Ҳизқиёл
31:1 Ва воқеъ шуд, ки дар соли ёздаҳум, дар моҳи сеюм, дар
рӯзи якуми моҳ, ки каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт:
31:2 Эй Писари Одам, ба фиръавн подшоҳи Миср ва ба мардуми он сухан бигӯ; кй
Оё ту дар бузургии худ маъқул ҳастӣ?
31:3 Инак, Ашшур як кедр дар Лубнон буд, ки шохаҳои зебо ва бо
кафан сояафкан ва қомати баланд; ва болои ӯ дар байни онҳо буд
шохаҳои ғафс.
31:4 Обҳо ӯро бузург карданд, чуқуриҳо ӯро бо дарёҳои худ баланд карданд
дар гирду атрофи растаниҳои худ давида, дарёҳои хурди худро ба ҳама фиристод
дарахтони сахро.
31:5 Бинобар ин, баландии Ӯ аз ҳамаи дарахтони саҳро боло буд, ва
аз сабаби он, ки навдаҳояш зиёд шуданд ва шохаҳояш дароз шуданд
обҳои зиёд, вақте ки ӯ тир мезад.
31:6 Ҳамаи мурғони осмон дар шохаҳои Ӯ лона гузоштанд ва дар зери
шохахо тамоми хайвонхои сахро бачахои худро бароварданд ва
дар зери сояи вай тамоми халкхои бузург сокин буданд.
31:7 Ҳамин тавр Ӯ дар бузургии худ, дар дарозии шохаҳои худ одилона буд, зеро
решаи ӯ дар обҳои бузург буд.
31:8 Арчаҳои боғи Худо ӯро пинҳон карда натавонистанд: арчаҳо буданд
на мисли навдаҳои ӯ, ва дарахтони шоҳбулут мисли шохаҳои ӯ набуданд;
ва ҳеҷ дарахте дар боғи Худо ба зебогии ӯ монанд набуд.
31:9 Ман ӯро бо шумораи зиёди шохаҳои худ одилона кардам, ба тавре ки ҳама
дарахтони Адан, ки дар боғи Худо буданд, ба Ӯ ҳасад мебурданд.
31:10 Бинобар ин, чунин мегӯяд Худованд Худо; Зеро ки ту худатро баланд кардаӣ
баланд буд, ва болоашро дар миёни навдаҳои ғафс паррондааст, ва ӯ
дил дар баландии ӯ баланд мешавад;
31:11 Пас, ман ӯро ба дасти тавонои онон таслим кардам
бутпарастӣ; бо ӯ муҷозот хоҳад кард
бадкорӣ.
31:12 Ва бегонагон, ки даҳшатноки халқҳо буданд, ӯро буриданд ва
Ӯро тарк кард: шохаҳои Ӯ бар кӯҳҳо ва дар тамоми водиҳо
афтода, навдаҳояшро тамоми дарёҳои замин мешикастанд; ва ҳама
мардуми замин аз сояи ӯ афтода, рафтанд
вай.
Юҳанно 31:13 Бар нобудии ӯ ҳамаи мурғони осмон хоҳанд монд, ва ҳама
ҳайвоноти саҳро бар шохаҳои ӯ хоҳанд буд;
31:14 То ба охир, ки ҳеҷ яке аз ҳамаи дарахтони назди об худро сарбаланд
баландии онҳо, на болои онҳо дар байни навдаҳои ғафс тир наандозанд, ва на
дарахтони онҳо дар баландии худ меистанд, ҳамаи онҳое ки об менӯшанд, зеро онҳо ҳастанд
ҳама ба мамот таслим карда шуданд, ба канори замин, дар миёна
аз фарзандони одам, бо онҳое ки ба чоҳ мефароянд.
31:15 Чунин мегӯяд Худованд Худо; Дар рузе, ки у ба сари кабр фуромад И
Мотамро ба вуҷуд овард: Барояш қаъри пӯшонидам ва аз ӯ боздоштам
обхезии он буд, ва обҳои бузург монд; ва Лубнонро ба вуҷуд овардам
ки барояш мотам гирам, тамоми дарахтони сахро барояш бехуш шуданд.
31:16 Ман халқҳоро аз садои суқути ӯ ба ларза андохтам, вақте ки ӯро партофтам
бо онҳое ки ба чоҳ мефароянд, ба дӯзах меафтад: ва ҳамаи дарахтони
Адан, интихоб ва беҳтарини Лубнон, ҳама онҳое, ки об менӯшанд, хоҳанд буд
дар канори замин тасаллӣ ёфт.
31:17 Онҳо низ ҳамроҳи Ӯ назди онҳое ки бо кушташудагон ба дӯзах афтоданд
шамшер; ва бозувони Ӯ, ки дар зери сояи Ӯ сокин буданд
дар байни халқҳо.
31:18 Дар ҷалол ва бузургӣ дар миёни дарахтони
Адан? вале ту бо дарахтони Адан ба сӯи ҷазира фуруд хоҳӣ шуд
қисматҳои поёнии замин: ту дар миёнаи замин хоҳӣ хобид
бо онҳо, ки аз шамшер кушта шудаанд, номахтунон. Ин Фиръавн ва
тамоми анбӯҳи Ӯ, мегӯяд Худованд Худо.