Воиз
3:1 Барои ҳар чизе як мавсим дорад, ва вақт барои ҳар мақсад дар зери
осмон:
3:2 Вақти таваллуд кардан ва вақти мурдан; вақти кишту вақти кишт
он чиро, ки шинонда шудааст, чидан;
3:3 Вақти куштан ва вақти шифо додан; вақти шикастан ва вақти он
бунёд кардан;
3:4 Вақти гиря кардан ва вақти хандидан; замоне барои мотам ва замоне
рақс;
3:5 Вақти партофтани сангҳо ва вақти ҷамъ кардани сангҳо; замоне
ба оғӯш гирифтан ва замоне худдорӣ аз оғӯш кардан;
3:6 Вақт барои ба даст овардан ва вақти аз даст додан; вақти нигоҳ доштан ва вақти партофтан
дур;
3:7 Вақти даридан ва вақти дӯхтан; вақти хомӯширо нигоҳ доштан ва замоне
сухан гуфтан;
3:8 Вақт барои дӯст доштан ва вақт барои нафрат кардан; замони чанг ва замони осоишта.
3:9 Касе, ки дар он кор мекунад, чӣ фоида дорад?
3:10 Ман азоберо, ки Худо ба фарзандони одам додааст, дидаам
дар он машк кардааст.
3:11 Ӯ ҳама чизро дар замони Худ зебо кардааст, ва Ӯ муқаррар кардааст
ҷаҳон дар дили онҳо, то ки ҳеҷ кас наметавонад кореро, ки Худо дарк кунад
аз аввал то охир месозад.
3:12 Ман медонам, ки дар онҳо ҳеҷ хубе нест, балки барои он ки одам шодӣ кунад ва ба
дар зиндагиаш некй кунад.
3:13 Ва инчунин, ки ҳар кас бихӯрад ва бинӯшад, ва аз неъмати ҳама баҳра баред
меҳнати ӯ, ин атои Худост.
3:14 Ман медонам, ки ҳар коре ки Худо мекунад, то абад хоҳад буд: ҳеҷ чиз буда наметавонад
ба он биандозед, на чизе аз он гирифта шудааст, ва Худо ин корро мекунад, ки одамон
бояд пеши ӯ битарсад.
3:15 Он чи буд, ҳоло аст; ва он чи бояд бошад, аллакай буд;
Ва Худо он чиро, ки гузаштааст, талаб мекунад.
3:16 Ва илова бар ин, ман дар зери офтоб ҷои доварӣ, ки шароратро дидам
он ҷо буд; ва ҷои адолат, он шарорат дар он ҷо буд.
3:17 Ман дар дили худ гуфтам: Худо одил ва шарирро доварӣ хоҳад кард, зеро
дар он чо барои хар як максад ва хар кор вакт мавчуд аст.
3:18 Ман дар дили худ дар бораи мулки писарони одам гуфтам, ки Худо
то онҳоро ошкор созад ва онҳо бубинанд, ки худашон ҳастанд
хайвонхо.
3:19 Зеро он чи ба писарони одам меояд, ба ҳайвоноти ваҳшӣ мерасад; ҳатто як
Ба сари онҳо ҳодисае расад: чунон ки яке мемирад, дигаре мемирад; ҳа, онҳо
ҳама як нафас дошта бошед; ба тавре ки одам аз ҳайвони ваҳшӣ бартарӣ надорад;
зеро ҳама ботил аст.
3:20 Ҳама ба як ҷо мераванд; ҳама аз хоканд ва ҳама боз ба хок табдил меёбанд.
3:21 Кӣ медонад, ки рӯҳи одами боло меравад ва рӯҳи одамро
ҳайвони ваҳшие, ки ба замин фурӯ меравад?
3:22 Бинобар ин ман мефаҳмам, ки чизе беҳтар аз он нест, ки одам
бояд аз кори худ шод шавад; зеро ки ин насиби ӯст: барои кӣ
ӯро биёред, то бубинад, ки пас аз ӯ чӣ хоҳад буд?