Такрори Шариат 18:1 Ба коҳинон, ки левизодагон ва тамоми сибти Левӣ, ҳиссаи худро надоранд на мерос бо Исроил: онҳо ҳадияҳои Худовандро хоҳанд хӯрд аз оташ сохта шудааст ва мероси ӯ. 18:2 Пас, онҳо дар байни бародарони худ мерос надоранд: Худованд мероси онҳост, чунон ки Ӯ ба онҳо гуфтааст. 18:3 Ва ин аст ҳаққи коҳин аз мардум, аз қурбониён қурбонӣ, хоҳ гов ва хоҳ гӯсфанд; ва ба онҳо хоҳанд дод коҳин китф, ва ду рухсора ва мавҷ. 18:4 Нахустин меваи ҷуворимакка, аз майи ту, ва равғани ту, ва аввал аз пашми гӯсфандат ба вай бидеҳ. 18:5 Зеро ки Худованд Худои ту ӯро аз ҳамаи сибтҳои ту баргузид, то ки Ӯ ва писаронаш то абад ба исми Худованд хизмат кунед. 18:6 Ва агар левизодае аз ягон дарвозаи ту аз тамоми Исроил биёяд, дар куҷое ки вай муҳоҷир шуда, бо тамоми хоҳиши худ ба он ҷое ки омад, биёяд Худованд интихоб хоҳад кард; 18:7 Он гоҳ ӯ ба исми Худованд Худои худ хизмат хоҳад кард, мисли тамоми худ бародарони левизодагон, ки дар он ҷо ба ҳузури Худованд меистанд. 18:8 Ба ғайр аз он чи аз он меояд, барои хӯрдани онҳо баробар аст фурӯши мероси худ. 18:9 Вақте ки ту ба замине меоӣ, ки Худованд Худоят ба ту медиҳад, пас аз корҳои зиштии он халқҳо рафтор карданро нахоҳӣ дошт. 18:10 Дар миёни шумо касе ёфт намешавад, ки писари худро ё худ кунад духтари аз оташ гузарад, ё ки фолбиниро истифода мебарад, ё як нозири замон, ё ҷодугар ё ҷодугар. 18:11 Ё афсунгар, ё машваратчӣ бо рӯҳҳои шинос, ё ҷодугар ё неромансер. 18:12 Зеро ки ҳамаи онҳое ки ин корҳоро мекунанд, барои Худованд зишт аст: ва ба сабаби ин корҳои зишт Худованд Худои ту онҳоро аз он берун мекунад пеш аз ту. 18:13 Ту бо Худованд Худои худ комил бош. 18:14 Зеро ки ин халқҳо, ки ту онҳоро тасарруф хоҳӣ кард, ба нозирони замонҳо ва барои фолбинҳо, вале туро Худованд Худои ту надорад туро водор кардааст, ки чунин кун. 18:15 Худованд Худои ту барои ту паёмбаре аз миёни ту, эй бародарони худ, мисли ман; ба вай гӯш хоҳӣ дод; 18:16 Мувофиқи ҳар он чи аз Худованд Худои худ дар Ҳӯриб дар рӯзи анҷуман мегуфтанд: "Бигзор ман дигар овози Худовандро нашунавам" Худоё, ман дигар ин оташи бузургро набинам, ки намирам. 18:17 Ва Худованд ба ман гуфт: «Он чиро, ки доранд, хуб гуфтаанд». гуфт. 18|18|Барояшон паёмбаре аз миёни бародаронашон бароварам ту, ва суханони Маро ба даҳони ӯ хоҳад дод; ва ба онҳо сухан хоҳад гуфт ҳар он чи ба ӯ амр хоҳам дод. 18:19 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки ҳар кӣ ба суханони Ман гӯш надиҳад ки вай ба исми Ман бигӯяд, аз вай талаб хоҳам кард. 18:20 Аммо набӣ, ки гумон мекунад, ки сухане ба исми Ман бигӯяд, ки ман ба ӯ амр накардаанд, ки сухан гӯяд, ё он ки аз номи он сухан гӯяд худоёни дигар, ҳатто он пайғамбар низ хоҳад мурд. 18:21 Ва агар ту дар дили худ гӯӣ: "Мо аз куҷо фаҳмем, ки каломеро, ки дар он аст" Худованд нагуфтааст? 18:22 Вақте ки пайғамбаре ба исми Худованд сухан меронад, агар ин кор пайравӣ кунад на ва на воқеъ шуд, ин аст он чизе ки Худованд нагуфтааст, аммо набӣ бо такаббур гуфтааст: натарс аз ӯ.