Ҳизқиёл
18:1 Боз каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт:
18:2 Шумо чӣ маъно доред, ки ин масалро дар бораи замини Исроил истифода мебаред?
«Падарон ангури турш хӯрдаанд, ва дандонҳои фарзандон
дар канор гузошта?
18:3 Вақте ки Ман зинда ҳастам, мегӯяд Худованд Худо, шумо дигар имкон нахоҳед дошт
ин масалро дар Исроил истифода баред.
18:4 Инак, ҳама ҷонҳо аз они Мананд; чун ҷони падар, рӯҳ низ ҳамин тавр аст
Писар аз они Ман аст: ҷоне ки гуноҳ мекунад, хоҳад мурд.
18:5 Аммо агар касе одил бошад ва он чи ҳалол ва дуруст бошад, ба ҷо оварад,
18:6 Ва бар кӯҳҳо нахӯрдааст, ва чашмони худро боло накардааст
ба бутҳои хонадони Исроил палид накардааст
зани ҳамсоя ба зани ҳайз наздик нашудааст,
18:7 Ва ҳеҷ касро ситам накардааст, балки ба қарздор гарави худро баргардонд,
касеро бо зӯрӣ ғорат накардааст, нони худро ба гуруснагон додааст ва
бараҳнаро бо ҷомае пӯшидааст;
18:8 Касе, ки рибо надодааст ва ҳеҷ чиз нагирифтааст
афзояд, ки дасти худро аз шарорат дур кард, ростиро ба амал овард
доварӣ миёни одаму одам,
18:9 Ӯ мувофиқи фароизи Ман рафтор кард, ва аҳкоми Маро риоят кард, то ки ба ҳақ амал кунад;
вай одил аст, вай албатта зинда хоҳад шуд, мегӯяд Худованд Худо.
18:10 Агар ӯ писаре ба дунё ояд, ки роҳзан ва хунрез аст ва ин корро мекунад
монанд ба яке аз ин чизҳо,
18:11 Ва ин ҳеҷ яке аз ин вазифаҳоро иҷро намекунад, балки ҳатто бар он хӯрдааст
кӯҳҳо ва зани ҳамсояи худро палид кард,
18:12 Камбағалон ва мискинонро ситам кардааст, бо зӯроварӣ ғорат кардааст,
гаравро баргардонд ва чашмони худро ба бутхо бурд
зишткорӣ карда,
18:13 Бо рибо дод, ва афзун кардааст
зиндагӣ? вай зинда нахоҳад монд: ӯ ҳамаи ин корҳои зиштро кардааст; вай хохад
бимиред; хуни ӯ бар ӯ хоҳад буд.
18:14 Ва инак, агар писаре ба дунё оварад, вай тамоми гуноҳҳои падарашро мебинад, ки
кардааст, ва андеша мекунад, ва чунин намекунад,
18:15 Он ки бар кӯҳҳо нахӯрдааст ва чашмони худро боло накардааст
ба бутҳои хонадони Исроил, ки ёри ёри худро палид накардааст
зан,
18:16 Ва ҳеҷ касро ситам накардааст, аз гарав даст накашидааст ва
аз зӯроварӣ ғорат карда буд, вале нони худро ба гуруснагон дод ва дорад
бараҳнаро бо ҷома пӯшонд,
18:17 Он ки дасти худро аз мискинон гирифт, ки рибо нагирифтааст
на афзоиш дода, ҳукмҳои Маро ба ҷо овардааст, бар тибқи фароизи Ман рафтор кардааст; вай
барои гуноҳи падараш намемирад, ӯ ҳатман зинда хоҳад монд.
18:18 Аммо падараш, азбаски бераҳмона ситам карда, бародарашро ғорат кард.
зӯроварӣ кард ва коре кард, ки дар миёни қавмаш хуб нест
дар гуноҳи худ хоҳад мурд.
18:19 Аммо шумо мегӯед, ки чаро? Магар гуноҳи падарро писар намебардорад? Кай
писар кори ҳалол ва дурустро ба ҷо оварда, тамоми он чи маро нигоҳ дошт
шариатро ба ҷо оварда, ба ҷо овардааст, албатта зинда хоҳад монд.
18:20 Ҷоне ки гуноҳ мекунад, хоҳад мурд. Писар набояд гуноҳро ба дӯш гирад
Падар гуноҳи писарро ба дӯш намегирад;
адолати одил бар ӯ хоҳад буд, ва шарорат
аз шарирон бар ӯ хоҳад буд.
18:21 Аммо агар шарир аз тамоми гуноҳҳои содиркардааш рӯй гардонад,
ва тамоми фароизи Маро риоя кун, ва он чи ҷоиз ва дуруст аст, ба ҷо овар
албатта зинда хоҳад монд, намемирад.
18:22 Ҳамаи ҷиноятҳои вай, ки ӯ кардааст, нахоҳад буд
ба вай ёдовар шуд: дар адолати худ, ки кардааст, хоҳад кард
зинда.
18:23 Оё ман мехоҳам, ки шарир бимирад? мегӯяд Худованд
Худоё, на ин ки аз роҳи худ бозгардад ва зиндагӣ кунад?
18:24 Аммо вақте ки одил аз адолати худ рӯй гардонад, ва
гуноҳ мекунад ва мувофиқи ҳама корҳои зишт мекунад
одами шарир мекунад, оё зинда мемонад? Тамоми адолати вай, ки вай дорад
карда набояд зикр карда шавад: дар гуноҳи худ, ки вай вайрон кардааст,
ва дар гуноҳи худ, ки гуноҳ кардааст, ба ҳасби онҳо хоҳад мурд.
18:25 Аммо шумо мегӯед: "Роҳи Худованд баробар нест". Акнун бишнав, эй хонаи
Исроил; Оё роҳи ман баробар нест? оё роҳҳои шумо нобаробар нестанд?
18:26 Вақте ки одами одил аз адолати худ рӯй гардонад ва
шарорат ва дар онҳо мемирад; барои гуноҳи худ, ки кардааст, вай хоҳад кард
бимирад.
18:27 Боз, вақте ки одами шарир аз бадии худ, ки дорад, рӯй гардонад
содир шуда, кори ҳалол ва дурустро ба ҷо оварад, кори худро наҷот хоҳад дод
рух зинда.
18:28 Зеро ки Ӯ ба назар гирифта, аз ҳама гуноҳҳои худ рӯй мегардонад
ки вай кардааст, албатта зинда хоҳад монд, намемирад.
18:29 Аммо хонадони Исроил мегӯяд: "Роҳи Худованд баробар нест". Эй хона
Эй исроилиён, оё роҳҳои Ман баробар нестанд? оё роҳҳои шумо нобаробар нестанд?
18:30 Бинобар ин, Ман шуморо, эй хонадони Исроил, ҳар яке мувофиқи он доварӣ хоҳам кард
роҳҳои Ӯ, мегӯяд Худованд Худо. Тавба кунед ва аз ҳама худ рӯй гардонед
қонуншиканиҳо; Пас шарорат харобии шумо нахоҳад буд.
18:31 Ҳама гуноҳҳои худро, ки дар он доред, аз шумо дур кунед
аз ҳад гузашта; ва ба шумо дили нав ва рӯҳи нав оваред, зеро чаро шумо мехоҳед
Бимиред, эй хонадони Исроил?
18:32 Зеро ки ман аз марги касе, ки мемирад, хушнуд нестам, мегӯяд Худованд
Худоё, пас тавба кунед ва зинда бошед.