Воиз
6:1 Бадие ҳаст, ки ман дар зери офтоб дидаам, ва он дар байни мардум маъмул аст
мардон:
6:2 Марде, ки Худо ба ӯ сарват, сарват ва иззат додааст, то ки
Барои ҷони ӯ чизе аз ҳар чӣ бихоҳад, намехоҳад, вале Худо ба ӯ ато мекунад
қудрати хӯрдани он нест, балки бегона онро мехӯрад: ин ботил аст, ва
ин бемории бад аст.
6:3 Агар касе сад фарзанд таваллуд кунад, ва солҳои зиёд зиндагӣ кунад, ба тавре ки
Рӯзҳои солаш бисёр бошад, ва ҷонаш аз некӯӣ пур нашавад, ва
инчунин, ки вай дафн надорад; Мегӯям, ки таваллуди нобаҳақ беҳтар аст
аз у.
6:4 Зеро ки Ӯ бо ботил меояд, ва дар торикӣ меравад, ва исми Ӯ
торикй фаро гирифта шавад.
6:5 Илова бар ин, вай офтобро надидааст ва ҳеҷ чизро намедонад: ин чизи бештаре дорад
истироҳат нисбат ба дигар.
6:6 Бале, ҳарчанд ӯ ҳазор сол умр ба сар мебарад, ду бор гуфта шудааст, аммо надидааст
хуб: на ҳама ба як ҷо мераванд?
6:7 Тамоми меҳнати одам барои даҳони ӯ аст, аммо иштиҳо не
пур шуд.
6:8 Зеро ки хирадманд бештар аз нодон чист? бечора чӣ дорад, ки
Оё медонад, ки пеши зиндаҳо роҳ равад?
6:9 Дидани чашмон беҳтар аз саргардонии ҳавас аст: ин
низ ботил ва ранҷи рӯҳ аст.
6:10 Он чи аллакай номгузорӣ шудааст, ва маълум аст, ки он одам аст.
ва бо касе ки аз ӯ тавонотар аст, мубориза набарад.
6:11 Чун чизҳои зиёде ҳастанд, ки ботилро афзун мекунанд, одам чист
беҳтар?
6:12 Зеро, кӣ медонад, ки барои одам дар тамоми айёми умраш чӣ хуб аст
Зиндагии беҳудае, ки ӯ ҳамчун соя мегузарад? зеро ки ба одам чй гуфта метавонад
Оё дар зери офтоб аз паси ӯ хоҳад буд?