Ҳизқиёл 15:1 Ва каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт: 15:2 Писари Одам, Дарахти ток аз ҳар дарахт ва ё аз шоха бештар чист? ки дар байни дарахтони чангал аст? 15:3 Оё барои иҷрои ягон кор ҳезум аз он гирифта мешавад? ё мардон як пиндори онро мегиранд ба он овехтани ягон зарф? 15:4 Инак, он барои сӯзишворӣ ба оташ андохта мешавад; оташ ҳардуро мехӯрад нӯгҳои он ва миёнааш сӯхтааст. Оё он барои ягон кор мувофиқ аст? 15:5 Инак, вақте ки он солим буд, бефоида буд: чӣ қадар камтар хоҳад буд Ва барои ҳар коре, ки оташ онро фурӯ бурд, ва ҳаст сӯхт? 15:6 Бинобар ин, чунин мегӯяд Худованд Худо; Чун дарахти ток дар байни дарахтони ҷангалро, ки ман ба оташ барои сӯзишворӣ додаам, ман низ медиҳам сокинони Ерусалим. 15:7 Ва ман рӯи Худро ба онҳо хоҳам гузошт; аз як оташ берун хоҳанд шуд, ва оташи дигаре онҳоро фурӯ хоҳад бурд; ва хоҳед донист, ки Ман ҳастам Худовандо, ҳангоме ки рӯямро ба муқобили онҳо ниҳодам. 15:8 Ва ман заминро хароб хоҳам кард, зеро ки онҳо содир кардаанд гуноҳ, мегӯяд Худованд Худо.