Хуруҷ 16:1 Ва онҳо аз Элим ва тамоми ҷамоати онҳо сафар карданд банӣ-Исроил ба биёбони Син, ки дар миёни он аст, омаданд Элим ва Сино, дар рӯзи понздаҳуми моҳи дуюми баъд аз онҳо аз сарзамини Миср мебароянд. 16:2 Ва тамоми ҷамоати банӣ-Исроил шикоят карданд Мусо ва Ҳорун дар биёбон: 16:3 Ва банӣ-Исроил ба онҳо гуфтанд: «Кош ба Худо мемурдем». дасти Худованд дар замини Миср, вақте ки мо назди ҷисм нишастаем дегҳо, ва ҳангоме ки мо нон хӯрдем; зеро ки шумо моро овардаед ба ин биёбон баромада, тамоми ин ҷамоатро аз гуруснагӣ бикушед. 16:4 Он гоҳ Худованд ба Мусо гуфт: «Инак, Ман аз осмон нон борон хоҳам кард шумо; ва мардум берун рафта, ҳар рӯз миқдори муайяне ҷамъ хоҳанд кард, то ки онҳоро исбот кунам, оё онҳо мувофиқи шариати Ман рафтор хоҳанд кард ё не. 16:5 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки дар рӯзи шашум онҳо омода хоҳанд кард ки меоваранд; ва он аз он ки ҳар рӯз ҷамъоварӣ мекунанд, ду баробар зиёд хоҳад шуд. 16:6 Ва Мусо ва Ҳорун ба ҳамаи банӣ-Исроил гуфтанд: «Дар шом». хоҳед донист, ки Худованд шуморо аз замини Миср берун овардааст; 16:7 Ва бомдодон, он гоҳ шумо ҷалоли Худовандро хоҳед дид; барои он вай шикоятҳои шуморо аз Худованд мешунавад; ва мо чӣ ҳастем, ки шумо? бар зидди мо шикоят мекунед? 16:8 Ва Мусо гуфт: «Ин хоҳад буд, вақте ки Худованд ба шумо дар ҳошия ато хоҳад кард». гӯшти шом барои хӯрдан ва дар саҳар нони сер кардан; барои он Худованд шикоятҳои шуморо, ки аз Ӯ шикоят мекунед, мешунавад; мо? шикоятҳои шумо на бар зидди мо, балки бар зидди Худованд аст. 16:9 Ва Мусо ба Ҳорун гуфт: «Ба тамоми ҷамоати Худо бигӯ». Эй банӣ-Исроил, ба ҳузури Худованд наздик шавед, зеро ки Ӯ суханони шуморо шунидааст шикоятҳо. 16:10 Ва воқеъ шуд, чунон ки Ҳорун ба тамоми ҷамоати иблисҳо сухан гуфт Банӣ-Исроил, ки ба сӯи биёбон нигоҳ карданд, ва инак, ҷалоли Худованд дар абр зоҳир шуд. 16:11 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт: 16:12 Ман шикоятҳои банӣ-Исроилро шунидаам: ба онҳо бигӯй, «Бегоҳӣ гӯшт хоҳед хӯрд, ва бомдодон хоҳед буд». пур аз нон; ва хоҳед донист, ки Ман Худованд Худои шумо ҳастам. 16:13 Ва чунин воқеъ шуд, ки бедона бедона баромада, болои онро фаро гирифт лагерь: ва субх шабнам дар гирди сохибхона хобида буд. 16:14 Ва ҳангоме ки шабнам, ки фидо буд, боло рафт, инак, бар рӯи биёбон дар он ҷо як чизи хурди мудавваре меистод, ки он мисли шабнам хурд аст замин. 16:15 Ва чун банӣ-Исроил инро диданд, ба якдигар гуфтанд: «Ин аст». зеро онҳо намедонанд, ки ин чӣ буд. Ва Мусо ба онҳо гуфт: «Ин аст». ноне ки Худованд ба шумо барои хӯрдан додааст. 16:16 Ин аст он чизе ки Худованд фармудааст: "Ҳар кас аз он ҷамъ кунед" мувофиқи хӯрданаш, ба ҳар кас, мувофиқи шумора як омер аз шахсони шумо; ҳар якеро барои онҳое ки дар хаймаҳои худ ҳастанд, бигиред. 16:17 Ва банӣ-Исроил чунин карданд, ва ҷамъ карданд, баъзе бештар ва баъзе камтар. 16:18 Ва ҳангоме ки онҳо онро бо омер вохӯрданд, ҳар кӣ ҷамъ кард, дошт ҳеҷ чиз тамом нашуд ва касе ки кам ҷамъ кард, камӣ надошт; чамъ омаданд ҳар кас мувофиқи хӯрдани худ. 16:19 Ва Мусо гуфт: «Ҳеҷ кас аз он то субҳ тарк накунад». 16:20 Аммо онҳо ба Мӯсо гӯш надоданд; вале баъзеи онхо аз то саҳар он кирмҳоро ба вуҷуд овард ва бадбӯй кард, ва Мусо ба хашм омад бо онҳо. 16:21 Ва ҳар саҳар ҳар кас мувофиқи хӯрдани худ онро ҷамъоварӣ мекарданд. ва чун офтоб гарм шуд, он об мешуд. 16:22 Ва чунин воқеъ шуд, ки дар рӯзи шашум онҳо ду баробар зиёдтар ҷамъоварӣ карданд нон, ду омер барои як кас; ва ҳамаи сардорони ҷамоат омада, ба Мусо хабар дод. 16:23 Ва ба онҳо гуфт: «Ин аст он чизе ки Худованд гуфтааст: "Фардо" боқимондаи шанбеи муқаддас барои Худованд аст: он чи хоҳед, бипазед имрӯз оҷур кунед ва бубинед, ки хоҳед дид; ва он чизе, ки боқӣ мемонад то саҳар хобида бимонед. 16:24 Ва онҳо онро то саҳар гузоштанд, чунон ки Мусо фармуда буд; бадбӯй буд ва дар он ҳеҷ кирм набуд. 16:25 Ва Мусо гуфт: «Имрӯз онро бихӯр; зеро ки имрӯз барои Худованд рӯзи шанбе аст; имрӯз онро дар саҳро нахоҳед ёфт. 16:26 Шаш рӯз онро ҷамъ кунед; аммо дар рӯзи ҳафтум, ки он аст шанбе, дар он ҳеҷ чиз нахоҳад буд. 16:27 Ва чунин воқеъ шуд, ки баъзе аз мардум берун рафтанд рӯзи ҳафтум барои ҷамъоварӣ рафтанд, вале ҳеҷ чиз наёфтанд. 16:28 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «То ба кай шумо аз риоя кардани аҳкоми Ман даст мекашед ва қонунҳои ман? 16:29 Бубинед, ки Худованд ба шумо рӯзи шанберо додааст, бинобар ин медиҳад шумо дар рӯзи шашум нони ду рӯзро медиҳед; ҳар кас дар худ бимонед дар рӯзи ҳафтум ҳеҷ кас аз ҷои худ берун наравад. 16:30 Ва мардум дар рӯзи ҳафтум истироҳат карданд. 16:31 Ва хонадони Исроил онро Манно номид, ва он мисли он буд тухми кориандр, сафед; ва таъми он мисли вафли аз он сохташуда буд асал. 16:32 Ва Мусо гуфт: «Ин аст он чизе ки Худованд фармудааст: пур кунед». омер аз он барои наслҳои шумо нигоҳ дошта шавад; то ки нонро бубинанд ки бо он туро дар биёбон сер кардаам, ҳангоме ки туро берун овардам аз замини Миср. 16:33 Ва Мусо ба Ҳорун гуфт: «Дӯзае бигир ва омери пур аз манн гузор ва онро ба ҳузури Худованд гузоред, то ки барои наслҳои шумо нигоҳ дошта шавад. 16:34 Чунон ки Худованд ба Мусо амр фармуд, Ҳорун онро пеши шаҳодат гузошт, нигоҳ дошта шавад. 16:35 Ва банӣ-Исроил чил сол, то даме ки расиданд, манн хӯрданд замини истиқоматӣ; то ба сарҳад расиданд, манн хӯрданд аз замини Канъон. 16:36 Ҳоло як омар қисми даҳуми эфа аст.