Такрори Шариат
30:1 Ва воқеъ хоҳад шуд, вақте ки ҳамаи ин чизҳо ба сари ту меоянд,
баракат ва лаънатро, ки ман пеши ту гузоштаам, ва ту хоҳӣ дод
онҳоро дар миёни ҳамаи халқҳо, ки Худованд Худои ту дар он ҷост, ба ёд овар
туро ронда,
30:2 Ва ба сӯи Худованд Худои худ бармегарданд, ва ба овози Ӯ итоат хоҳанд кард
мувофиқи он чи ман имрӯз ба ту амр мефармоям, ту ва фарзандонат,
бо тамоми дили ту ва бо тамоми ҷони ту;
30:3 Он гоҳ Худованд Худоят асирии туро баргардонад ва раҳм кунад
бар ту хоҳад баргашт ва туро аз тамоми халқҳо, ки дар он ҷост, ҷамъ хоҳад кард
Худованд Худоят туро пароканда кардааст.
30:4 Агар касе аз шумо ба канори осмон ронда шавад, аз
Худованд Худоят туро аз он ҷо ҷамъ хоҳад кард, ва аз он ҷо хоҳад овард
ту:
30:5 Ва Худованд Худои ту туро ба замине, ки падарони ту буданд, хоҳад овард
соҳиби он хоҳӣ шуд, ва ту соҳиби он хоҳӣ шуд; ва ба ту некӣ хоҳад кард, ва
туро бар падарони худ афзун гардон.
30:6 Ва Худованд Худои ту дили ту ва дили туро хатна хоҳад кард.
насл, то ки Худованд Худои худро бо тамоми дили ту ва бо тамоми ту дӯст дорӣ
ҷон, то зинда бошӣ.
30:7 Ва Худованд Худои ту ҳамаи ин лаънатҳоро бар душманонат хоҳад хонд, ва
бар онҳое ки аз ту нафрат доранд, ки туро таъқиб мекарданд.
30:8 Ва шумо баргардед ва ба овози Худованд итоат кунед, ва ҳар он чиро, ки Ӯро ба ҷо оваред
аҳкоме, ки имрӯз ба ту амр мефармоям.
30:9 Ва Худованд Худои ту туро дар ҳар кори ту фаровон хоҳад кард
даст, дар меваи бадани худ ва дар меваи чорвои худ, ва дар
меваи замини ту ба фоидаи нек, зеро ки Худованд боз аз он шод хоҳад шуд
ба ту некӣ, чунон ки Ӯ аз падарони ту шодӣ мекард;
30:10 Агар шумо ба овози Худованд Худои худ гӯш диҳед, то ки Ӯро риоя кунед.
аҳком ва фароизҳои Ӯ, ки дар ин китоби шариат навишта шудаанд,
ва агар ту ба Худованд Худои худ бо тамоми дили худ ва бо садоқат рӯй оварӣ
тамоми ҷони ту.
30:11 Барои ин ҳукме ки имрӯз ба ту амр мефармоям, он пинҳон нест
аз ту дур нест.
30:12 Дар осмон нест, ки ту гӯӣ: «Кӣ барои мо
осмон биёваред ва онро ба мо биёваред, то ки онро бишнаванд ва ба амал оварем?
30:13 На он берун аз баҳр аст, ки ту гӯӣ: "Кӣ аз он мегузарад"
баҳрро барои мо бидеҳ ва онро ба мо биёр, то онро бишнавем ва ба амал оварем?
30:14 Аммо калом ба ту хеле наздик аст, дар даҳони ту ва дар дили ту,
то ки шумо ин корро кунед.
30:15 Инак, ман имрӯз ҳаёт ва некӣ ва мамот ва бадро пеши ту гузоштаам;
30:16 Ба ин ман имрӯз ба ту амр медиҳам, ки Худованд Худои худро дӯст дорӣ ва дар роҳи Ӯ рафтор намо.
роҳҳо ва аҳкоми Ӯ ва фароиз ва аҳкоми Ӯро риоя кардан,
то ки зинда ва афзун шавӣ, ва Худованд Худои ту баракат хоҳад дод
ту дар замине, ки барои тасарруф кардан ба он ҷо меравӣ.
30:17 Аммо агар дили ту рӯй гардонад, ба тавре ки нашунавӣ, балки
дур шуда, худоёни дигарро парастиш кунед ва ба онҳо хизмат кунед;
30:18 Имрӯз ба шумо мегӯям, ки шумо ҳатман ҳалок хоҳед шуд ва
Дар замине ки ту аз он убур мекунӣ, умри худро дароз нахоҳанд кард
Иордания барои сохиб шудан ба он.
30:19 Ман осмон ва заминро даъват мекунам, то имрӯз бар зидди шумо, ки муқаррар кардам, сабт кунед
Пеш аз ту ҳаёт ва мамот, баракат ва лаънат аст: пас ҳаётро интихоб кунед,
то ки ту ва насли ту зинда монӣ;
30:20 То ки ту Худованд Худои худро дӯст дорӣ ва ба фармони Ӯ итоат кунӣ
овоз бардор, то ки ба ӯ часпида бош, зеро ки Ӯ ҷони туст ва ҷони ту
дарозии айёми худ, то ки дар замине ки Худованд сокин шавӣ
ба падарони худ, ба Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб қасам хӯр, ки
онхо.