Воиз 6:1 Бадие ҳаст, ки ман дар зери офтоб дидаам, ва он дар байни мардум маъмул аст мардон: 6:2 Марде, ки Худо ба ӯ сарват, сарват ва иззат додааст, то ки Барои ҷони ӯ чизе аз ҳар чӣ бихоҳад, намехоҳад, вале Худо ба ӯ ато мекунад қудрати хӯрдани он нест, балки бегона онро мехӯрад: ин ботил аст, ва ин бемории бад аст. 6:3 Агар касе сад фарзанд таваллуд кунад, ва солҳои зиёд зиндагӣ кунад, ба тавре ки Рӯзҳои солаш бисёр бошад, ва ҷонаш аз некӯӣ пур нашавад, ва инчунин, ки вай дафн надорад; Мегӯям, ки таваллуди нобаҳақ беҳтар аст аз у. 6:4 Зеро ки Ӯ бо ботил меояд, ва дар торикӣ меравад, ва исми Ӯ торикй фаро гирифта шавад. 6:5 Илова бар ин, вай офтобро надидааст ва ҳеҷ чизро намедонад: ин чизи бештаре дорад истироҳат нисбат ба дигар. 6:6 Бале, ҳарчанд ӯ ҳазор сол умр ба сар мебарад, ду бор гуфта шудааст, аммо надидааст хуб: на ҳама ба як ҷо мераванд? 6:7 Тамоми меҳнати одам барои даҳони ӯ аст, аммо иштиҳо не пур шуд. 6:8 Зеро ки хирадманд бештар аз нодон чист? бечора чӣ дорад, ки Оё медонад, ки пеши зиндаҳо роҳ равад? 6:9 Дидани чашмон беҳтар аз саргардонии ҳавас аст: ин низ ботил ва ранҷи рӯҳ аст. 6:10 Он чи аллакай номгузорӣ шудааст, ва маълум аст, ки он одам аст. ва бо касе ки аз ӯ тавонотар аст, мубориза набарад. 6:11 Чун чизҳои зиёде ҳастанд, ки ботилро афзун мекунанд, одам чист беҳтар? 6:12 Зеро, кӣ медонад, ки барои одам дар тамоми айёми умраш чӣ хуб аст Зиндагии беҳудае, ки ӯ ҳамчун соя мегузарад? зеро ки ба одам чй гуфта метавонад Оё дар зери офтоб аз паси ӯ хоҳад буд?