Эстер
4:1 Вақте ки Мордахай ҳама воқеаро пай бурд, Мордахай либоси худро дарронд,
ва хокистар палос пушида, ба миёнаш берун рафт
шаҳр, ва бо як фарёди баланд ва талх дод;
4:2 Ва пеш аз дарвозаи подшоҳ омаданд, зеро ки ҳеҷ кас наметавонад ба он дохил шавад
дарвозаи подшоҳ бо палос дар бар.
4:3 Ва дар ҳар вилоят, ҳар ҷо, ки фармони подшоҳ ва ӯ
фармон омад, дар байни яҳудиён мотами азиме буд, ва рӯзадорӣ ва
гиря ва гиря кардан; ва бисьёр касон дар палос ва хокистар хобидаанд.
4:4 Ҳамин тавр канизон ва хизматгорони Эстер омада, инро ба ӯ гуфтанд. Баъд буд
малика хеле ғамгин шуд; ва либос фиристод, то Мордахайро бипӯшонад,
ва палоси худро аз вай бигирад, аммо нагирифтааст.
4:5 Сипас Эстерро барои Ҳаточ, ки яке аз ҳомиёни подшоҳ буд, даъват кард
таъин карда буд, ки ба вай муроҷиат кунад ва ба ӯ амр дод
Мордахай, то бидонад, ки ин чӣ буд ва чаро ин буд.
4:6 Ҳамин тавр, Ҳатох ба сӯи Мордахай ба кӯчаи шаҳр, ки воқеъ буд, баромад
дар назди дарвозаи подшоҳ.
4:7 Ва Мордахай ба ӯ дар бораи он чи бо ӯ рӯй дода буд, ва дар бораи маблағи он нақл кард
аз пуле, ки Ҳомон ваъда дода буд, ки барои он ба хазинаи подшоҳ месупорад
яҳудиён, ки онҳоро несту нобуд кунанд.
4:8 Ва нусхаи навиштаҷоти фармонро, ки дар он дода шуда буд, ба ӯ дод
Шушан онҳоро несту нобуд кунад, то ба Эстер хабар диҳад ва ба он эълон кунад
ва ба вай амр кунад, ки назди подшоҳ даромада, созад
Ӯро илтиҷо кунад ва дар бораи қавми худ дар ҳузури Ӯ дархост кунад.
4:9 Ва Ҳатох омада, суханони Мордахайро ба Эстер гуфт.
4:10 Эстер боз ба Ҳотох сухан ронда, ба Мордахай амр дод;
4:11 Ҳамаи хизматгорони подшоҳ ва мардуми вилоятҳои подшоҳ,
Бидонед, ки ҳар кӣ хоҳ мард ва хоҳ зан, назди подшоҳ хоҳад омад
ба ҳавлии дарунӣ, ки даъват нашудааст, як қонуни вай аст, ки бояд гузошта шавад
ӯро то марг, магар он ки подшоҳ тиллоро ба ӯ дароз кунад
то ки зинда монад, аммо маро даъват накардаанд, ки ба он дохил шавам
подшоҳ дар ин сӣ рӯз.
4:12 Ва онҳо суханони Эстерро ба Мордахай нақл карданд.
4:13 Он гоҳ Мордахай фармон дод, ки ба Эстер ҷавоб диҳад: «Бо худ чунин фикр накун».
ту аз тамоми яҳудиён бештар дар хонаи подшоҳ раҳо хоҳӣ шуд.
4:14 Зеро, агар шумо дар айни замон хомӯш бошед, он ҷо хоҳад буд
васеъшавӣ ва раҳоӣ ба яҳудиён аз ҷои дигар меояд; аммо
ту ва хонаи падарат хароб хоҳӣ шуд; ва кӣ медонад, ки оё
Ту ба чунин замоне ба подшоҳӣ омадаӣ?
4:15 Сипас Эстер онҳоро ба Мордахай фармуд, ки ҷавоб диҳанд:
4:16 Биравед, ҳамаи яҳудиёнеро, ки дар Шушан ҳастанд, ҷамъ кунед ва рӯза гиред
шумо барои ман, ва се рӯз, шабу рӯз на мехӯред ва на менӯшед; ман низ
ва духтарони ман низ ҳамин тавр рӯза хоҳанд дошт; ва ҳамин тавр ман назди подшоҳ хоҳам рафт,
ки аз рӯи шариат нест; ва агар ҳалок шавам, ҳалок мешавам.
4:17 Ва Мордахай ба роҳи худ рафт ва мувофиқи он чи Эстер дошт, амал кард
ба ӯ фармон дод.