Воиз
12:1 Ҳоло Офаридгори худро дар айёми ҷавонии худ ба ёд овар, дар ҳоле ки айёми бад
наояд, на солҳо наздик мешаванд, ки гӯӣ: "Ман надорам"
лаззат аз онҳо;
12:2 Ҳангоме ки офтоб, ё рӯшноӣ, ё моҳ, ё ситорагон тира нашаванд,
на абрҳо пас аз борон бармегарданд:
12:3 Дар рӯзе, ки посбонони хона ба ларза хоҳанд афтод, ва қавӣ
одамон саҷда хоҳанд кард, ва суфтакунандагон аз сабаби кам будани онҳо,
ва онҳое ки аз тирезаҳо ба берун менигаранд, тира шаванд,
12:4 Ва дарҳо дар кӯчаҳо баста хоҳад шуд, вақте ки садои
дастос паст аст, ва ӯ аз овози парранда бархезад, ва ҳама
духтарони мусиқиро паст мезананд;
12:5 Ҳамчунин ҳангоме ки онҳо аз он чи баланд метарсанд, ва ҳарос хоҳанд буд
дар роҳ, ва дарахти бодом нашъунамо хоҳад ёфт, ва малах
бори гарон хоҳад буд, ва хоҳиш барбод хоҳад рафт, зеро ки одам ба дарозии худ меравад
хона ва мотамдорон дар кӯчаҳо мераванд:
12:6 Ё ҳамеша ресмони нуқра канда шавад, ё косаи тилло шикаста шавад, ё
кӯза дар назди фаввора шикаста шавад, ё чархи назди систерна шикаста шавад.
12:7 Он гоҳ хок мисли он ки буд, ба замин бармегардад; ва рӯҳ хоҳад шуд
ба сӯи Худое, ки онро ато кардааст, бозгардед.
12:8 Ботил, мегӯяд воиз; ҳама чиз ботил аст.
12:9 Ва илова бар ин, азбаски воиз хирадманд буд, ӯ то ҳол мардумро таълим медод
дониш; Оре, Ӯ бодиққат буд ва бисёриҳо меҷуст ва ба тартиб овард
зарбулмасалхо.
12:10 Воиз кӯшиш кард, ки суханони қобили қабулро фаҳмад: ва он чи буд
Навишташуда рост, ҳатто суханони рост буд.
12:11 Суханони хирадмандон мисли табарҳо ва мисли мехҳоест, ки аз ҷониби оғоён маҳкам карда мешаванд
чамъомадхо, ки аз як чупон дода мешавад.
12:12 Ва илова бар ин, эй писарам, насиҳат деҳ: дар он ҷо китобҳои зиёде созанд
интиҳо нест; ва омӯзиши бисёр хастагии ҷисм аст.
12:13 Биёед хулосаи тамоми ин масъаларо бишнавем: аз Худо битарс ва Ӯро нигоҳ дор
фармуда: зеро тамоми вазифаи инсон ин аст.
12:14 Зеро ки Худо ҳар амалро бо ҳар чизи ниҳон ба доварӣ хоҳад овард,
хоҳ нек бошад, хоҳ бад.