Такрори Шариат
18:1 Ба коҳинон, ки левизодагон ва тамоми сибти Левӣ, ҳиссаи худро надоранд
на мерос бо Исроил: онҳо ҳадияҳои Худовандро хоҳанд хӯрд
аз оташ сохта шудааст ва мероси ӯ.
18:2 Пас, онҳо дар байни бародарони худ мерос надоранд: Худованд
мероси онҳост, чунон ки Ӯ ба онҳо гуфтааст.
18:3 Ва ин аст ҳаққи коҳин аз мардум, аз қурбониён
қурбонӣ, хоҳ гов ва хоҳ гӯсфанд; ва ба онҳо хоҳанд дод
коҳин китф, ва ду рухсора ва мавҷ.
18:4 Нахустин меваи ҷуворимакка, аз майи ту, ва равғани ту, ва
аввал аз пашми гӯсфандат ба вай бидеҳ.
18:5 Зеро ки Худованд Худои ту ӯро аз ҳамаи сибтҳои ту баргузид, то ки
Ӯ ва писаронаш то абад ба исми Худованд хизмат кунед.
18:6 Ва агар левизодае аз ягон дарвозаи ту аз тамоми Исроил биёяд, дар куҷое ки вай
муҳоҷир шуда, бо тамоми хоҳиши худ ба он ҷое ки омад, биёяд
Худованд интихоб хоҳад кард;
18:7 Он гоҳ ӯ ба исми Худованд Худои худ хизмат хоҳад кард, мисли тамоми худ
бародарони левизодагон, ки дар он ҷо ба ҳузури Худованд меистанд.
18:8 Ба ғайр аз он чи аз он меояд, барои хӯрдани онҳо баробар аст
фурӯши мероси худ.
18:9 Вақте ки ту ба замине меоӣ, ки Худованд Худоят ба ту медиҳад,
пас аз корҳои зиштии он халқҳо рафтор карданро нахоҳӣ дошт.
18:10 Дар миёни шумо касе ёфт намешавад, ки писари худро ё худ кунад
духтари аз оташ гузарад, ё ки фолбиниро истифода мебарад, ё як
нозири замон, ё ҷодугар ё ҷодугар.
18:11 Ё афсунгар, ё машваратчӣ бо рӯҳҳои шинос, ё ҷодугар ё
неромансер.
18:12 Зеро ки ҳамаи онҳое ки ин корҳоро мекунанд, барои Худованд зишт аст: ва
ба сабаби ин корҳои зишт Худованд Худои ту онҳоро аз он берун мекунад
пеш аз ту.
18:13 Ту бо Худованд Худои худ комил бош.
18:14 Зеро ки ин халқҳо, ки ту онҳоро тасарруф хоҳӣ кард, ба нозирони
замонҳо ва барои фолбинҳо, вале туро Худованд Худои ту надорад
туро водор кардааст, ки чунин кун.
18:15 Худованд Худои ту барои ту паёмбаре аз миёни
ту, эй бародарони худ, мисли ман; ба вай гӯш хоҳӣ дод;
18:16 Мувофиқи ҳар он чи аз Худованд Худои худ дар Ҳӯриб дар
рӯзи анҷуман мегуфтанд: "Бигзор ман дигар овози Худовандро нашунавам"
Худоё, ман дигар ин оташи бузургро набинам, ки намирам.
18:17 Ва Худованд ба ман гуфт: «Он чиро, ки доранд, хуб гуфтаанд».
гуфт.
18|18|Барояшон паёмбаре аз миёни бародаронашон бароварам
ту, ва суханони Маро ба даҳони ӯ хоҳад дод; ва ба онҳо сухан хоҳад гуфт
ҳар он чи ба ӯ амр хоҳам дод.
18:19 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки ҳар кӣ ба суханони Ман гӯш надиҳад
ки вай ба исми Ман бигӯяд, аз вай талаб хоҳам кард.
18:20 Аммо набӣ, ки гумон мекунад, ки сухане ба исми Ман бигӯяд, ки ман
ба ӯ амр накардаанд, ки сухан гӯяд, ё он ки аз номи он сухан гӯяд
худоёни дигар, ҳатто он пайғамбар низ хоҳад мурд.
18:21 Ва агар ту дар дили худ гӯӣ: "Мо аз куҷо фаҳмем, ки каломеро, ки дар он аст"
Худованд нагуфтааст?
18:22 Вақте ки пайғамбаре ба исми Худованд сухан меронад, агар ин кор пайравӣ кунад
на ва на воқеъ шуд, ин аст он чизе ки Худованд нагуфтааст,
аммо набӣ бо такаббур гуфтааст: натарс
аз ӯ.