Ҳастӣ
28:1 Ва Исҳоқ Яъқубро ҷеғ зада, ӯро баракат дод, ва ӯро насиҳат дод ва гуфт:
Ӯро: «Аз духтарони Канъон зан нагир».
28:2 Бархез, ба Паданарам, ба хонаи падари модарат Байтуил бирав; ва
Аз он ҷо аз духтарони модарат Лобон зане бигир».
бародар.
28:3 Ва Худои Қодири Мутлақ туро баракат диҳад, ва туро пурбор ва афзун гардонад,
то ки ту мардуми зиёде бошӣ;
28:4 Ва баракати Иброҳимро ба ту ва насли ту ато кун.
ту; то ки заминеро, ки дар он бегона ҳастӣ, мерос ёбӣ,
ки Худо ба Иброҳим дод.
28:5 Ва Исҳоқ Яъқубро фиристод, ва ӯ ба Паданором назди Лобон ибни
Байтуили суриягӣ, бародари Ривқо, модари Яъқуб ва Эсов.
28:6 Вақте ки Эсов дид, ки Исҳоқ Яъқубро баракат дода, ӯро ба назди худ фиристод
Паданарам, ки аз он ҷо ба ӯ зан гирад; ва чунон ки Ӯро баракат дод
ба вай супориш дода, гуфт: "Аз духтарон зан нагир"
аз Канъон;
28:7 Ва Яъқуб ба падар ва модари худ итоат кард ва ба назди ӯ рафт
Паданарам;
28:8 Ва Эсов чун дид, ки духтарони Канъон ба Исҳоқ писанд наомаданд
падар;
28:9 Пас, Эсов назди Исмоил рафта, занонеро, ки дошт, гирифт
Маҳолат духтари писари Исмоили Иброҳим, хоҳари Набоҷот,
зани у шавад.
28:10 Ва Яъқуб аз Беэр-Шобаъ баромада, сӯи Ҳорон равона шуд.
28:11 Ва ӯ бар ҷое равшанӣ андохта, тамоми шаб дар он ҷо монд,
зеро офтоб ғуруб карда буд; ва аз сангҳои он ҷой гирифт, ва
онҳоро барои болиштҳои худ гузошта, дар он ҷо хобида хобид.
28:12 Ва ӯ хоб дид, ва инак, нардбоне бар замин гузошта шудааст, ва қуллаи
он ба осмон расид; ва инак, фариштагони Худо ба боло мебароянд ва
ба он фуромадан.
28:13 Ва инак, Худованд дар болои он истода, гуфт: «Ман Худованд Худои
Падари ту Иброҳим ва Худои Исҳоқ: замине, ки бар он хобидаӣ,
онро ба ту ва ба насли ту хоҳам дод;
28:14 Ва насли ту мисли хоки замин хоҳад буд, ва ту паҳн хоҳӣ кард.
берун аз ғарб ва ба шарқ ва ба шимол ва ба ҷануб:
ва дар ту ва насли ту тамоми қабилаҳои рӯи замин хоҳанд буд
муборак.
28:15 Ва инак, Ман бо ту ҳастам, ва туро дар ҳама ҷо нигоҳ хоҳам кард
меравӣ ва туро боз ба ин сарзамин хоҳӣ овард; зеро намехоҳам
туро тарк кун, то он чиро, ки ба ту гуфтаам, ба ҷо оварам».
28:16 Ва Яъқуб аз хоби худ бедор шуд, ва гуфт: «Албатта Худованд дар
ин ҷой; ва ман инро намедонистам.
28:17 Ва ӯ тарсид, ва гуфт: «Чӣ гуна даҳшатнок аст ин ҷо! ин ҳеҷ нест
дигаре ҷуз хонаи Худо, ва ин дарвозаи осмон аст.
28:18 Ва Яъқуб субҳи барвақт бархоста, сангеро, ки дошт, гирифт
барои болиштҳои худ гузошта, онро барои сутун гузошт ва бар болишт равған рехт
болои он.
28:19 Ва номи он ҷойро Байт-Ил номид, аммо номи он шаҳрро
аввал Луз ном дошт.
28:20 Ва Яъқуб назр карда, гуфт: «Агар Худо бо ман бошад ва маро нигоҳ дорад
Ба ҳамин тариқ, ки меравам ва ба ман нон хоҳам дод, то бихӯрам ва либосе барои пӯшонам
бар,
28:21 Ба тавре ки ман боз ба хонаи падарам ба саломатӣ меоям; он гоҳ Худованд хоҳад кард
Худои ман бош:
28:22 Ва ин санг, ки ман барои сутун гузоштаам, хонаи Худо хоҳад буд.
аз он чи ба ман медиҳӣ, даҳякашро ба ту хоҳам дод».