Такрори Шариат
15:1 Дар охири ҳар ҳафт сол шумо бояд озод кунад.
15:2 Ва ин аст тарзи озодкунӣ: Ҳар қарздиҳандае, ки қарз медиҳад, бояд
ба ёри худ онро озод кунад; онро аз худ талаб намекунад
ҳамсоя ё бародараш; зеро он озодии Худованд номида мешавад.
15:3 Аз аҷнабиён метавонӣ боз талаб кунӣ, аммо он чиро, ки бо ту ҳастӣ
бародари ту дасти ту озод хоҳад шуд;
15:4 Ғайри он вақте ки дар миёни шумо камбағалон набошад; зеро ки Худованд бағоят бузург хоҳад буд
Туро дар замине ки Худованд Худоят ба ивази он ба ту медиҳад, баракат бидеҳ
мерос барои соҳиб шудан ба он:
15:5 Танҳо агар шумо бодиққат ба овози Худованд Худои худ гӯш диҳед, ба
тамоми ин аҳкомеро, ки имрӯз ба ту амр мефармоям, риоя кун».
15:6 Зеро ки Худованд Худои ту туро баракат медиҳад, чунон ки ба ту ваъда додааст, ва ту
ба бисёр халқҳо қарз деҳ, аммо қарз нагир; ва ту подшоҳӣ хоҳӣ кард
бар халқҳои бисьёр, вале онҳо бар ту подшоҳӣ нахоҳанд кард.
15:7 Агар дар миёни шумо фақир аз яке аз бародаронатон бошад
дарвозаҳои ту дар замини худ, ки Худованд Худоят ба ту медиҳад,
дилатро сахт кун, ва дастатро аз бародари бечораи худ набанд;
15:8 Аммо ту дасти худро ба ӯ васеъ кушоӣ ва ҳатман ба ӯ қарз хоҳӣ дод.
барои эҳтиёҷоти худ, ба он чизе ки мехоҳад, басанда аст.
15:9 Эҳтиёт бошед, ки дар дили шарири ту фикре набошад, ки: "The
соли хафтум — соли озодшавй наздик аст; ва чашми ту бад бошад
бар зидди бародари бечораи худ, ва ту ба ӯ чизе намедиҳӣ; ва ӯ нидо мекунад
Худованд бар зидди ту, ва ин барои ту гуноҳ аст.
15:10 Ба ӯ ато хоҳӣ кард ва дилат ғамгин нахоҳад шуд
ту ба вай медиҳӣ, зеро ки Худованд Худои ту барои ин хоҳад буд
Туро дар ҳама аъмоли худ ва дар ҳар коре, ки дасти худ медиҳӣ, баракат диҳ
ба.
15:11 Зеро ки мискинон аз замин берун нахоҳанд шуд; бинобар ин ман амр медиҳам
ту мегӯӣ: "Дасти худро ба бародари худ, ба худат васеъ намо"
мискинон ва ба мискинони ту дар замини ту.
15:12 Ва агар бародари ту, марди ибрӣ ё зани ибрӣ бошад, ба
ва шаш сол ба ту хизмат кун; пас дар соли хафтум бигзоред
аз ту раҳо шавад.
15:13 Ва ҳангоме ки ӯро аз дасти худ озод мефиристӣ, ӯро раҳо накун.
холӣ:
15:14 Ту ӯро аз рамаи худ ва аз ошёнаи худ озодона таъмин намо,
ва аз шароби ту, аз он чизе ки Худованд Худои ту дар ихтиёр дорад
муборак бошад, ба ӯ ато хоҳӣ кард.
15:15 Ва ту дар хотир дорӣ, ки ту дар замини Миср ғулом будӣ,
ва Худованд Худоят туро фидия дод; бинобар ин ман инро ба ту амр медиҳам
то руз.
15:16 Ва чунин хоҳад шуд, ки агар ба ту гӯяд, ки ман аз ту дур намешавам;
зеро ки ту ва хонаи туро дӯст медорад, зеро ки бо ту хуб аст;
15:17 Он гоҳ ту як авулро гирифта, аз гӯши вай ба
дар, ва ӯ то абад бандаи ту хоҳад буд. Ва инчунин ба ту
каниз, ту низ ҳамин тавр кун.
15:18 Вақте ки ӯро озод кунӣ, барои ту душвор нахоҳад буд
ту; зеро ки вай барои ту хизмат кардан ба як ғуломи дукарата музднок шуд
ту шаш сол, ва Худованд Худоят туро дар ҳар он чи ту баракат хоҳад дод
дот.
15:19 Ҳамаи нахустзодаҳо, ки аз галаи ту ва гӯсфандат меоянд, ту
барои Худованд Худои худ тақдис намо, бо Худо кор накун
нахустзодаи гӯсфандатро надиҳад ва нахустзодаи гӯсфандони худро натарошанд.
15:20 Ту онро ба ҳузури Худованд Худои худ сол ба сол дар он ҷо бихӯр
ки онро Худованд ту ва аҳли байти ту баргузида бошад.
15:21 Ва агар дар он нуқсоне бошад, гӯё ланг бошад ё кӯр бошад,
ҳар айби баде бошад, онро ба Худованд Худои худ қурбонӣ накун.
15:22 Онро дар дохили дарвозаҳои худ бихӯр: нопок ва пок
онро яксон хоҳанд хӯрд, мисли ҷӯйбор ва мисли харбе.
15:23 Фақат хуни онро нахӯр; шумо онро бар рӯи он мерезед
замин чун об.