Такрори Шариат
8:1 Ҳама аҳкомеро, ки имрӯз ба ту амр мефармоям, риоя кунед
бикунед, то ки зиндагӣ кунед ва афзун шавед, ва дохил шавед ва заминеро, ки онро тасарруф кунед
Худованд ба падарони шумо қасам хӯрдааст.
8:2 Ва ту ҳама роҳеро, ки Худованд Худои ту ба ту бурдааст, ба ёд хоҳӣ овард
ин чиҳил сол дар биёбон, то ки туро фурӯтан созам ва туро имтиҳон кунам,
то бидонед, ки он чи дар дил доред, оё онро нигоҳ медоред?
фармонҳо, ё не.
8:3 Ва туро фурӯтан кард, ва туро ба гуруснагӣ водор кард, ва туро аз он сер кард
манна, ки ту онро намедонистӣ ва падарони ту медонистанд; ки вай
то шумо бидонед, ки одам на танҳо бо нон, балки бо ҳар чиз зиндагӣ мекунад
каломе ки аз даҳони Худованд мебарояд, одам зинда мешавад.
8:4 Либосат бар ту кӯҳна нашудааст ва пои ту варам накардааст, инҳо
чил сол.
8:5 Шумо низ дар дили худ фикр кунед, ки, чунон ки одамизод худро тарбия мекунад
Писарам, бинобар ин Худованд Худоят туро ҷазо медиҳад.
8:6 Пас, шумо бояд аҳкоми Худованд Худои худро риоя кунед, то рафтор кунед
дар роҳҳои худ ва аз Ӯ битарсанд.
8:7 Зеро ки Худованд Худои ту туро ба замини хубе, ба замини ҷӯйборҳои
об, фаввораҳо ва умқҳое, ки аз водиҳо ва теппаҳо сарчашма мегиранд;
8:8 Замини гандум ва ҷав, ва токҳо, ва дарахтони анҷир ва анор;
замини зайтуни равғанин ва асал;
8:9 Замине, ки дар он шумо бе камёфт нон бихӯред, нахоҳед дошт
дар он чизе намерасад; замине, ки сангҳояш оҳан аст ва аз он
теппаҳо ту метавонӣ мисин кобед.
8:10 Вақте ки ту хӯрдаӣ ва сер шудӣ, Худовандро ҳамду сано гӯӣ.
Худо барои замини хубе, ки ба ту додааст.
8:11 Эҳтиёт бошед, ки шумо Худованд Худои худро фаромӯш накунед, дар риоя накардани Ӯ
аҳком ва аҳкоми ӯ ва фароизи вайро, ки ба ту амр мефармоям
ин рӯз:
8:12 Мабодо ҳангоме ки хӯрдаӣ ва сер шудаӣ ва хонаҳои зебо бино кардаӣ,
ва дар он ҷо маскан гирифтанд.
8:13 Ва ҳангоме ки рамаҳои ту ва гӯсфандони ту афзун шаванд, ва нуқра ва тиллои ту
афзун мешавад ва ҳар он чи дорӣ, афзун мешавад;
8:14 Он гоҳ дили ту баланд шавад, ва ту Худованд Худои худро фаромӯш кунӣ, ки
туро аз замини Миср, аз хонаи ғуломӣ берун овард;
8:15 Ки туро аз он биёбони бузург ва даҳшатнок, ки дар он буданд, бурданд
морҳои оташин ва каждумҳо ва хушксолӣ, ки дар он ҷо об набуд;
ки туро аз санги чахор об берун овардааст;
8:16 Ки дар биёбон туро бо манн ғизо дод, ки падаронат онро намедонистанд,
то ки туро фурӯтан созад ва туро имтиҳон кунад, то ба ту некӣ кунад
дар охири шумо;
8:17 Ва ту дар дили худ мегӯӣ: Қудрати Ман ва қуввати дасти Ман аст
ин сарватро ба ман овард.
8:18 Аммо ту Худованд Худои худро ба ёд овар, зеро ки Ӯст, ки ба ту ато мекунад.
қудрати ба даст овардани сарват, то аҳди худро, ки қасам хӯрдааст, пойдор созад
ба падарони худ, чунон ки имрӯз аст.
8:19 Ва чунин хоҳад буд, ки агар ту Худованд Худои худро фаромӯш карда, роҳ равӣ
пас аз худоёни дигар ва ба онҳо парастиш кунед ва онҳоро парастиш кунед, бар зидди худ шаҳодат медиҳам
шумо имрӯз, ки ҳатман ҳалок хоҳед шуд.
8:20 Чӣ тавре ки халқҳоеро, ки Худованд пеши назари шумо нест мекунад, шумо низ ҳамон тавр хоҳед кард
нобуд шудан; зеро ки шумо ба овози Худованди худ итоат намекардед
Худоё.