҳиш мекарданд
дар болои чорпоён ҳалқадор, холӣ ва гулӯла буданд.
31:11 Ва фариштаи Худо дар хоб ба ман сухан ронда, гуфт: «Яъқуб: «Ва ман
гуфт: Ана ман.
31:12 Ва гуфт: «Акнун чашмонатро боло кун ва бубин, ки ҳамаи қӯчқорҳое, ки ҷаҳанд
бар чорпоён ҳалқадор, холӣ ва гулӯла доранд, зеро ман дидаам
ҳар он чи Лобон ба ту мекунад.
31:13 Ман Худои Байт-Ил ҳастам, ки дар он ҷо сутунро тадҳин кардаӣ ва дар куҷо Ту
ба ман назр карда буд: алҳол бархез, аз ин замин берун шав, ва
ба замини хешу табори худ баргардед.
31:14 Ва Роҳел ва Леё ба ӯ ҷавоб дода, гуфтанд: «Оё то ҳол чизе ҳаст».
ё мерос барои мо дар хонаи падарамон?
31:15 Оё мо аз ӯ бегона нестем? зеро ки Ӯ моро фурӯхтааст ва ба қадри кофӣ дорад
пули моро низ хӯрданд.
31:16 Зеро тамоми сарвате, ки Худо аз падари мо гирифтааст, аз они мост,
ва фарзандони мо: акнун он чи Худо ба ту гуфтааст, бикун».
31:17 Ва Яъқуб бархоста, писарон ва занони худро бар шутурҳо савор кард;
31:18 Ва ӯ тамоми чорпоёнаш ва тамоми дороии худро, ки дошт, бурд
гирифта шуд, чорвои ба даст овардааш, ки дар Паданарам гирифта буд, барои
ки назди падараш Исҳоқ ба замини Канъон биравад.
31:19 Ва Лобон барои тарошидани гӯсфандони худ рафт, ва Роҳел ҳайкалҳоро дуздида буд
падараш буданд.
Юҳанно 31:20 Ва Яъқуб бехабар ба Лобони суриягӣ дуздидааст, ки ба вай гуфта буд
на ин ки вай гурехт.
31:21 Пас ӯ бо тамоми дороияш гурехт; ва бархоста, аз болои дарё гузашт
рӯ ба рӯ шуд ва рӯи худро ба сӯи кӯҳи Ҷилъод ниҳод.
31:22 Ва дар рӯзи сеюм ба Лобон гуфтанд, ки Яъқуб гурехтааст.
31:23 Ва бародарони худро бо худ гирифта, ҳафт рӯз ӯро таъқиб кард.
сафар; ва дар кӯҳи Ҷилъод ба ӯ расиданд.
31:24 Ва Худо шабона ба Лобони суриягӣ дар хоб дида, ба ӯ гуфт:
Огоҳ бош, ки ба Яъқуб на некӣ ва на бад сухан гӯй.
31:25 Пас аз он Лобон ба Яъқуб расид. Ва Яъқуб хаймаи худро дар кӯҳ бино карда буд:
ва Лобон бо бародаронаш дар кӯҳи Ҷилъод ӯрду заданд.
31:26 Ва Лобон ба Яъқуб гуфт: «Чӣ кор кардаӣ, ки дуздӣ кардаӣ
Бехабар аз ман, ва духтаронамро ҳамчун асир бурданд
шамшер?
31:27 Пас, ту пинҳонӣ гурехта, аз ман дуздӣ; ва
Ба ман нагуфта буд, ки ман туро бо шодмонӣ ва бо шодӣ гусел мекардам
сурудҳо, бо табрет ва бо арфа?
31:28 Оё ба ман иҷозат надодааст, ки писарону духтаронамро бибӯсам? шумо ҳоло доред
дар ин кор беақлӣ карда шудааст.
31:29 Дар дасти ман аст, ки туро озор диҳам, лекин Худои падарат
дирӯз ба ман сухан ронда, гуфт: "Эҳтиёт шав, ки бо ӯ сухан нагӯй"
Яъқуб хуб ё бад.
31:30 Ва алҳол, гарчанде ки мехостӣ биравӣ, зеро ки ту сахт орзу кардаӣ.
пас аз хонаи падари худ, вале чаро худоёни маро дуздӣ?
31:31 Ва Яъқуб ба Лобон ҷавоб дода, гуфт: «Чун тарсидам, зеро гуфтам:
Шояд духтаронатро аз ман бигирӣ.
31:32 Ҳар кӣ худоёни худро ёбӣ, бигзор вай зинда намонад;
бародарон, бидонед, ки он чи аз они ман аст, ва онро ба назди худ бигиред. Барои
Яъқуб намедонист, ки Роҳел онҳоро дуздидааст.
31:33 Ва Лобон ба хаймаи Яъқуб, ба хаймаи Леё ва ба ду
хаймаҳои канизон; вале наёфт. Пас аз он вай аз хонаи Лея баромад
хайма зада, ба хаймаи Роҳел даромад.
31:34 Ва Роҳел суратҳоро гирифта, дар чӯбини шутур гузошта буд,
ва бар онҳо нишастанд. Ва Лобон тамоми хаймаро кофтукоб кард, вале наёфт.
31:35 Ва вай ба падари худ гуфт: «Бигзор оғоям писанд наояд, ки ман наметавонам».
пеши ту бархез; зеро ки урфу одати занон бар ман аст. Ва у
ҷустуҷӯ кард, аммо тасвирҳоро наёфтанд.
31:36 Ва Яъқуб ба ғазаб омада, бо Лобон зад, ва Яъқуб ҷавоб дода, гуфт:
ба Лобон, ки гуноҳи ман чист? гуноҳи ман чист, ки ин қадар гарм дорӣ
аз паи ман шуданд?
31:37 Дар ҳоле ки шумо тамоми чизҳои маро ҷустуҷӯ кардаед, аз ҳама чизҳои худ чӣ ёфтед.
ашёи рӯзгор? онро дар ин ҷо ба пеши бародарони ман ва бародарони худ гузор, ки
онҳо метавонанд дар байни мо ҳукм кунанд.
31:38 Ин бист сол ман бо ту будам; мешҳои ту ва бузҳои ту
бачаҳои онҳоро напартоянд, ва қӯчқорҳои рамаи туро нахӯрдаам.
31:39 Он чиро, ки аз ҳайвоноти ваҳшӣ дарида буд, назди ту наовардаам; Ман талафотро бардоштам
аз он; аз дасти Ман талаб кардӣ, хоҳ рӯзона дуздида бошӣ, хоҳ
шабона дуздида шуд.
31:40 Ман ҳамин тавр будам; дар рӯз хушксолӣ маро фурӯ бурд, ва шабнам шаб;
ва хобам аз чашмонам дур шуд.
31:41 Ҳамин тавр, бист сол дар хонаи ту будам; Ман чордаҳ сол ба ту хизмат кардам
барои ду духтарат ва шаш сол барои чорпоёнат, ва ту дорӣ
музди корамро дах маротиба дигар кард.
31:42 Магар Худои падарам, Худои Иброҳим ва тарси Исҳоқ,
Ту бо ман будӣ, маро акнун холӣ фиристодӣ. Худо дорад
ранҷи ман ва меҳнати дастонамро дида, туро сарзаниш кардам
дирӯз.
31:43 Ва Лобон ба Яъқуб ҷавоб дода, гуфт: «Ин духтарон ман ҳастанд».
духтарон ва ин фарзандон фарзандони ман ва ин чорвои ман
чорпоён ва он чи мебинӣ, аз они Ман аст; ва имрӯз чӣ кунам?
ин духтарони ман, ё ба фарзандони онҳо, ки таваллуд кардаанд?
31:44 Пас, акнун биё, мо ва ту аҳд бандем; ва бигзоред
Миёни ману ту шоҳид бош».
31:45 Ва Яъқуб сангеро гирифта, барои сутун гузошт.
31:46 Ва Яъқуб ба бародарони худ гуфт: «Сангҳо ҷамъ кунед; ва сангҳо гирифтанд,
ва теппае сохтанд, ва дар он ҷо бар теппа хӯрданд.
31:47 Ва Лобон онро Егарсаҳадуто номид, ва Яъқуб онро Ҷалид номид.
31:48 Ва Лобон гуфт: «Имрӯз ин тӯда миёни ману ту шоҳид аст».
Бинобар ин номи он Ҷалид буд;
31:49 Ва Мисфо; зеро ки ӯ гуфта буд: «Худованд миёни ману ту нигоҳ дорад, вақте ки мо ҳастем».
аз дигаре ғоибанд.
31:50 Агар духтарони маро озор диҳӣ ё занони дигар бигирӣ
Ба ғайр аз духтарони ман, ҳеҷ кас бо мо нест; Бингар, ки Худо дар миёни ман шоҳид аст
ва ту.
31:51 Ва Лобон ба Яъқуб гуфт: «Ин теппа ва ин сутунро бубин, ки
Миёни ману ту андохтам:
31:52 Ин тӯдаи шоҳид аст ва ин сутун шоҳид аст, ки ман намегузарам
бар ин тӯда ба ту бигзарад, ва аз ин тӯда нагузаронӣ ва
ин сутун ба ман барои зиён аст.
31:53 Худои Иброҳим ва Худои Ноҳӯр, Худои падарашон, довар
дар байни мо. Ва Яъқуб ба тарси падараш Исҳоқ қасам хӯрд.
31:54 Он гоҳ Яъқуб бар кӯҳ қурбонӣ карда, бародарони худро
нон хӯрда, нон хӯрда, тамоми шаб дар кӯҳ монданд.
31:55 Ва Лобон субҳи барвақт бархоста, писаронаш ва ӯро бӯсид
духтаронро хонда, онҳоро баракат дод, ва Лобон рафта, ба хонаи худ баргашт
ҷой.