Ҳастӣ
21:1 Ва Худованд, чунон ки гуфта буд, Соро дид, ва Худованд ба Соро кард
чунон ки вай гуфта буд.
21:2 Зеро ки Соро ҳомила шуда, Иброҳим дар пирӣ писаре зоид,
вақте ки Худо ба ӯ сухан гуфта буд.
21:3 Ва Иброҳим номи писари худро, ки аз ӯ таваллуд шуд, хонд
Соро ба ӯ зоид, Исҳоқ.
21:4 Ва Иброҳим писари худ Исҳоқро, ки ҳаштрӯза буд, хатна кард, мисли Худо
ба ӯ фармон дод.
21:5 Ва Иброҳим садсола буд, вақте ки писараш Исҳоқ таваллуд шуд
вай.
21:6 Ва Соро гуфт: «Худо маро ханда кардааст, то ҳар кӣ мешунавад».
бо ман ханд.
21:7 Ва вай гуфт: «Кӣ мехост, ки ба Иброҳим гуфт, ки Соро
бачахои додашуда шир? зеро ки дар пириаш писар таваллуд кардаам.
21:8 Ва кӯдак калон шуда, аз шир ҷудо шуд; ва Иброҳим барои онҳо зиёфат дод
ҳамон рӯзе, ки Исҳоқ аз шир ҷудо шуд.
21:9 Ва Соро писари Ҳоҷари мисрӣ, ки аз вай таваллуд шуда буд, дид
Иброҳим, масхара.
21:10 Бинобар ин вай ба Иброҳим гуфт: «Ин каниз ва писарашро берун кун.
зеро ки писари ин каниз вориси писари ман, ҳатто бо писари ман нахоҳад буд
Исҳоқ.
21:11 Ва ин дар назари Иброҳим аз сабаби писараш хеле ғамгин буд.
21:12 Ва Худо ба Иброҳим гуфт: «Бигзор ин дар назари ту гарон набошад, зеро
аз писар ва ба хотири канизат; дар ҳама он чизе ки Соро гуфта буд
ба ту, ба овози вай гӯш деҳ; зеро ки насли ту аз Исҳоқ хоҳад буд
даъват кард.
21:13 Ва низ аз писари каниз халқе хоҳам сохт, зеро ки вай ҳаст
насли ту.
21:14 Ва Иброҳим субҳи барвақт бархоста, нон ва шиша гирифт
об дода, ба Ҳоҷар дод ва бар китфаш гузошт ва
Кӯдакро гусел кард, ва вай рафта, дар он ҷо саргардон шуд
биёбони Беэр-Шобаъ.
21:15 Ва об дар шиша сарф шуд, ва вай кӯдакро зери як шиша андохт
аз буттаҳо.
21:16 Ва вай рафт, ва худро бар муқобили Ӯ нишаст, ки дар як роҳи хуб
тири камон буданд, зеро вай гуфта буд: «Марги кӯдакро набинам».
Ва вай бар зидди ӯ нишаст ва овози худро баланд карда, гирист.
21:17 Ва Худо овози писарро шунид; ва фариштаи Худо Ҳоҷарро нидо дод
аз осмон берун омада, ба вай гуфт: «Эй Ҳоҷар, ба ту чӣ шудааст? натарс; барои
Худо овози ин писарбачаро дар куҷост, шунид.
21:18 Бархез, бачаро боло бардошта, дар дасти худ нигоҳ доред; зеро ки Ман ӯро месозам
миллати бузург.
21:19 Ва Худо чашмони вайро кушод, ва вай чоҳи обро дид; ва вай рафт, ва
шишаро аз об пур карда, ба бача об дод.
21:20 Ва Худо бо писар буд; ва калон шуда, дар биёбон сокин шуд, ва
камонвар шуд.
21:21 Ва ӯ дар биёбони Форан сукунат дошт, ва модараш ба ӯ зан гирифт
аз сарзамини Миср.
21:22 Ва дар он вақт чунин воқеъ шуд, ки Абималик ва Фихӯли сардор
Сардори лашкари худ ба Иброҳим сухан ронда, гуфт: «Худо дар ҳама чиз бо ту аст».
ки шумо мекунед:
21:23 Акнун дар ин ҷо ба Худо қасам хӯр, ки дурӯғ нахоҳӣ кард
на бо ман, на бо писарам, на бо писари писарам, балки мувофиқи он
некие, ки ман ба ту кардаам, ту ҳам ба ман ва ҳам ба онон бикун
замине, ки дар он шумо сукунат кардаед.
21:24 Ва Иброҳим гуфт: «Қасам мехӯрам».
21:25 Ва Иброҳим Абималикро барои як чоҳи об танбеҳ дод
Хизматгорони Абималик бо зӯрӣ бурданд.
21:26 Ва Абималик гуфт: «Намедонам, ки кӣ ин корро кардааст;
ту ба ман бигӯй, вале ман дар ин бора ҳанӯз нашунидаам, балки имрӯз.
21:27 Ва Иброҳим гӯсфандон ва говонро гирифта, ба Абималик дод; ва ҳарду
аз онхо ахд бастанд.
21:28 Ва Иброҳим ҳафт барраи мешро аз рама ҷудо кард.
21:29 Ва Абималик ба Иброҳим гуфт: «Ин ҳафт барраҳои меш чӣ маъно доранд
худатон муқаррар кардаед?
21:30 Ва ӯ гуфт: «Барои ин ҳафт барра аз дасти ман бигир, ки
Шояд онҳо ба ман шаҳодат диҳанд, ки ман ин чоҳ кофтаам.
21:31 Бинобар ин ӯ он ҷойро Беэр-Шобаъ номид; зеро дар он ҷо ҳарду қасам мехӯранд
аз онҳо.
21:32 Ҳамин тавр онҳо дар Беэр-Шобаъ аҳд бастанд, ва Абималик бархоста,
Сардори лашкари худ Фихол, ва онҳо ба замин баргаштанд
аз фалиштиён.
Юҳанно 21:33 Ва Иброҳим дар Беэр-Шобаъ дарахте шинонд, ва онро бо номи худ хонд.
аз Худованд, Худои ҷовидонӣ.
21:34 Ва Иброҳим чанд рӯз дар замини фалиштиён сукунат кард.