Воиз
8:1 Кист мисли марди доно? Ва кист, ки таъбири чизеро медонад? а
хирадмандии одам чехраи уро мунаввар мегардонад ва далерии руяш
иваз карда мешавад.
8:2 Ман ба ту маслиҳат медиҳам, ки фармони подшоҳро риоя кун, ва он дар бораи он
савганд ба Худо.
8:3 Шитоб накунед, ки аз пеши назари ӯ дур шавед: дар кори бадӣ истодагарӣ накунед; барои вай
ҳар коре, ки ба ӯ писанд аст, мекунад.
8:4 Дар куҷо каломи подшоҳ аст, он ҷо қудрат аст, ва кӣ метавонад ба ӯ бигӯяд:
Шумо чӣ мегӯед?
8:5 Ҳар кӣ ҳукмро риоя кунад, ҳеҷ бадӣ нахоҳад ҳис мекунад, ва аз они хирад
дил ҳам вақт ва ҳам ҳукмро дарк мекунад.
8:6 Зеро ки барои ҳар як мақсад вақт ва доварӣ ҳаст, бинобар ин
бадбахтии инсон бар ӯ бузург аст.
8:7 Зеро ки намедонад, ки чӣ мешавад, зеро ки кӣ метавонад ба Ӯ бигӯяд, ки кай кай
мешавад?
8:8 Ҳеҷ кас наметавонад бар рӯҳ қудрат дошта бошад, ки рӯҳро нигоҳ дорад;
ва дар рӯзи марг қудрат надорад;
он ҷанг; ва бадӣ онҳоеро, ки ба вай дода шудаанд, раҳо нахоҳад кард.
8:9 Ҳамаи инро ман дидаам ва диламро ба ҳар коре, ки анҷом дода мешавад, равона кардам
дар зери офтоб: замоне ҳаст, ки як кас бар дигаре ҳукмронӣ мекунад
дарди худаш.
8:10 Ва ҳамин тавр ман шарирро дидам, ки дафн шуда буданд, ки омада ва аз ҷои он рафта буданд
ва дар шаҳре ки ин корро карда буданд, фаромӯш шуданд;
ин ҳам беҳуда аст.
8:11 Азбаски ҳукми бадӣ ба зудӣ иҷро намешавад,
бинобар ин дили писарони одам дар онхо пурра ба кори бадй нигаронида шудааст.
8:12 Ҳарчанд гунаҳкор сад бор бадӣ кунад, ва рӯзҳои ӯ дароз шавад ҳам
Ман медонам, ки барои парҳезгорон ва парҳезгорон некӣ хоҳад буд
пеши ӯ:
8:13 Аммо ба шарирон хуб нахоҳад буд, ва ӯ кори худро дароз нахоҳад кард
рӯзҳое, ки мисли соя ҳастанд; зеро ки аз Худо наметарсад.
8:14 Ботил аст, ки дар рӯи замин анҷом дода мешавад; ки танҳо мардон вуҷуд доранд,
ки бо кори шарирон ин ҳодиса рӯй медиҳад; боз, он ҷо
одамони шарир бошед, ки ба онҳо мувофиқи кори Худо рӯй медиҳад
одил: Ман гуфтам, ки ин ҳам ботил аст.
8:15 Пас аз он ман шодиро таъриф кардам, зеро ки одамизод дар зери он чизи беҳтаре надорад
офтоб аз хӯрдан ва нӯшидан ва хурсандӣ кардан, зеро ки он ҷовидона хоҳад буд
бо ӯ айёми умри худро, ки Худо ба ӯ медиҳад, аз меҳнаташ
офтоб.
8:16 Вақте ки ман диламро ба кор бурдам, то ки ҳикматро бидонам ва онро бубинам
дар замин ба амал меояд, зеро ки на шабу на рӯз вуҷуд дорад
хобро бо чашмонаш мебинад :)
8:17 Он гоҳ ман тамоми кори Худоро дидам, ки одам наметавонад корро дарёбад
ки дар зери офтоб анҷом дода мешавад, зеро агар одам барои ҷустуҷӯи он меҳнат кунад,
вале нахоҳанд ёфт; бале дуртар; гарчанде ки одами доно фикр мекунад, ки донад
вале вай онро ёфта наметавонад.