Воиз 3:1 Барои ҳар чизе як мавсим дорад, ва вақт барои ҳар мақсад дар зери осмон: 3:2 Вақти таваллуд кардан ва вақти мурдан; вақти кишту вақти кишт он чиро, ки шинонда шудааст, чидан; 3:3 Вақти куштан ва вақти шифо додан; вақти шикастан ва вақти он бунёд кардан; 3:4 Вақти гиря кардан ва вақти хандидан; замоне барои мотам ва замоне рақс; 3:5 Вақти партофтани сангҳо ва вақти ҷамъ кардани сангҳо; замоне ба оғӯш гирифтан ва замоне худдорӣ аз оғӯш кардан; 3:6 Вақт барои ба даст овардан ва вақти аз даст додан; вақти нигоҳ доштан ва вақти партофтан дур; 3:7 Вақти даридан ва вақти дӯхтан; вақти хомӯширо нигоҳ доштан ва замоне сухан гуфтан; 3:8 Вақт барои дӯст доштан ва вақт барои нафрат кардан; замони чанг ва замони осоишта. 3:9 Касе, ки дар он кор мекунад, чӣ фоида дорад? 3:10 Ман азоберо, ки Худо ба фарзандони одам додааст, дидаам дар он машк кардааст. 3:11 Ӯ ҳама чизро дар замони Худ зебо кардааст, ва Ӯ муқаррар кардааст ҷаҳон дар дили онҳо, то ки ҳеҷ кас наметавонад кореро, ки Худо дарк кунад аз аввал то охир месозад. 3:12 Ман медонам, ки дар онҳо ҳеҷ хубе нест, балки барои он ки одам шодӣ кунад ва ба дар зиндагиаш некй кунад. 3:13 Ва инчунин, ки ҳар кас бихӯрад ва бинӯшад, ва аз неъмати ҳама баҳра баред меҳнати ӯ, ин атои Худост. 3:14 Ман медонам, ки ҳар коре ки Худо мекунад, то абад хоҳад буд: ҳеҷ чиз буда наметавонад ба он биандозед, на чизе аз он гирифта шудааст, ва Худо ин корро мекунад, ки одамон бояд пеши ӯ битарсад. 3:15 Он чи буд, ҳоло аст; ва он чи бояд бошад, аллакай буд; Ва Худо он чиро, ки гузаштааст, талаб мекунад. 3:16 Ва илова бар ин, ман дар зери офтоб ҷои доварӣ, ки шароратро дидам он ҷо буд; ва ҷои адолат, он шарорат дар он ҷо буд. 3:17 Ман дар дили худ гуфтам: Худо одил ва шарирро доварӣ хоҳад кард, зеро дар он чо барои хар як максад ва хар кор вакт мавчуд аст. 3:18 Ман дар дили худ дар бораи мулки писарони одам гуфтам, ки Худо то онҳоро ошкор созад ва онҳо бубинанд, ки худашон ҳастанд хайвонхо. 3:19 Зеро он чи ба писарони одам меояд, ба ҳайвоноти ваҳшӣ мерасад; ҳатто як Ба сари онҳо ҳодисае расад: чунон ки яке мемирад, дигаре мемирад; ҳа, онҳо ҳама як нафас дошта бошед; ба тавре ки одам аз ҳайвони ваҳшӣ бартарӣ надорад; зеро ҳама ботил аст. 3:20 Ҳама ба як ҷо мераванд; ҳама аз хоканд ва ҳама боз ба хок табдил меёбанд. 3:21 Кӣ медонад, ки рӯҳи одами боло меравад ва рӯҳи одамро ҳайвони ваҳшие, ки ба замин фурӯ меравад? 3:22 Бинобар ин ман мефаҳмам, ки чизе беҳтар аз он нест, ки одам бояд аз кори худ шод шавад; зеро ки ин насиби ӯст: барои кӣ ӯро биёред, то бубинад, ки пас аз ӯ чӣ хоҳад буд?