Ҳастӣ 28:1 Ва Исҳоқ Яъқубро ҷеғ зада, ӯро баракат дод, ва ӯро насиҳат дод ва гуфт: Ӯро: «Аз духтарони Канъон зан нагир». 28:2 Бархез, ба Паданарам, ба хонаи падари модарат Байтуил бирав; ва Аз он ҷо аз духтарони модарат Лобон зане бигир». бародар. 28:3 Ва Худои Қодири Мутлақ туро баракат диҳад, ва туро пурбор ва афзун гардонад, то ки ту мардуми зиёде бошӣ; 28:4 Ва баракати Иброҳимро ба ту ва насли ту ато кун. ту; то ки заминеро, ки дар он бегона ҳастӣ, мерос ёбӣ, ки Худо ба Иброҳим дод. 28:5 Ва Исҳоқ Яъқубро фиристод, ва ӯ ба Паданором назди Лобон ибни Байтуили суриягӣ, бародари Ривқо, модари Яъқуб ва Эсов. 28:6 Вақте ки Эсов дид, ки Исҳоқ Яъқубро баракат дода, ӯро ба назди худ фиристод Паданарам, ки аз он ҷо ба ӯ зан гирад; ва чунон ки Ӯро баракат дод ба вай супориш дода, гуфт: "Аз духтарон зан нагир" аз Канъон; 28:7 Ва Яъқуб ба падар ва модари худ итоат кард ва ба назди ӯ рафт Паданарам; 28:8 Ва Эсов чун дид, ки духтарони Канъон ба Исҳоқ писанд наомаданд падар; 28:9 Пас, Эсов назди Исмоил рафта, занонеро, ки дошт, гирифт Маҳолат духтари писари Исмоили Иброҳим, хоҳари Набоҷот, зани у шавад. 28:10 Ва Яъқуб аз Беэр-Шобаъ баромада, сӯи Ҳорон равона шуд. 28:11 Ва ӯ бар ҷое равшанӣ андохта, тамоми шаб дар он ҷо монд, зеро офтоб ғуруб карда буд; ва аз сангҳои он ҷой гирифт, ва онҳоро барои болиштҳои худ гузошта, дар он ҷо хобида хобид. 28:12 Ва ӯ хоб дид, ва инак, нардбоне бар замин гузошта шудааст, ва қуллаи он ба осмон расид; ва инак, фариштагони Худо ба боло мебароянд ва ба он фуромадан. 28:13 Ва инак, Худованд дар болои он истода, гуфт: «Ман Худованд Худои Падари ту Иброҳим ва Худои Исҳоқ: замине, ки бар он хобидаӣ, онро ба ту ва ба насли ту хоҳам дод; 28:14 Ва насли ту мисли хоки замин хоҳад буд, ва ту паҳн хоҳӣ кард. берун аз ғарб ва ба шарқ ва ба шимол ва ба ҷануб: ва дар ту ва насли ту тамоми қабилаҳои рӯи замин хоҳанд буд муборак. 28:15 Ва инак, Ман бо ту ҳастам, ва туро дар ҳама ҷо нигоҳ хоҳам кард меравӣ ва туро боз ба ин сарзамин хоҳӣ овард; зеро намехоҳам туро тарк кун, то он чиро, ки ба ту гуфтаам, ба ҷо оварам». 28:16 Ва Яъқуб аз хоби худ бедор шуд, ва гуфт: «Албатта Худованд дар ин ҷой; ва ман инро намедонистам. 28:17 Ва ӯ тарсид, ва гуфт: «Чӣ гуна даҳшатнок аст ин ҷо! ин ҳеҷ нест дигаре ҷуз хонаи Худо, ва ин дарвозаи осмон аст. 28:18 Ва Яъқуб субҳи барвақт бархоста, сангеро, ки дошт, гирифт барои болиштҳои худ гузошта, онро барои сутун гузошт ва бар болишт равған рехт болои он. 28:19 Ва номи он ҷойро Байт-Ил номид, аммо номи он шаҳрро аввал Луз ном дошт. 28:20 Ва Яъқуб назр карда, гуфт: «Агар Худо бо ман бошад ва маро нигоҳ дорад Ба ҳамин тариқ, ки меравам ва ба ман нон хоҳам дод, то бихӯрам ва либосе барои пӯшонам бар, 28:21 Ба тавре ки ман боз ба хонаи падарам ба саломатӣ меоям; он гоҳ Худованд хоҳад кард Худои ман бош: 28:22 Ва ин санг, ки ман барои сутун гузоштаам, хонаи Худо хоҳад буд. аз он чи ба ман медиҳӣ, даҳякашро ба ту хоҳам дод».