Хуруҷ
16:1 Ва онҳо аз Элим ва тамоми ҷамоати онҳо сафар карданд
банӣ-Исроил ба биёбони Син, ки дар миёни он аст, омаданд
Элим ва Сино, дар рӯзи понздаҳуми моҳи дуюми баъд аз онҳо
аз сарзамини Миср мебароянд.
16:2 Ва тамоми ҷамоати банӣ-Исроил шикоят карданд
Мусо ва Ҳорун дар биёбон:
16:3 Ва банӣ-Исроил ба онҳо гуфтанд: «Кош ба Худо мемурдем».
дасти Худованд дар замини Миср, вақте ки мо назди ҷисм нишастаем
дегҳо, ва ҳангоме ки мо нон хӯрдем; зеро ки шумо моро овардаед
ба ин биёбон баромада, тамоми ин ҷамоатро аз гуруснагӣ бикушед.
16:4 Он гоҳ Худованд ба Мусо гуфт: «Инак, Ман аз осмон нон борон хоҳам кард
шумо; ва мардум берун рафта, ҳар рӯз миқдори муайяне ҷамъ хоҳанд кард,
то ки онҳоро исбот кунам, оё онҳо мувофиқи шариати Ман рафтор хоҳанд кард ё не.
16:5 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки дар рӯзи шашум онҳо омода хоҳанд кард
ки меоваранд; ва он аз он ки ҳар рӯз ҷамъоварӣ мекунанд, ду баробар зиёд хоҳад шуд.
16:6 Ва Мусо ва Ҳорун ба ҳамаи банӣ-Исроил гуфтанд: «Дар шом».
хоҳед донист, ки Худованд шуморо аз замини Миср берун овардааст;
16:7 Ва бомдодон, он гоҳ шумо ҷалоли Худовандро хоҳед дид; барои он вай
шикоятҳои шуморо аз Худованд мешунавад; ва мо чӣ ҳастем, ки шумо?
бар зидди мо шикоят мекунед?
16:8 Ва Мусо гуфт: «Ин хоҳад буд, вақте ки Худованд ба шумо дар ҳошия ато хоҳад кард».
гӯшти шом барои хӯрдан ва дар саҳар нони сер кардан; барои он
Худованд шикоятҳои шуморо, ки аз Ӯ шикоят мекунед, мешунавад;
мо? шикоятҳои шумо на бар зидди мо, балки бар зидди Худованд аст.
16:9 Ва Мусо ба Ҳорун гуфт: «Ба тамоми ҷамоати Худо бигӯ».
Эй банӣ-Исроил, ба ҳузури Худованд наздик шавед, зеро ки Ӯ суханони шуморо шунидааст
шикоятҳо.
16:10 Ва воқеъ шуд, чунон ки Ҳорун ба тамоми ҷамоати иблисҳо сухан гуфт
Банӣ-Исроил, ки ба сӯи биёбон нигоҳ карданд, ва инак,
ҷалоли Худованд дар абр зоҳир шуд.
16:11 Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:
16:12 Ман шикоятҳои банӣ-Исроилро шунидаам: ба онҳо бигӯй,
«Бегоҳӣ гӯшт хоҳед хӯрд, ва бомдодон хоҳед буд».
пур аз нон; ва хоҳед донист, ки Ман Худованд Худои шумо ҳастам.
16:13 Ва чунин воқеъ шуд, ки бедона бедона баромада, болои онро фаро гирифт
лагерь: ва субх шабнам дар гирди сохибхона хобида буд.
16:14 Ва ҳангоме ки шабнам, ки фидо буд, боло рафт, инак, бар рӯи
биёбон дар он ҷо як чизи хурди мудавваре меистод, ки он мисли шабнам хурд аст
замин.
16:15 Ва чун банӣ-Исроил инро диданд, ба якдигар гуфтанд: «Ин аст».
зеро онҳо намедонанд, ки ин чӣ буд. Ва Мусо ба онҳо гуфт: «Ин аст».
ноне ки Худованд ба шумо барои хӯрдан додааст.
16:16 Ин аст он чизе ки Худованд фармудааст: "Ҳар кас аз он ҷамъ кунед"
мувофиқи хӯрданаш, ба ҳар кас, мувофиқи шумора як омер
аз шахсони шумо; ҳар якеро барои онҳое ки дар хаймаҳои худ ҳастанд, бигиред.
16:17 Ва банӣ-Исроил чунин карданд, ва ҷамъ карданд, баъзе бештар ва баъзе камтар.
16:18 Ва ҳангоме ки онҳо онро бо омер вохӯрданд, ҳар кӣ ҷамъ кард, дошт
ҳеҷ чиз тамом нашуд ва касе ки кам ҷамъ кард, камӣ надошт; чамъ омаданд
ҳар кас мувофиқи хӯрдани худ.
16:19 Ва Мусо гуфт: «Ҳеҷ кас аз он то субҳ тарк накунад».
16:20 Аммо онҳо ба Мӯсо гӯш надоданд; вале баъзеи онхо аз
то саҳар он кирмҳоро ба вуҷуд овард ва бадбӯй кард, ва Мусо ба хашм омад
бо онҳо.
16:21 Ва ҳар саҳар ҳар кас мувофиқи хӯрдани худ онро ҷамъоварӣ мекарданд.
ва чун офтоб гарм шуд, он об мешуд.
16:22 Ва чунин воқеъ шуд, ки дар рӯзи шашум онҳо ду баробар зиёдтар ҷамъоварӣ карданд
нон, ду омер барои як кас; ва ҳамаи сардорони ҷамоат
омада, ба Мусо хабар дод.
16:23 Ва ба онҳо гуфт: «Ин аст он чизе ки Худованд гуфтааст: "Фардо"
боқимондаи шанбеи муқаддас барои Худованд аст: он чи хоҳед, бипазед
имрӯз оҷур кунед ва бубинед, ки хоҳед дид; ва он чизе, ки боқӣ мемонад
то саҳар хобида бимонед.
16:24 Ва онҳо онро то саҳар гузоштанд, чунон ки Мусо фармуда буд;
бадбӯй буд ва дар он ҳеҷ кирм набуд.
16:25 Ва Мусо гуфт: «Имрӯз онро бихӯр; зеро ки имрӯз барои Худованд рӯзи шанбе аст;
имрӯз онро дар саҳро нахоҳед ёфт.
16:26 Шаш рӯз онро ҷамъ кунед; аммо дар рӯзи ҳафтум, ки он аст
шанбе, дар он ҳеҷ чиз нахоҳад буд.
16:27 Ва чунин воқеъ шуд, ки баъзе аз мардум берун рафтанд
рӯзи ҳафтум барои ҷамъоварӣ рафтанд, вале ҳеҷ чиз наёфтанд.
16:28 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «То ба кай шумо аз риоя кардани аҳкоми Ман даст мекашед
ва қонунҳои ман?
16:29 Бубинед, ки Худованд ба шумо рӯзи шанберо додааст, бинобар ин медиҳад
шумо дар рӯзи шашум нони ду рӯзро медиҳед; ҳар кас дар худ бимонед
дар рӯзи ҳафтум ҳеҷ кас аз ҷои худ берун наравад.
16:30 Ва мардум дар рӯзи ҳафтум истироҳат карданд.
16:31 Ва хонадони Исроил онро Манно номид, ва он мисли он буд
тухми кориандр, сафед; ва таъми он мисли вафли аз он сохташуда буд
асал.
16:32 Ва Мусо гуфт: «Ин аст он чизе ки Худованд фармудааст: пур кунед».
омер аз он барои наслҳои шумо нигоҳ дошта шавад; то ки нонро бубинанд
ки бо он туро дар биёбон сер кардаам, ҳангоме ки туро берун овардам
аз замини Миср.
16:33 Ва Мусо ба Ҳорун гуфт: «Дӯзае бигир ва омери пур аз манн гузор
ва онро ба ҳузури Худованд гузоред, то ки барои наслҳои шумо нигоҳ дошта шавад.
16:34 Чунон ки Худованд ба Мусо амр фармуд, Ҳорун онро пеши шаҳодат гузошт,
нигоҳ дошта шавад.
16:35 Ва банӣ-Исроил чил сол, то даме ки расиданд, манн хӯрданд
замини истиқоматӣ; то ба сарҳад расиданд, манн хӯрданд
аз замини Канъон.
16:36 Ҳоло як омар қисми даҳуми эфа аст.