Ҳастӣ
16:1 Зани Сорай Абром ӯро фарзанде надод; ва канизи зане дошт
Миср, ки номаш Ҳоҷар буд.
16:2 Ва Сорай ба Абром гуфт: «Инак, Худованд маро аз
гуфт: «Илтимос, назди канизи ман даро». шояд ба даст оварам
кӯдакон аз ҷониби вай. Ва Абром ба овози Сорай гӯш дод.
16:3 Ва зани Сараи Абром Ҳоҷари канизи худ мисриро, пас аз он ки Абром дошт, гирифт
даҳ сол дар замини Канъон сукунат карда, ӯро ба шавҳараш Абром дод
зани у шавад.
16:4 Ва Ӯ назди Ҳоҷар даромад, ва ӯ ҳомиладор шуд, ва чун дид, ки вайро дид
ҳомила шуда буд, маъшуқааш дар назари ӯ нафрат дошт.
16:5 Ва Сорай ба Абром гуфт: «Айби ман бар ту аст: канизи худро додаам».
ба синаи ту; ва чун дид, ки ҳомила шудааст, ман хор шудам
дар назари вай: Худованд дар миёни ману ту доварӣ мекунад.
16:6 Аммо Абром ба Сорай гуфт: «Инак, канизи ту дар дасти туст; ба вай чунон кун
ба ту писанд меояд. Ва ҳангоме ки Соро бо вай коре накард, вай гурехт
чеҳраи вай.
16:7 Ва фариштаи Худованд вайро дар назди чашмаи обе ёфт
биёбон, назди фаввора дар рохи Шур.
16:8 Ва гуфт: «Эй Ҳоҷар, канизи Сорай, аз куҷо омадӣ? ва дар куҷо меафтад
меравӣ? Ва гуфт: «Аз рӯи хонум Сорай гурезам».
16:9 Ва фариштаи Худованд ба вай гуфт: «Ба назди хонуми худ баргард, ва
худро зери дасти вай таслим кун.
16:10 Ва фариштаи Худованд ба вай гуфт: «Ман насли туро афзун хоҳам кард
бағоят зиёд, ки он барои шумораи зиёд ҳисоб карда намешавад.
16:11 Ва фариштаи Худованд ба вай гуфт: «Инак, ту кӯдак ҳастӣ,
ва писаре хоҳад зоид, ва ӯро Исмоил бигузорад; зеро ки Худованд
андӯҳи туро шунидааст.
16:12 Ва ӯ марди ваҳшӣ хоҳад буд; дасти вай бар зидди ҳар кас ва ҳар кас хоҳад буд
дасти одам бар зидди ӯ; ва ӯ дар ҳузури ҳамаи худ сокин хоҳад буд
бародарон.
16:13 Ва вай номи Худовандро, ки ба вай сухан мегуфт, хонд: "Худо мебинӣ"
зеро ки вай гуфта буд: "Оё ман ҳам дар ин ҷо ба касе ки Маро мебинад, нигоҳубин кардаам?"
16:14 Бинобар ин чоҳ Беэрлаҳайрӯй номида шуд; инак, он дар байни Қодеш аст
ва Беред.
16:15 Ва Ҳоҷар Абромро писаре зоид, ва Абром номи писари худро хонд, ки Ҳоҷар онро
луч, Исмоил.
16:16 Ва Абром ҳаштоду шашсола буд, вақте ки Ҳоҷар Исмоилро зоид
Абром.