Ҳизқиёл
15:1 Ва каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт:
15:2 Писари Одам, Дарахти ток аз ҳар дарахт ва ё аз шоха бештар чист?
ки дар байни дарахтони чангал аст?
15:3 Оё барои иҷрои ягон кор ҳезум аз он гирифта мешавад? ё мардон як пиндори онро мегиранд
ба он овехтани ягон зарф?
15:4 Инак, он барои сӯзишворӣ ба оташ андохта мешавад; оташ ҳардуро мехӯрад
нӯгҳои он ва миёнааш сӯхтааст. Оё он барои ягон кор мувофиқ аст?
15:5 Инак, вақте ки он солим буд, бефоида буд: чӣ қадар камтар хоҳад буд
Ва барои ҳар коре, ки оташ онро фурӯ бурд, ва ҳаст
сӯхт?
15:6 Бинобар ин, чунин мегӯяд Худованд Худо; Чун дарахти ток дар байни дарахтони
ҷангалро, ки ман ба оташ барои сӯзишворӣ додаам, ман низ медиҳам
сокинони Ерусалим.
15:7 Ва ман рӯи Худро ба онҳо хоҳам гузошт; аз як оташ берун хоҳанд шуд,
ва оташи дигаре онҳоро фурӯ хоҳад бурд; ва хоҳед донист, ки Ман ҳастам
Худовандо, ҳангоме ки рӯямро ба муқобили онҳо ниҳодам.
15:8 Ва ман заминро хароб хоҳам кард, зеро ки онҳо содир кардаанд
гуноҳ, мегӯяд Худованд Худо.