Хуруҷ
11:1 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Бо вуҷуди ин Ман як балои дигарро бар сари дигар хоҳам овард
Фиръавн ва бар Миср; баъд вай шуморо аз ин ҷо раҳо мекунад: вақте ки ӯ
туро раҳо кунад, ҳатман шуморо аз ин ҷо берун мекунад.
11:2 Акнун ба гӯши мардум сухан гӯед, ва бигзор ҳар кас аз худаш қарз гирад
ҳамсоя ва ҳар зани ҳамсояаш, ҷавоҳироти нуқра ва
ҷавоҳироти тилло.
11:3 Ва Худованд мардумро дар назари мисриён илтифот дод.
Ва он марди Мусо дар замини Миср, дар пеши назари худ хеле бузург буд
аз бандагони Фиръавн ва дар пеши назари мардум.
11:4 Ва Мусо гуфт: «Чунин мегӯяд Худованд: "Дар нисфи шаб ман берун хоҳам рафт"
миёнаи Миср:
11:5 Ва ҳамаи нахустзодагон дар замини Миср хоҳанд мурд, аз аввалин
зодаи фиръавн, ки бар тахти Ӯ нишастааст, ҳатто то нахустзодаи фиръавн
каниз, ки дар паси осиёб аст; ва ҳамаи нахустзодагон
хайвонхо.
11:6 Ва фарьёди азиме дар тамоми замини Миср хоҳад буд, ба монанди
монанди он набуд ва дигар монанди он нахоҳад буд.
11:7 Аммо бар зидди ҳеҷ як аз банӣ-Исроил набояд саги худро биҷунбонад
забон, бар зидди одам ё ҳайвони ваҳшӣ, то бидонед, ки Худованд чӣ кор мекунад
байни мисриён ва ис-роилиён фарк гузошт.
11:8 Ва ҳамаи ин бандагони ту назди ман фуромада, саҷда хоҳанд кард
назди Ман омада, гуфтанд: «Ту ва тамоми қавме ки аз паси онҳо меоянд, берун шав».
ту: ва баъд аз он берун хоҳам рафт. Ва аз назди фиръавн берун рафт
хашми бузург.
11:9 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Фиръавн ба ту гӯш нахоҳанд дод; ки
мӯъҷизотҳои ман дар замини Миср афзун гардад.
11:10 Ва Мусо ва Ҳорун ҳамаи ин мӯъҷизаҳоро ба ҳузури фиръавн ба амал оварданд, ва Худованд
дили Фиръавнро сахт кард, то фарзандони онҳоро нагузорад
Исроил аз замини худ берун меравад.