Такрори Шариат
31:1 Ва Мусо рафта, ин суханонро ба тамоми Исроил гуфт.
31:2 Ва Ӯ ба онҳо гуфт: «Ман имрӯз саду бистсолаам; И
дигар баромада наметавонад ва дарояд; Худованд низ ба ман гуфт: "Ту"
аз ин Урдун намегузарад.
31:3 Худованд Худои ту, Ӯ пешопеши ту хоҳад рафт, ва онҳоро несту нобуд хоҳад кард
халқҳоеро, ки аз пеши ту меоранд, ва онҳоро тасарруф хоҳӣ кард; ва Еҳушаъ, вай
пешопеши ту убур хоҳад кард, чунон ки Худованд гуфтааст.
31:4 Ва Худованд ба онҳо ҳамон тавре хоҳад кард, ки ба Сиҳӯн ва Оҷ, подшоҳони
амӯриён ва ба замини онҳо, ки онҳоро несту нобуд кард.
31:5 Ва Худованд онҳоро дар пеши назари шумо таслим хоҳад кард, то ки шумо ба он амал кунед
онҳоро мувофиқи тамоми аҳкоме ки ба шумо фармудаам.
31:6 Қавӣ ва далер бошед, аз онҳо натарсед ва натарсед, зеро
Худованд Худои ту, Ӯст, ки бо ту меравад; вай ноком нахоҳад шуд
туро тарк накун.
31:7 Ва Мусо Еҳушаъро хонда, дар пеши назари ҳама ба ӯ гуфт:
Эй Исроил, қавӣ ва далер бош, зеро ки ту бояд бо ин бирав
мардумро ба замине, ки Худованд ба падаронашон қасам хӯрдааст
ба онҳо диҳед; ва ба онҳо мерос хоҳӣ дод.
31:8 Ва Худованд, Ӯст, ки пешопеши ту меравад; ӯ бо ту хоҳад буд,
туро ноумед нахоҳад кард ва туро тарк намекунад; натарс ва нашав
хавотир.
31:9 Ва Мусо ин шариатро навишт ва ба коҳинон, ки писарони онҳо буданд, супурд
Левӣ, ки сандуқи аҳди Худовандро бардошт, ва ба ҳама
пирони Исроил.
31:10 Ва Мусо ба онҳо амр фармуда, гуфт: «Дар охири ҳар ҳафт сол, дар
тантанаи соли озодшавӣ, дар иди хаймаҳо,
31:11 Вақте ки тамоми Исроил барои ҳозир шудан ба ҳузури Худованд Худои худ дар он ҷо
ки вай интихоб кунад, ин шариатро дар пеши тамоми исроилиён бихон
шунидани онҳо.
31:12 Марду зан, ва кӯдакон, ва ту мардумро ҷамъ кун
ғарибе, ки дар дохили дарвозаҳои ту аст, то бишнаванд ва бифаҳманд
омӯзед ва аз Худованд Худои худ битарсед, ва ҳамаи суханони Ӯро риоя кунед
ин қонун:
31:13 Ва то ки фарзандони онҳо, ки чизе намедонанд, бишнаванд, ва
То даме ки дар замине ки дар он ҷо зиндагӣ мекунед, аз Худованд Худои худ тарсиданро ёд гиред
шумо барои тасарруфи он аз Урдун меравед.
31:14 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Инак, рӯзҳои ту наздик мешавад, ки ту бояд
Бимиред: Еҳушаъро даъват кунед ва дар хаймаи муқаддас ҳозир шавед
ҷамъомад, то ки ба ӯ супориш диҳам. Ва Мусо ва Еҳушаъ рафтанд,
ва худро дар хаймаи ҷамъомад муаррифӣ карданд.
31:15 Ва Худованд дар хаймаи муқаддас дар сутуни абр зоҳир шуд, ва
сутуни абр болои дари хайма меистод.
31:16 Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Инак, ту бо падарони худ хоб хоҳӣ рафт;
ва ин қавм бархоста, аз паи худоёни худ фоҳиша хоҳанд шуд
аҷнабиёни замин, ки ба куҷо бираванд, дар миёни онҳо бошанд ва хоҳанд буд
Маро тарк кун ва аҳди маро, ки бо онҳо бастаам, вайрон кун.
31:17 Он гоҳ ғазаби Ман дар он рӯз бар онҳо аланга хоҳад шуд, ва Ман хоҳам кард
онҳоро тарк кун, ва Ман рӯи Худро аз онҳо пинҳон хоҳам кард, ва онҳо хоҳанд буд
хӯрда мешаванд ва бадбахтиҳо ва мусибатҳои зиёде ба сари онҳо хоҳад омад; то ки онхо
дар он рӯз хоҳад гуфт: «Оё ин бадӣ ба сари мо намеояд, зеро Худои мо».
дар байни мо нест?
31|18|Ва дар он рӯз рӯйи худро аз ҳар бадие, ки мекунанд, пинҳон хоҳам кард
ба худоёни дигар ру овардаанд, коре кардаанд.
31:19 Пас, акнун ин сурудро барои худ бинависед ва ба фарзандони онҳо таълим диҳед
Исроил: инро ба даҳони онҳо гузоред, то ки ин суруд бар ман шоҳид бошад
бар зидди банӣ-Исроил.
31:20 Зеро, вақте ки онҳоро ба замине ки қасам хӯрдаам, хоҳам овард
падарони онҳо, ки шир ва асал ҷорист; ва онҳо хоҳанд дошт
хӯрда, сер карда, чарб мехӯранд; Пас бозгарданд
худоёни дигарро бипарастед ва онҳоро ибодат кунед ва маро ба хашм оваред ва аҳди маро вайрон кунед.
31:21 Ва воқеъ хоҳад шуд, вақте ки бадиҳо ва мусибатҳои зиёде ба вуқӯъ мепайвандад
ки ин суруд бар зидди онҳо шаҳодат хоҳад дод; барои он
аз даҳони насли онҳо фаромӯш нахоҳад шуд, зеро ки Ман онҳоро медонам
тасаввуроте, ки онҳо дар бораи он мераванд, ҳатто ҳоло, пеш аз он ки ман онҳоро биёварам
ба замине ки қасам хӯрдам.
31:22 Ва Мусо ин сурудро худи ҳамон рӯз навишт ва ба кӯдакон таълим дод
аз Исроил.
31:23 Ва ӯ ба Еҳушаъ ибни Нун супориш дода, гуфт: «Қавӣ ва қавӣ бош
далерии нек, зеро ки банӣ-Исроилро ба замин хоҳӣ овард
ки ба онҳо қасам хӯрдам, ва ман бо ту хоҳам буд.
31:24 Ва ҳангоме ки Мусо навиштани суханони ӯро ба охир расонд
ин қонун дар китоб, то он даме ки онҳо тамом шуданд,
31:25 Ва Мусо ба левизодагон, ки сандуқи аҳди
Худованд, гуфт:
31:26 Ин китоби шариатро гирифта, дар паҳлӯи сандуқи сандуқ гузор
аҳди Худованд Худои ту, то ки дар он ҷо барои шаҳодате бошад
бар зидди ту.
31:27 Зеро ки ман исьёни ту ва гардани туро медонам; инак, дар ҳоле ки ман ҳастам
имрӯз бо шумо зинда будед, шумо бар зидди Худованд исён кардаед; ва
пас аз марги ман боз чанд?
31:28 Ҳамаи пирони сибтҳои худ ва нозирони худро назди ман ҷамъ кунед, ки ман
то ин суханонро ба гӯши худ бигӯянд ва осмону заминро ба сабт даъват кунанд
ба мукобили онхо.
31:29 Зеро медонам, ки баъд аз марги ман, шумо худро комилан фосид хоҳед кард, ва
Аз роҳе ки ба ту фармудаам, рӯй гардон; ва бадӣ хоҳад омад
шумо дар рӯзҳои охир; зеро ки шумо дар назари Худо бадӣ хоҳед кард
Худовандо, то ки бо кори дастҳои Ту ӯро ба хашм оварӣ.
31:30 Ва Мусо ба гӯши тамоми ҷамоати Исроил ин суханонро гуфт
аз ин суруд, то ба охир расидани онҳо.