Эзра
9:1 Вақте ки ин корҳо анҷом ёфтанд, мирон назди ман омада, гуфтанд: «Дар
банӣ-Исроил ва коҳинон ва левизодагон аз ҳам ҷудо нашудаанд
худ аз мардуми кишварҳо, ки мувофиқи онҳо амал мекунанд
корҳои зишт, ҳатто аз канъониён, ҳиттиён, фариззиён, ва
ябусиён, аммӯниён, мӯобиён, мисриён ва амӯриён.
9:2 Зеро ки онҳо аз духтарони худ гирифта, барои худ ва барои худ
писарон: ба тавре ки насли муқаддас бо халқи худ омехта шудааст
он сарзаминҳо: оре, дасти мирон ва ҳокимон сардор буд
ин бедодгарй.
9:3 Ва ҳангоме ки ман ин суханро шунидам, ман ҷомаи худ ва ҷомаи худро дарида, ва
мӯи сару ришамро канда, ҳайрон шуда нишаст.
9:4 Он гоҳ ҳама назди ман ҷамъ омаданд, ки аз суханони онҳо ларзиданд
Худои Исроил, ба сабаби гуноҳи онҳое ки буданд
бурдан; ва то қурбонии шом дар ҳайрат нишастам.
9:5 Ва дар шом қурбонӣ ман аз вазнинии худ бархост; ва доштани
ҷома ва ҷомаамро дарида, ба зону афтодам ва худро густурдам
дастҳо ба Худованд Худои ман,
9:6 Ва гуфт: «Эй Худои ман, ман шарм дорам ва сурхам, ки рӯи худро ба сӯи Ту боло кунам,
Худои ман, зеро ки гуноҳҳои мо бар сари мо зиёд шудааст, ва гуноҳҳои мо
то осмон калон карда мешавад.
9:7 Аз айёми падарони худ мо дар ин гуноҳи бузурге будем
рӯз; ва мо, подшоҳон ва коҳинонамон, барои гуноҳҳои худ будем
ба дасти подшоҳони кишварҳо супурда, ба шамшер, ба
асирӣ ва ба ғанимат ва ба ошуфтагии чеҳра, чунон ки имрӯз аст.
9:8 Ва алҳол барои файзи андаке аз ҷониби Худованд Худои мо зоҳир шудааст,
то ки ба мо бақияе бимонад, то ки раҳо ёбад ва дар муқаддаси Худ ба мо мех ато кунад
то Худои мо чашмони моро равшан кунад ва андаке зинда гардонад
дар асорати мо.
9:9 Зеро ки мо ғулом будем; вале Худои мо моро дар ғуломии худ тарк накардааст,
балки дар назари подшоҳони Форс ба мо марҳамат намуд
ба мо эҳё деҳ, то хонаи Худои худро барпо кунем ва хонаи Худоро таъмир кунем
ва ба мо дар Яҳудо ва Ерусалим деворе бидиҳед.
9:10 Ва акнун, эй Худои мо, пас аз ин чӣ гӯем? зеро ки мо тарк кардаем
аҳкоми ту,
9:11 Ки ту ба воситаи бандагони худ ба анбиё амр фармудаӣ, ки гуфтаӣ:
замине, ки шумо барои тасарруф кардан ба он меравед, замини палид аст, ки бо он заминҳо
ифлосии мардуми кишварҳо, бо зиштҳои худ, ки
аз нопокии худ аз як канор то канори дигар пур кардаанд.
9:12 Пас, акнун духтарони худро ба писаронашон надиҳед ва нагиред
духтарони худро ба писарони худ надиҳед ва барои онҳо оромӣ ва моли онҳоро наҷӯед
то абад: то тавоно бошед ва аз неъмати замин бихӯред ва онро тарк кунед
то абад мероси фарзандони шумо бошад.
9:13 Ва пас аз он ки барои аъмоли бади мо ва барои бузургии мо ба сари мо меояд
гуноҳе кун, зеро ки Ту Худои мо моро аз мо камтар ҷазо додӣ
шароратҳо сазоворанд ва ба мо чунин наҷотро ато кардааст;
9:14 Оё мо боз аҳкоми Туро мешиканем ва бо ҳамбастагӣ бо Худо ҳамроҳ шавем
одамони ин зишт? намехоҳӣ, ки то ба мо хашмгин бошӣ».
Ту моро месӯхтӣ, то ки бақияе ва гурез набошад?
9:15 Эй Худованд Худои Исроил, Ту одил ҳастӣ, зеро ки мо ҳанӯз наҷот ёфтаем, чунон ки
имрӯз аст: инак, мо дар гуноҳҳои худ пеши ту ҳастем, зеро ки мо
аз ин сабаб пеши ту истода наметавонад.