Такрори Шариат
7:1 Вақте ки Худованд Худоят туро ба замине, ки ба он ҷо меравӣ, хоҳад овард
то ки онро тасарруф кунад, ва халқҳои зиёдеро аз пеши ту, эй Ҳиттиён, бадар рондааст,
ва ҷирғошиён, ва амӯриён, ва канъониён, ва
Фариззиён, ва ҳивиён ва ябусиён, ҳафт халқи бузургтар
ва аз ту тавонотар аст;
7:2 Ва ҳангоме ки Худованд Худои ту онҳоро пеши ту раҳо хоҳад кард; шумо хоҳед
онҳоро бизанед ва тамоман несту нобуд кунед; бо ҳеҷ аҳд набанд
ба онҳо марҳамат накун;
7:3 Ва бо онҳо издивоҷ накун; духтари худро накун
ба писараш бидеҳ, ва духтари ӯро ба писари худ нагир.
7:4 Зеро ки онҳо писари туро аз паи Ман бозмегардонанд, то ки хизмат кунанд
худоёни дигар, ки хашми Худованд бар шумо аланга хоҳад зад, ва
туро ногаҳон нобуд созад.
7:5 Аммо бо онҳо чунин рафтор кунед; қурбонгоҳҳои онҳоро вайрон хоҳед кард, ва
тасвирҳои онҳоро вайрон кунед ва дарахтони онҳоро бурида, сӯзонед
тасвирҳои кандакорӣ бо оташ.
7:6 Зеро ки ту халқи муқаддас барои Худованд Худои худ ҳастӣ: Худованд Худои ту
туро баргузидаам, ки барои худ як халқи махсус бошӣ, пеш аз ҳама одамоне
дар руи замин мебошанд.
7:7 Худованд муҳаббати Худро бар шумо муқаррар накардааст, ва шуморо интихоб накардааст, зеро шумо будед
шумораи бештар аз ҳама одамон; зеро ки шумо аз ҳама камтар будед;
7:8 Аммо барои он ки Худованд туро дӯст медошт, ва қасамеро, ки Ӯ риоя мекард
Ӯ ба падарони шумо қасам хӯрда буд, ки Худованд шуморо бо аҷоиб берун овард
дасти тавоно, ва туро аз хонаи ғуломон, аз даст фидия дод
аз Фиръавн подшоҳи Миср.
7:9 Пас бидон, ки Худованд Худои ту Худои амин аст, ки Ӯст
аҳд ва марҳаматро бо онҳое ки Ӯро дӯст медоранд ва Ӯро риоя мекунанд, риоя мекунад
аҳкоми ҳазор насл;
7:10 Ва ба онҳое ки аз Ӯ нафрат доранд, ба рӯи худ подош медиҳад, то ки онҳоро нобуд созад: Ӯ хоҳад
ба касе ки аз вай нафрат дорад, суст нашавед, вай ба рӯи вай ҷазо медиҳад.
7:11 Пас, шумо аҳком, ва фароиз ва фармонҳоро риоя кунед
ҳукмҳоеро, ки имрӯз ба ту амр мефармоям, ба амал овар.
7:12 Бинобар ин воқеъ хоҳад шуд, агар шумо ба ин ҳукмҳо гӯш диҳед, ва
риоя кун ва онҳоро ба ҷо овар, то ки Худованд Худои ту барои ту нигоҳ дорад
аҳд ва марҳамате ки Ӯ ба падарони ту қасам хӯрдааст:
7:13 Ва туро дӯст хоҳад дошт, ва баракат хоҳад дод, ва туро афзун хоҳад кард: Ӯ низ
меваи батни худ ва меваи замини худ, ҷуворимакка ва барори худ
майи ту ва равғани ту, афзоиши гови ту ва рамаи ту
гӯсфандон дар замине ки ба падаронат қасам хӯрда буд, ки ба ту бидиҳад.
7:14 Ту бар ҳама одамон баракат хоҳӣ дошт: на мард ва на мард
зани нозой дар миёни шумо ё чорпоёнатон.
7:15 Ва Худованд ҳамаи бемориҳоро аз ту дур хоҳад кард, ва ҳеҷ яке аз онҳо нест
касалиҳои бади Миср, ки ту медонӣ, бар ту аст; балки хоханд монд
бар ҳамаи онҳое ки аз ту нафрат доранд.
7:16 Ва ту тамоми қавмеро, ки Худованд Худои ту хоҳад, нобуд хоҳӣ кард
туро таслим кун; чашми ту ба онҳо раҳм нахоҳанд кард: ту низ раҳм нахоҳӣ кард
ба худоёни худ хизмат кунед; зеро ки ин барои ту доме хоҳад буд.
7:17 Агар дар дили худ гӯӣ, ки ин халқҳо аз ман зиёдтаранд; чи тавр метавон
Ман онҳоро аз даст медиҳам?
7:18 Ту аз онҳо натарс, балки он чиро, ки Худовандро ба ҷо овардааст, ба ёд овар
Худои ту ба фиръавн ва ба тамоми Миср чунин кард;
7:19 Васвасаҳои азиме, ки чашмони ту дидаӣ, ва аломот, ва
мӯъҷизот, ва дасти тавоно, ва бозуи дароз, ки ба воситаи он
Худованд Худои ту туро берун овард: Худованд Худои ту ба ҳама чунин хоҳад кард
мардуме, ки ту аз онҳо метарсӣ.
7:20 Ва Худованд Худои ту шохро ба миёни онҳо хоҳад фиристод, то даме ки онҳо
ки мондаанд ва аз ту пинҳон мешаванд, нобуд шаванд.
7:21 Ту аз онҳо натарс, зеро ки Худованд Худои ту дар миёни шумост,
Худои тавоно ва даҳшатнок.
7:22 Ва Худованд Худои ту он халқҳоро аз пеши ту оҳиста-оҳиста берун хоҳад кард
ва андак: онҳоро якбора нахӯр, мабодо ҳайвоноти ваҳшӣ
майдон бар ту зиёд шавад.
7:23 Аммо Худованд Худои ту онҳоро ба ту таслим хоҳад кард, ва несту нобуд хоҳад кард
онҳоро бо ҳалокати азим, то он даме ки нобуд шаванд.
7:24 Ва подшоҳони онҳоро ба дасти ту супурд, ва ту нобуд хоҳӣ кард
номи онҳо аз зери осмон аст: ҳеҷ кас наметавонад дар пеш истода бошад
то он даме, ки онҳоро ҳалок кунӣ.
7:25 Санҷарҳои худоёни онҳоро дар оташ хоҳед сӯзонд, нахоҳед кард
нуқра ё тиллоро, ки бар онҳост, бихоҳед ва онро барои худ нагиред, мабодо
ту дар он дом меафтӣ, зеро ки ин барои Худованд Худои ту зишт аст.
7:26 Ва ба хонаи худ чизи зишт наовар, то ки
лаънати монанди он: лекин ту аз он тамоман нафрат хоҳӣ кард ва ту
тамоман нафрат дорад; зеро ин кори лаънат аст.