Хуруҷ 11:1 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Бо вуҷуди ин Ман як балои дигарро бар сари дигар хоҳам овард Фиръавн ва бар Миср; баъд вай шуморо аз ин ҷо раҳо мекунад: вақте ки ӯ туро раҳо кунад, ҳатман шуморо аз ин ҷо берун мекунад. 11:2 Акнун ба гӯши мардум сухан гӯед, ва бигзор ҳар кас аз худаш қарз гирад ҳамсоя ва ҳар зани ҳамсояаш, ҷавоҳироти нуқра ва ҷавоҳироти тилло. 11:3 Ва Худованд мардумро дар назари мисриён илтифот дод. Ва он марди Мусо дар замини Миср, дар пеши назари худ хеле бузург буд аз бандагони Фиръавн ва дар пеши назари мардум. 11:4 Ва Мусо гуфт: «Чунин мегӯяд Худованд: "Дар нисфи шаб ман берун хоҳам рафт" миёнаи Миср: 11:5 Ва ҳамаи нахустзодагон дар замини Миср хоҳанд мурд, аз аввалин зодаи фиръавн, ки бар тахти Ӯ нишастааст, ҳатто то нахустзодаи фиръавн каниз, ки дар паси осиёб аст; ва ҳамаи нахустзодагон хайвонхо. 11:6 Ва фарьёди азиме дар тамоми замини Миср хоҳад буд, ба монанди монанди он набуд ва дигар монанди он нахоҳад буд. 11:7 Аммо бар зидди ҳеҷ як аз банӣ-Исроил набояд саги худро биҷунбонад забон, бар зидди одам ё ҳайвони ваҳшӣ, то бидонед, ки Худованд чӣ кор мекунад байни мисриён ва ис-роилиён фарк гузошт. 11:8 Ва ҳамаи ин бандагони ту назди ман фуромада, саҷда хоҳанд кард назди Ман омада, гуфтанд: «Ту ва тамоми қавме ки аз паси онҳо меоянд, берун шав». ту: ва баъд аз он берун хоҳам рафт. Ва аз назди фиръавн берун рафт хашми бузург. 11:9 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Фиръавн ба ту гӯш нахоҳанд дод; ки мӯъҷизотҳои ман дар замини Миср афзун гардад. 11:10 Ва Мусо ва Ҳорун ҳамаи ин мӯъҷизаҳоро ба ҳузури фиръавн ба амал оварданд, ва Худованд дили Фиръавнро сахт кард, то фарзандони онҳоро нагузорад Исроил аз замини худ берун меравад.