Такрори Шариат
23:1 Касе, ки дар сангҳо захмӣ шудааст, ё аъзои махфии худро буридааст,
ба ҷамоати Худованд дохил нахоҳанд шуд.
Подшоҳон 23:2 Ба ҷамоати Худованд дохил намешавад. ҳатто ба ӯ
насли даҳум ба ҷамоати Худованд дохил нахоҳад шуд.
23:3 Аммонӣ ё Мӯобӣ набояд ба ҷамоати халқҳо дохил шавад
Худованд; ҳатто то насли даҳуми худ ба он дохил нахоҳанд шуд
ҷамоати Худованд то абад:
23:4 Зеро ки онҳо шуморо бо нон ва бо об дар роҳ вохӯрданд, вақте ки шумо
аз Миср баромад; ва барои он ки Билъомро бар зидди ту музд гирифтанд
писари Беӯр аз Петури Байнаннаамия, ба ту лаънат бигӯям.
23:5 Бо вуҷуди ин, Худованд Худои ту ба Билъом гӯш надод; балки
Худованд Худои ту лаънатро ба баракат барои ту табдил дод, зеро ки
Худованд Худои ту туро дӯст медошт.
23:6 Дар тамоми айёми худ оромии онҳо ва шукуфоии онҳоро нахоҳӣ дошт
ҳамеша.
23:7 Аз Эдӯмӣ нафрат накун; зеро ки вай бародари туст: накун».
нафрат аз мисрӣ; зеро ки ту дар замини вай ғариб будӣ.
23:8 Фарзандоне ки аз онҳо таваллуд шудаанд, ба ҷамоат дохил мешаванд
аз Худованд дар насли сеюми онҳост.
23:9 Вақте ки лашкар бар зидди душманонат баромад, туро аз он нигоҳ дор
ҳар чизи бад.
23:10 Агар дар байни шумо касе бошад, ки ба сабаби он пок нест
нопокӣ, ки шабона ба ӯ дучор шавад, вай аз он берун меравад
дар ӯрдугоҳ, ӯ ба ӯрдугоҳ наояд:
23:11 Аммо чунин хоҳад буд, ки шомгоҳ шавад, вай худро бо он шуст
об: ва ҳангоме ки офтоб фурӯ меравад, боз ба ӯрдугоҳ хоҳад омад.
23:12 Ту низ ҷои берун аз ӯрдугоҳ дошта бошӣ, ки ба он ҷо биравӣ
ба хориҷа:
23:13 Ва ту бар силоҳи худ бел хоҳӣ дошт; ва он гоҳ хоҳад буд, ки ту
хоҳӣ, ки худро дар хориҷ осон кунӣ, бо он кофта хоҳӣ кард ва баргаштӣ
ва он чиро, ки аз ту меояд, пӯшон;
23:14 Зеро ки Худованд Худои ту дар миёни ӯрдуи ту қадам мезанад, то туро наҷот диҳад,
ва душманони худро пеши ту таслим кун; Бинобар ин ӯрдугоҳи ту хоҳад буд
то ки дар ту ҳеҷ чизи нопок набинад ва аз ту рӯй гардонад.
23:15 Ғуломеро, ки аз ӯ раҳо шудааст, ба оғои худ надиҳед
оғои ӯ ба ту:
23:16 Ӯ бо шумо, ҳатто дар миёни шумо, дар ҷое ки хоҳад, сокин хоҳад буд
дар яке аз дарвозаҳои худ, ки ба ӯ бештар писанд аст, интихоб кун: накун
ӯро ситам кунед.
23:17 Ҳеҷ як фоҳишае аз духтарони Исроил нахоҳад буд, ва зане аз занони исроилӣ
банӣ-Исроил.
23:18 Музди фоҳиша ва ё баҳои сагро ба хона наоваред.
хонаи Худованд Худои ту барои ҳар назр, зеро ки ҳардуи онҳо низ ҳастанд
барои Худованд Худои худ зишт аст.
23:19 Ба бародари худ рибо надиҳед; судхурии пул, рибо
ризқ, рибо аз ҳар чизе, ки бар рибо дода мешавад:
23:20 Ба бегонае рибо бидиҳӣ; лекин ту ба бародарат
рибо надиҳед, то ки Худованд Худоят туро дар ҳама чиз баракат диҳад
ки дасти худро ба он замине ки ба он ҷо меравӣ, бигузор
соҳиби он шавад.
23:21 Ҳангоме ки ту назди Худованд Худои худ назр кунӣ, суст нашав.
онро бидеҳ, зеро ки Худованд Худоят онро аз ту талаб хоҳад кард; ва он
дар ту гуноҳ мебуд.
23:22 Аммо агар ту аз назр даст кашӣ, гуноҳе бар ту нахоҳад буд.
23:23 Он чи аз лабонат берун меравад, нигоҳ дошта бош ва иҷро намо; ҳатто а
ҳадияи ихтиёрӣ, чунон ки ба Худованд Худои худ назр кардаӣ,
ки ту бо даҳони худ ваъда додаӣ.
23:24 Вақте ки шумо ба токзори ёри худ меоед, метавонед бихӯред
ангурро аз рӯи хушнудии худ сер кунед; лекин дар худ ҳеҷ чизро нагузор
зарф.
23:25 Вақте ки ту ба киштзори ҳамсояи худ меоӣ,
майест бо дасти худ гӯшҳоро канда; лекин досро наҷунбон
ба ҷуворимаккаи истодаи ҳамсояат.