Ҳастӣ 12:1 Ва Худованд ба Абром гуфта буд: «Ту аз кишвари худ берун шав ва аз хешовандони ту ва аз хонаи падарат ба замине ки ман нишон хоҳам дод ту: 12:2 Ва ман аз ту халқи бузурге хоҳам сохт, ва туро баракат хоҳам дод ва ба вуҷуд оварам номи ту бузург аст; ва ту баракат хоҳӣ буд: 12:3 Ва ман баракат хоҳам дод онҳоеро, ки туро баракат медиҳанд, ва лаънаткунандагони туро лаънат хоҳам гуфт: ва дар ту тамоми қабилаҳои рӯи замин баракат хоҳанд ёфт. 12:4 Ва Абром, чунон ки Худованд ба ӯ гуфта буд, равона шуд; ва Лут ҳамроҳаш рафт ва Абром ҳафтоду панҷсола буд, ки аз он берун рафт Харон. 12:5 Ва Абром зани худ Сорай ва писари бародараш Лут ва тамоми онҳоро гирифт ашёе, ки онҳо ҷамъ оварда буданд, ва ҷонҳое, ки дар он гирифта буданд Ҳорон; ва онҳо берун рафтанд, то ба замини Канъон бираванд; ва ба замини Канъон омаданд. 12:6 Ва Абром аз замин гузашта, ба мавзеи Сикем, ба сӯи дашти Море. Ва канъонӣ он вақт дар замин буд. 12:7 Ва Худованд ба Абром зоҳир шуда, гуфт: «Ба насли ту хоҳам дод ин замин; ва дар он ҷо қурбонгоҳе барои Худованд, ки зоҳир шуд, бино кард ба ӯ. 12:8 Ва аз он ҷо ба кӯҳе дар шарқи Байт-Ил рафт, ва хаймаи худро бино кард, ки дар ғарб Байт-Ил ва дар шарқ Ҳай буд; ва дар он ҷо қурбонгоҳе барои Худованд бино кард, ва исми Онро хонд ХУДОВАНД. 12:9 Ва Абром ба самти ҷануб равона шуд. 12:10 Ва дар замин гуруснагӣ рӯй дод, ва Абром ба Миср омад дар он ҷо иқомат кардан; зеро ки қаҳтӣ дар замин сахт буд. 12:11 Ва ҳангоме ки Ӯ барои дохил шудан ба Миср наздик шуд, вай ба занаш Сорай гуфт: «Инак, ман медонам, ки ту зани одилона ҳастӣ». нигоҳ кардан: 12:12 Бинобар ин воқеъ хоҳад шуд, ки мисриён туро бубинанд гӯянд: "Ин зани вай аст" ва маро хоҳанд кушт, аммо хоҳанд кард туро зинда нигоҳ дорад. 12:13 Бигӯ, ки ту хоҳари ман ҳастӣ. ба хотири ту; ва ҷони ман ба хотири Ту зинда хоҳад шуд. 12:14 Ва чунин воқеъ шуд, ки, вақте ки Абром ба Миср омад, мисриён Занро дид, ки вай хеле одил аст. 12:15 Миёни фиръавн низ вайро дида, дар ҳузури фиръавн таъриф карданд: ва занро ба хонаи фиръавн бурданд. 12:16 Ва ӯ аз Абром ба хотири вай илтимос кард, ва ӯ гӯсфандон ва говҳо дошт, ва харҳоро, ва ғуломон ва канизонро, ва вай харҳоро, ва шутурхо. 12:17 Ва Худованд фиръавн ва хонадони ӯро ба балоҳои азиме гирифтор кард, зеро аз он сабаб Зани Сараи Абром. 12:18 Ва фиръавн Абромро даъват карда, гуфт: «Ин чӣ кор аст, ки кардаӣ». ба ман? чаро ба ман нагуфтӣ, ки вай зани туст? 12:19 Чаро гуфтӣ, ки вай хоҳари ман аст? бинобар ин ман шояд ӯро ба назди худ бурдам Зан: алҳол зани худро бубин, вайро гирифта, бирав». 12:20 Ва фиръавн ба мардумаш дар бораи ӯ амр фармуд, ва онҳо ӯро фиристоданд. ва занаш ва ҳар чизе ки дошт.