Ҳизқиёл
26:1 Ва воқеъ шуд, ки дар соли ёздаҳум, дар рӯзи якуми моҳ,
ки каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт:
26:2 Писари Одам, зеро ки Тируш бар зидди Ерусалим гуфтааст:
шикаста буд, ки он дарвозаи мардум буд: вай ба ман рӯ овардааст;
пур карда шавад, ҳоло вай хароб шудааст:
26:3 Бинобар ин, чунин мегӯяд Худованд Худо; Инак, ман зидди ту ҳастам, эй Тирус,
ва халқҳои зиёдеро ба муқобили ту хоҳанд овард, чунон ки баҳр боиси он мегардад
мавҷҳои ӯ ба боло меоянд.
26:4 Ва деворҳои Тирусро вайрон хоҳанд кард, ва манораҳои онро вайрон хоҳанд кард: I
хоки вайро низ канда, мисли куллаи санг гардонад.
26:5 Он ҷое хоҳад буд, ки тӯрҳо дар миёни баҳр паҳн шаванд;
зеро ки Ман гуфтам, мегӯяд Худованд Худо, ва он ғанимат хоҳад шуд
миллатхо.
26:6 Ва духтарони вай, ки дар саҳро ҳастанд, аз шамшер кушта хоҳанд шуд;
ва хоҳанд донист, ки Ман Худованд ҳастам.
26:7 Зеро ки чунин мегӯяд Худованд Худо; Инак, Ман бар Тирус хоҳам овард
Набукаднесар подшоҳи Бобил, подшоҳи подшоҳон, аз шимол, бо
аспҳо ва аробаҳо ва савораҳо ва ротаҳо ва бисьёр
одамон.
26:8 Вай духтарони туро дар саҳро бо шамшер хоҳад кушт, ва хоҳад кард
Бар зидди худ қалъае бисоз, ва бар зидди худ кӯҳе биандоз, ва онро баланд кун
бар зидди ту.
26:9 Ва ӯ муҳаррикҳои ҷангиро бар деворҳои ту хоҳад гузошт, ва бо табарҳои худ
манораҳои туро вайрон хоҳад кард.
26:10 Аз сабаби фаровонии аспонаш ғубори онҳо туро фаро хоҳад гирифт.
Деворҳои ту аз садои саворон ва чархҳо ба ларза хоҳанд афтод,
ва аз аробаҳо, ҳангоме ки вай ба дарвозаҳои ту дохил мешавад, чунон ки одамон медароянд
ба шаҳре, ки дар он рахна шудааст.
26:11 Бо пои аспҳои худ тамоми кӯчаҳои туро поймол хоҳад кард;
қавми туро ба шамшер хоҳанд кушт, ва лашкарҳои пурқуввати ту хоҳанд рафт
ба замин.
26:12 Ва онҳо сарвати туро ғанимат хоҳанд кард, ва ғанимати ту хоҳанд кард.
ва деворҳои туро вайрон хоҳанд кард, ва деворатро вайрон хоҳанд кард
хонаҳои зебо ва сангҳои ту ва чубу тахтаи туро хоҳанд гузошт.
чанг дар байни об.
26:13 Ва ман садои сурудҳои туро хомӯш хоҳам кард; ва садои ту
барфҳо дигар шунида нахоҳад шуд.
26:14 Ва туро мисли қуллаи санг хоҳам сохт: ту маконе барои
ба болои тӯрҳо паҳн кардан; ту дигар бино нахоҳӣ шуд, зеро ки Ман Худованд дорам
гуфта шудааст, мегӯяд Худованд Худо.
26:15 Чунин мегӯяд Худованд Худо ба Тирус; Магар аз садо ҷазираҳо наларзанд
аз афтодани ту, вақте ки маҷрӯҳон фарьёд мезананд, вакте ки дар он кушта мешавад
дар миёни ту?
26:16 Он гоҳ ҳамаи мирони баҳр аз тахтҳои худ поин хоҳанд омад, ва
ҷомаҳои худро гузоред, ва ҷомаҳои дӯхтаи худро бипӯшед: хоҳанд кард
ларзон пӯшидан; бар замин хоҳанд нишаст, ва
ҳар лаҳза ба ларза афтад ва аз ту дар ҳайрат бимонад.
26:17 Ва онҳо барои ту навҳа хоҳанд гуфт, ва ба ту хоҳанд гуфт: "Чӣ гуна
Ту хароб кардӣ, ки сокини баҳрчиён буд, шаҳри машҳур,
ки дар баҳр қавӣ буд, вай ва сокинони вай, ки боиси онҳо
даҳшат аст, ки дар ҳама он чизе, ки онро таъқиб мекунад!
26:18 Акнун дар рӯзи суқути ту ҷазираҳо ба ларза хоҳанд афтод; ҳа, ҷазираҳое, ки
ки дар баҳр ҳастанд, ҳангоми рафтанат ба изтироб дучор хоҳанд шуд.
26:19 Зеро ки чунин мегӯяд Худованд Худо; Вақте ки туро шаҳри харобае гардонам,
мисли шаҳрҳое, ки одамизод нест; вақте ки ман чуқурро ба вуҷуд меоварам
ва обҳои бузург туро фаро хоҳанд гирифт;
26:20 Вақте ки ман туро бо онҳое, ки ба чоҳ мефуроянд, фурӯ хоҳам овард
мардуми замонҳои қадим, ва туро дар қаъри пасттарин ҷойгир хоҳанд кард
замин, дар ҷойҳои хароби қадим, бо онҳое ки ба чоҳ мефароянд,
то ки шумо сокин нашавед; ва ҷалолро дар замини ҷалол хоҳам гузошт
зиндагӣ;
26:21 Ман туро даҳшат хоҳам овард, ва ту дигар нахоҳӣ буд; агарчи
меҷӯянд, лекин дигар нахоҳӣ ёфт, мегӯяд Худованд Худо.