Хуруҷ
20:1 Ва Худо ҳамаи ин суханонро гуфта, гуфт:
20:2 Ман Худованд Худои ту ҳастам, ки туро аз замини Миср берун овардаам,
аз хонаи ғуломӣ берун шуданд.
20:3 Туро пеш аз ман худоёни дигар нахоҳанд дошт.
20:4 Барои ту ҳеҷ ҳайкали кандакорӣ ва ё шабоҳати он насоз
он чизе, ки дар осмон дар боло аст, ё он чи дар замин дар зер аст, ё он
дар оби зери замин аст:
20:5 Ба онҳо саҷда накун ва ба онҳо хизмат накун, зеро ки Ман Худованд ҳастам
Худои ту Худои ҳасаднок аст, ки гуноҳи падаронро бар ҷамоъат мекунад
фарзандони насли сеюм ва чоруми онҳо, ки аз ман нафрат доранд;
20:6 Ва марҳамат ба ҳазорон нафаре ки Маро дӯст медоранд ва Маро нигоҳ доранд
амрҳо.
20:7 Номи Худованд Худои худро беҳуда нагӯй; барои Худованд
Ӯро, ки номи ӯро беҳуда ба забон меорад, бегуноҳ нахоҳад монд.
20:8 Рӯзи шанберо дар хотир нигоҳ доред, то ки онро муқаддас нигоҳ доред.
20:9 Шаш рӯз меҳнат кун ва ҳама кори худро ба ҷо овар.
20:10 Аммо рӯзи ҳафтум рӯзи шанбеи Худованд Худои туст: дар он
Ту, на писарат, на духтарат, ғуломат, ҳеҷ коре накун,
на канизи ту, на чорпои ту, на ғаризаи ту, ки даруни туст
дарвозаҳо:
20:11 Зеро ки дар шаш рӯз Худованд осмон ва замин, баҳр ва ҳар чизеро, ки дар он аст, офарид
ҳастанд, ва рӯзи ҳафтум истироҳат карданд, бинобар ин Худованд онҳоро баракат дод
рӯзи шанбе, ва онро муқаддас донист.
20:12 Падару модари худро иззат намо, то умри ту бар
замине ки Худованд Худоят ба ту медиҳад.
20:13 Ту накушӣ.
20:14 Зино накун.
20:15 Ту дуздӣ накун.
20:16 Бар зидди ёри худ шаҳодати бардурӯғ надиҳед.
20:17 Ба хонаи ёри худ тамаъ накун, ба хонаи худ тамаъ накун.
на зани ҳамсоя, на канизи ӯ, на канизи ӯ, на гови ӯ,
на хари ӯ ва на чизе, ки аз они ёри ту аст.
20:18 Ва тамоми мардум раъдҳо ва барқҳоро диданд
садои карнай ва дудкашии кӯҳ: ва чун мардум диданд
онро бардоштанд ва дур истоданд.
20:19 Ва онҳо ба Мӯсо гуфтанд: «Бо мо сухан гӯй, ва мо мешунавем; лекин бигзор
Худо бо мо сухан нагӯяд, то бимирем.
20:20 Ва Мусо ба мардум гуфт: «Натарсед, зеро Худо омадааст, то шуморо имтиҳон кунад,
ва тарси Ӯ пеши рӯи шумо бошад, то гуноҳ накунед.
20:21 Ва мардум аз дур истоданд, ва Мусо ба ғафс наздик шуд
торикӣ, ки Худо буд.
20:22 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Ту ба фарзандони
Эй Исроил, шумо дидед, ки бо шумо аз осмон сухан рондаам.
20:23 Бо ман худоёни нуқра насозед ва барои худ насозед
худоёни тилло.
20:24 Барои ман қурбонгоҳи замин бисоз ва бар он қурбонӣ хоҳӣ кард.
қурбониҳои сӯхтании ту, ва қурбониҳои осоиштагии ту, гӯсфандон ва говҳои ту;
Дар ҳама ҷое ки исми Худро сабт мекунам, назди ту хоҳам омад ва хоҳам омад
баракат.
20:25 Ва агар ту барои ман қурбонгоҳе аз санг бисоз, онро аз санг бино нахоҳӣ кард.
санги тарошида, зеро ки агар асбоби худро бар он боло бардорӣ, онро палид кардаӣ.
20:26 Ва ба қурбонгоҳи ман зина боло нарав, то аврати ту гардад
дар он ошкор нашудааст.