Эстер
5:1 Ва дар рӯзи сеюм чунин воқеъ шуд, ки Эстер подшоҳии худро дар бар кард
либос мепӯшид ва дар ҳавлии даруни хонаи подшоҳ, рӯ ба рӯ истода буд
хонаи подшоҳ: ва подшоҳ бар тахти подшоҳии худ дар шоҳона нишаст
хона, дар муқобили дарвозаи хона.
5:2 Ва ҳамин тавр шуд, вақте ки подшоҳ Эстер маликаро дид, ки дар ҳавлӣ истодааст,
ки вай дар назари ӯ илтифот пайдо кард, ва подшоҳ ба Эстер дароз кард
асои тиллоие, ки дар дасташ буд. Ҳамин тавр Эстер наздик шуд ва
ба болои асо даст расонд.
5:3 Подшоҳ ба вай гуфт: «Ту чӣ мехоҳӣ, малика Эстер? ва чист
дархости шумо? он ҳатто ба нисфи салтанат ба ту дода хоҳад шуд.
5:4 Ва Эстер ҷавоб дод: «Агар ба подшоҳ маъқул бошад, бигзор подшоҳ ва
Ҳомон имрӯз ба зиёфате, ки барои ӯ омода кардаам, биёяд.
5:5 Подшоҳ гуфт: «Ҳамонро шитоб кун, то мисли Эстер амал кунад».
гуфтааст. Ҳамин тавр, подшоҳ ва Ҳомон ба зиёфате, ки Эстер дошт, омаданд
тайёр карда шудааст.
5:6 Ва подшоҳ ба Эстер дар зиёфати шароб гуфт: «Ту чист?
ариза? ва он ба ту дода хоҳад шуд; ва хоҳиши ту чист? ҳатто ба
нисфи салтанат ба амал ояд.
5:7 Он гоҳ Эстер ҷавоб дода, гуфт: «Иловаи ман ва хоҳиши ман ин аст;
5:8 Агар ман дар назари подшоҳ илтифот ёфта бошам, ва агар он писандида бошад
Подшоҳ хоҳиши маро ба ҷо оварад ва дархости маро иҷро кунад, подшоҳ ва
Ҳомон ба зиёфат биё, ки барои онҳо тайёр кунам, ва хоҳам кард
то фардо, чунон ки подшоҳ гуфтааст.
5:9 Пас Ҳомон он рӯз шодӣ ва бо дили шод берун рафт, аммо вақте ки
Ҳомон Мордахайро дар назди дарвозаи подшоҳ дид, ки ӯ бархост ва ҷунбиш накард
барои ӯ пур аз хашми Мордахай буд.
5:10 Бо вуҷуди ин Ҳомон худдорӣ кард, ва чун ба хона омад, фиристод ва фиристод
дустонашро даъват кард ва занаш Зереш.
5:11 Ва Ҳомон ба онҳо дар бораи ҷалоли сарвати худ ва фаровонии
фарзандон ва ҳамаи он чиро, ки подшоҳ дар он ҷо ӯро баланд бардошта буд, ва чӣ тавр
вайро аз миёгон ва хизматгорони подшох бартарй дода буд.
5:12 Ҳомон боз гуфт: «Бале, малика Эстер иҷозат надод, ки ҳеҷ кас бо он дохил шавад».
Подшоҳ ба зиёфат, ки вай ҷуз ман тайёр карда буд; ва ба
пагоҳ маро низ ҳамроҳи подшоҳ назди вай даъват мекунанд.
5:13 Аммо ҳамаи ин ба ман ҳеҷ фоидае нест, то даме ки Мордахайи яҳудиро бубинам
дар назди дарвозаи подшоҳ нишастаанд.
5:14 Он гоҳ занаш Зереш ва ҳамаи дӯстонаш ба ӯ гуфтанд: «Дар дор бошад».
аз панҷоҳ зироъ сохта шуда буд, ва фардо инро ба подшоҳ бигӯй
Мордахай бар он овехта шавад; пас ту бо шодӣ бо подшоҳ бирав
ба зиёфат. Ва ин чиз Ҳомонро шод кард; ва ӯ боиси дор шуд
сохта шавад.