Ҳизқиёл
47:1 Пас аз он ӯ маро боз ба дари хона овард; ва инак,
обҳое, ки аз зери остонаи хона ба тарафи шарқ мебароянд: барои
пешопеши хона ба тарафи шарк меистод ва об омад
аз таги рости хона, дар тарафи чануби
қурбонгоҳ.
47:2 Пас аз он маро аз роҳи дарвоза ба тарафи шимол берун овард ва маро бурд
дар бораи роҳи берун ба сӯи дарвозаи берун аз роҳи назар
ба самти шарқ; ва инак, аз тарафи рост об ҷорӣ шуд.
47:3 Ва ҳангоме ки марде, ки хат дар даст дошт, ба самти шарқ баромад
ҳазор зироъ чен карда, маро аз об бурд; ба
обҳо то буғунҳо буданд.
47:4 Боз ҳазор нафарро чен карда, маро аз об бурд; ба
об то зону шуд. Боз ҳазор чен карда, маро овард
тавассути; об то камар буд.
47:5 Пас аз он ӯ ҳазор нафар чен кард; ва дарёе буд, ки ман натавонистам
гузар кунед: зеро ки обҳо баланд шуд, обҳо барои шиноварӣ, дарёе, ки дар он шино мекунанд
гузаштан мумкин набуд.
47:6 Ва ӯ ба ман гуфт: «Писари Одам! Оё ту инро дидаӣ? Баъд овард
маро кард ва ба лаби дарё баргардам.
47:7 Вақте ки ман баргаштам, инак, дар соҳили дарё хеле бисьёр буданд
дарахтон аз як тараф ва дар тарафи дигар.
47:8 Он гоҳ ба ман гуфт: «Ин обҳо ба сӯи кишвари шарқӣ ҷорӣ мешаванд,
ва ба биёбон фуромада, ба баҳр рав, ки оварда мешавад
берун ба баҳр, обҳо шифо хоҳанд ёфт.
47:9 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки ҳар чизи зинда, ки ҳаракат мекунад,
ҳар ҷо ки дарёҳо оянд, зинда хоҳанд монд; ва дар он ҷо хоҳад буд
шумораи зиёди моҳӣ, зеро ки ин обҳо ба он ҷо хоҳанд омад;
зеро ки онҳо шифо хоҳанд ёфт; ва ҳар ҷое ки дарё аст, зиндагӣ хоҳад кард
меояд.
47:10 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки сайёҳон аз он бар он хоҳанд истод
Энгедӣ ҳатто то Энеглаим; онҳо ҷои паҳн кардани тӯр хоҳанд буд;
моҳии онҳо мувофиқи ҷинсашон хоҳад буд, мисли моҳии бузургон
баҳр, аз ҳад зиёд.
47:11 Аммо ботлоқҳои он ва ботлоқҳои он нахоҳад буд
шифо ёфт; онҳо ба намак дода хоҳанд шуд.
47:12 Ва назди дарё бар соҳили он, аз он тараф ва он тараф,
ҳама дарахтонро барои гӯшт мерӯёнад, ки баргҳошон пажмурда намешаванд ва нахоҳанд шуд
меваи он мехӯрад: меваи нав хоҳад овард
ба моҳҳои ӯ, зеро ки обҳои худро аз қудс мебароварданд;
ва меваи он барои гӯшт ва барги он барои гӯшт бошад
дорувори.
47:13 Ҳамин тавр мегӯяд Худованд Худо; Ин сарҳад хоҳад буд, ки шумо аз он хоҳед рафт
заминро мувофиқи дувоздаҳ сибти Исроил вориси хоҳанд гирифт: Юсуф хоҳад буд
ду қисм доранд.
47:14 Ва шумо онро мерос хоҳед гирифт, ҳам яке ва дигаре: дар бораи он ман
дасти Маро бардошт, то ки онро ба падарони шумо бидиҳам; ва ин замин хоҳад шуд
барои мерос ба шумо меафтад.
47:15 Ва ин аст сарҳади замин ба тарафи шимол, аз тарафи
баҳри бузург, роҳи Ҳетлӯн, чунон ки одамон сӯи Зедод мераванд;
47:16 Ҳамот, Барота, Сиброим, ки дар байни сарҳади Димишқ ва
сарҳади Ҳамот; Хазархаттикон, ки дар сохили Хауран вокеъ аст.
47:17 Ва сарҳади баҳр аз Ҳазарон, сарҳади Димишқ хоҳад буд,
ва шимол ба шимол, ва сарҳади Ҳамот. Ва ин шимол аст
тараф.
47:18 Ва тарафи шарқиро аз Ҳорон ва аз Димишқ чен кунед
аз Ҷилъод ва аз замини Исроил назди Урдун, аз сарҳад то
баҳри шарқӣ. Ва ин тарафи шарқ аст.
47:19 Ва тарафи ҷануб, ба ҷануб, аз Томар то обҳои низоъ
Кадеш, дарё ба баҳри бузург. Ва ин тарафи ҷануб аст
ҷануб.
47:20 Дар тарафи ғарб низ баҳри бузург аз сарҳад хоҳад буд, то одам
ба муқобили Ҳамот биёед. Ин тарафи ғарб аст.
47:21 Пас, шумо ин заминро мувофиқи қабилаҳои Исроил тақсим кунед.
47:22 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки шумо онро бо қуръа барои як вақт тақсим кунед
мерос ба шумо ва ба ғарибоне ки дар миёни шумо сукунат доранд
дар миёни шумо фарзандон ба дуньё хоҳанд омад, ва онҳо барои шумо ҳамчун таваллуд хоҳанд шуд
кишвар дар байни банӣ-Исроил; онҳо мерос хоҳанд гирифт
бо шумо дар байни қабилаҳои Исроил.
47:23 Ва чунин воқеъ хоҳад шуд, ки ғарибе дар кадом қабила иқомат мекунад,
дар он ҷо ба ӯ мероси худро хоҳед дод, мегӯяд Худованд Худо.