Ҳастӣ
12:1 Ва Худованд ба Абром гуфта буд: «Ту аз кишвари худ берун шав ва аз
хешовандони ту ва аз хонаи падарат ба замине ки ман нишон хоҳам дод
ту:
12:2 Ва ман аз ту халқи бузурге хоҳам сохт, ва туро баракат хоҳам дод ва ба вуҷуд оварам
номи ту бузург аст; ва ту баракат хоҳӣ буд:
12:3 Ва ман баракат хоҳам дод онҳоеро, ки туро баракат медиҳанд, ва лаънаткунандагони туро лаънат хоҳам гуфт:
ва дар ту тамоми қабилаҳои рӯи замин баракат хоҳанд ёфт.
12:4 Ва Абром, чунон ки Худованд ба ӯ гуфта буд, равона шуд; ва Лут ҳамроҳаш рафт
ва Абром ҳафтоду панҷсола буд, ки аз он берун рафт
Харон.
12:5 Ва Абром зани худ Сорай ва писари бародараш Лут ва тамоми онҳоро гирифт
ашёе, ки онҳо ҷамъ оварда буданд, ва ҷонҳое, ки дар он гирифта буданд
Ҳорон; ва онҳо берун рафтанд, то ба замини Канъон бираванд; ва ба
замини Канъон омаданд.
12:6 Ва Абром аз замин гузашта, ба мавзеи Сикем, ба сӯи
дашти Море. Ва канъонӣ он вақт дар замин буд.
12:7 Ва Худованд ба Абром зоҳир шуда, гуфт: «Ба насли ту хоҳам дод
ин замин; ва дар он ҷо қурбонгоҳе барои Худованд, ки зоҳир шуд, бино кард
ба ӯ.
12:8 Ва аз он ҷо ба кӯҳе дар шарқи Байт-Ил рафт, ва
хаймаи худро бино кард, ки дар ғарб Байт-Ил ва дар шарқ Ҳай буд; ва
дар он ҷо қурбонгоҳе барои Худованд бино кард, ва исми Онро хонд
ХУДОВАНД.
12:9 Ва Абром ба самти ҷануб равона шуд.
12:10 Ва дар замин гуруснагӣ рӯй дод, ва Абром ба Миср омад
дар он ҷо иқомат кардан; зеро ки қаҳтӣ дар замин сахт буд.
12:11 Ва ҳангоме ки Ӯ барои дохил шудан ба Миср наздик шуд, вай
ба занаш Сорай гуфт: «Инак, ман медонам, ки ту зани одилона ҳастӣ».
нигоҳ кардан:
12:12 Бинобар ин воқеъ хоҳад шуд, ки мисриён туро бубинанд
гӯянд: "Ин зани вай аст" ва маро хоҳанд кушт, аммо хоҳанд кард
туро зинда нигоҳ дорад.
12:13 Бигӯ, ки ту хоҳари ман ҳастӣ.
ба хотири ту; ва ҷони ман ба хотири Ту зинда хоҳад шуд.
12:14 Ва чунин воқеъ шуд, ки, вақте ки Абром ба Миср омад, мисриён
Занро дид, ки вай хеле одил аст.
12:15 Миёни фиръавн низ вайро дида, дар ҳузури фиръавн таъриф карданд:
ва занро ба хонаи фиръавн бурданд.
12:16 Ва ӯ аз Абром ба хотири вай илтимос кард, ва ӯ гӯсфандон ва говҳо дошт,
ва харҳоро, ва ғуломон ва канизонро, ва вай харҳоро, ва
шутурхо.
12:17 Ва Худованд фиръавн ва хонадони ӯро ба балоҳои азиме гирифтор кард, зеро аз он сабаб
Зани Сараи Абром.
12:18 Ва фиръавн Абромро даъват карда, гуфт: «Ин чӣ кор аст, ки кардаӣ».
ба ман? чаро ба ман нагуфтӣ, ки вай зани туст?
12:19 Чаро гуфтӣ, ки вай хоҳари ман аст? бинобар ин ман шояд ӯро ба назди худ бурдам
Зан: алҳол зани худро бубин, вайро гирифта, бирав».
12:20 Ва фиръавн ба мардумаш дар бораи ӯ амр фармуд, ва онҳо ӯро фиристоданд.
ва занаш ва ҳар чизе ки дошт.