Ҳастӣ 16:1 Зани Сорай Абром ӯро фарзанде надод; ва канизи зане дошт Миср, ки номаш Ҳоҷар буд. 16:2 Ва Сорай ба Абром гуфт: «Инак, Худованд маро аз гуфт: «Илтимос, назди канизи ман даро». шояд ба даст оварам кӯдакон аз ҷониби вай. Ва Абром ба овози Сорай гӯш дод. 16:3 Ва зани Сараи Абром Ҳоҷари канизи худ мисриро, пас аз он ки Абром дошт, гирифт даҳ сол дар замини Канъон сукунат карда, ӯро ба шавҳараш Абром дод зани у шавад. 16:4 Ва Ӯ назди Ҳоҷар даромад, ва ӯ ҳомиладор шуд, ва чун дид, ки вайро дид ҳомила шуда буд, маъшуқааш дар назари ӯ нафрат дошт. 16:5 Ва Сорай ба Абром гуфт: «Айби ман бар ту аст: канизи худро додаам». ба синаи ту; ва чун дид, ки ҳомила шудааст, ман хор шудам дар назари вай: Худованд дар миёни ману ту доварӣ мекунад. 16:6 Аммо Абром ба Сорай гуфт: «Инак, канизи ту дар дасти туст; ба вай чунон кун ба ту писанд меояд. Ва ҳангоме ки Соро бо вай коре накард, вай гурехт чеҳраи вай. 16:7 Ва фариштаи Худованд вайро дар назди чашмаи обе ёфт биёбон, назди фаввора дар рохи Шур. 16:8 Ва гуфт: «Эй Ҳоҷар, канизи Сорай, аз куҷо омадӣ? ва дар куҷо меафтад меравӣ? Ва гуфт: «Аз рӯи хонум Сорай гурезам». 16:9 Ва фариштаи Худованд ба вай гуфт: «Ба назди хонуми худ баргард, ва худро зери дасти вай таслим кун. 16:10 Ва фариштаи Худованд ба вай гуфт: «Ман насли туро афзун хоҳам кард бағоят зиёд, ки он барои шумораи зиёд ҳисоб карда намешавад. 16:11 Ва фариштаи Худованд ба вай гуфт: «Инак, ту кӯдак ҳастӣ, ва писаре хоҳад зоид, ва ӯро Исмоил бигузорад; зеро ки Худованд андӯҳи туро шунидааст. 16:12 Ва ӯ марди ваҳшӣ хоҳад буд; дасти вай бар зидди ҳар кас ва ҳар кас хоҳад буд дасти одам бар зидди ӯ; ва ӯ дар ҳузури ҳамаи худ сокин хоҳад буд бародарон. 16:13 Ва вай номи Худовандро, ки ба вай сухан мегуфт, хонд: "Худо мебинӣ" зеро ки вай гуфта буд: "Оё ман ҳам дар ин ҷо ба касе ки Маро мебинад, нигоҳубин кардаам?" 16:14 Бинобар ин чоҳ Беэрлаҳайрӯй номида шуд; инак, он дар байни Қодеш аст ва Беред. 16:15 Ва Ҳоҷар Абромро писаре зоид, ва Абром номи писари худро хонд, ки Ҳоҷар онро луч, Исмоил. 16:16 Ва Абром ҳаштоду шашсола буд, вақте ки Ҳоҷар Исмоилро зоид Абром.