Такрори Шариат
4:1 Пас, алҳол, эй Исроил, ба фароизҳо ва фармонҳо гӯш намо
«Ҳукмҳоеро, ки ба шумо таълим медиҳам, ба ҷо оваред, то ки зинда шавед ва биравед
заминеро, ки Худованд Худои падаронатон ба шумо медиҳад, дар он ҷо бошед ва тасарруф кунед.
4:2 Ба каломе ки Ман ба шумо амр мефармоям, илова накунед, шумо низ
аз он кам кунед, то ки аҳкоми Худовандро риоя кунед
Худои ту, ки ба ту амр мефармоям.
4:3 Чашмони шумо дидаед, ки Худованд ба сабаби Баалфаӯр чӣ кард, зеро ки ҳама
одамоне ки аз паси Баалфаӯр рафтанд, Худованд Худои ту онҳоро аз дасти онҳо несту нобуд кардааст
дар байни шумо.
4:4 Аммо шумо, ки ба Худованд Худои худ часпидаед, ҳар яки шумо зинда ҳастед
ин руз.
4:5 Инак, Ман ба шумо фароизҳо ва ҳукмҳоро таълим додаам, чунон ки Худованд
Худо ба ман амр фармуд, ки дар замине ки ба он ҷо меравед, чунин кунед
соҳиби он шавад.
4:6 Пас, онҳоро нигоҳ доред ва ба ҷо оваред; зеро ин ҳикмат ва ҳикмати туст
дар назари халқҳо фаҳм аст, ки ҳамаи инро хоҳанд шунид
Фаризҳо ва бигӯед, ки ин халқи бузург хирадманд ва хирадманд аст
одамон.
4:7 Зеро ки кадом халқе вуҷуд дорад, то бузург, ки Худо ба онҳо наздик аст, мисли
Худованд Худои мо дар ҳама чизест, ки мо Ӯро мехонем?
4:8 Ва кадом халқе ҳаст, ки ин қадар бузург аст, ки ин қадар қонунҳо ва ҳукмҳо дорад
одилона мисли ҳамаи ин шариат, ки ман онро имрӯз пеши шумо гузоштам?
4:9 Фақат худатро эҳтиёт кун ва ҷони худро боғайрат нигоҳ дор, мабодо
он чиро, ки чашмонат дидааст, фаромӯш кун ва аз он дур нашаванд
дили худро тамоми айёми умрат, балки писарони худ ва худатро ба онҳо таълим деҳ
писарони писарон;
4:10 Махсусан рӯзе, ки ту дар Ҳуриб ба ҳузури Худованд Худои худ истодаӣ,
вақте ки Худованд ба ман гуфт: "Мардумро барои ман ҷамъ кунед, ва Ман хоҳам кард"
ба онҳо водор кун, ки суханони Маро бишнаванд, то ки ҳар рӯз аз Ман битарсанд
ки онҳо дар рӯи замин зиндагӣ хоҳанд кард, ва онҳо таълим диҳанд
кӯдакон.
4:11 Ва шумо наздик омада, зери кӯҳ истодаед; ва кӯҳ сӯхт
бо оташ то миёнаи осмон, бо торикӣ, абрҳо ва ғафс
торикй.
4:12 Ва Худованд аз миёни оташ ба шумо сухан гуфт: шумо шунидаед
овози сухан, вале мисоле надид; танҳо шумо овозе шунидед.
4:13 Ва ӯ ба шумо аҳди худро эълон кард, ки ба шумо амр фармудааст
ҳатто даҳ аҳкомро иҷро кунед; ва онҳоро бар ду миз навишт
санг.
4:14 Ва Худованд дар он вақт ба ман амр фармуд, ки ба шумо шариат ва
доварӣ кунед, то дар замине ки ба он ҷо меравед, ба амал оваред
соҳиби он шавад.
4:15 Пас, худатонро эҳтиёт кунед; зеро ки шумо ҳеҷ гуна рафторро надидаед
мисоли рӯзе, ки Худованд дар Ҳӯриб аз
дар миёни оташ:
4:16 Мабодо худатонро фосид накунед ва ба сурати кандакорӣ, мисоле насозед.
ҳар гуна сурат, шабеҳи мард ё зан,
4:17 Мисоли ҳар ҳайвони ваҳшие, ки дар рӯи замин аст, монанд ба ҳар як
мурғи болдор, ки дар ҳаво парвоз мекунад,
4:18 Мисоли ҳар чизе, ки дар замин мехазанд, монанди
ҳар моҳӣ, ки дар обҳои зери замин аст:
4:19 Ва мабодо чашмони худро ба осмон боло накун, ва ҳангоме ки
офтоб, ва моҳ ва ситорагон, ҳатто тамоми лашкари осмон, бояд
ба онҳо саҷда намо ва ба онҳо хизмат кун, ки Худованд Худои ту дорад
ба ҳамаи халқҳои зери тамоми осмон тақсим карда шудааст.
4:20 Аммо Худованд туро гирифта, аз оҳан берун овард
танӯр, ҳатто аз Миср, то ки барои ӯ қавми меросӣ гардад, чунон ки
шумо ин рӯз ҳастед.
4:21 Ва Худованд ба хотири шумо ба ман хашм гирифт ва қасам хӯрд, ки ман
набояд аз Урдун нагузарад, ва ман ба он некӣ дохил нашавам
замине ки Худованд Худоят ба ту мерос медиҳад;
4:22 Аммо ман бояд дар ин замин бимирам, ман набояд аз Урдун убур кунам; лекин шумо хоҳед рафт
бар, ва соҳиби он замини хуб.
4:23 Худро эҳтиёт кунед, мабодо аҳди Худованди худро фаромӯш кунед
Худое, ки бо ту офаридааст, ва туро ҳайкали кандакорӣ ё ҳайкали кандакорӣ гардонад
Монанди ҳар чизе ки Худованд Худоят ба ту ҳаром кардааст.
4:24 Зеро ки Худованд Худои ту оташи сӯзонанда аст, ҳатто Худои ҳасаднок аст.
4:25 Вақте ки ту фарзандон ва фарзандон ба дуньё хоҳӣ, ва шумо хоҳад шуд
Дар замин муддати тӯлонӣ боқӣ мондаед, ва худро фосид хоҳед кард ва ба амал оваред
ҳайкали кандакорӣ ё шабоҳати чизест ва дар он бадӣ хоҳад кард
пеши назари Худованд Худои худ, то ки Ӯро ба хашм оварад:
4:26 Ман имрӯз осмон ва заминро ба бар зидди шумо гувоҳӣ медиҳам, то ки шумо хоҳед кард
ба зудӣ аз замине ки шумо ба он тарафи Урдун меравед, комилан нобуд хоҳед шуд
соҳиб шудан; шумо дар он умри худро дароз нахоҳед кард, балки комилан хоҳад буд
нобуд карда шуд.
4:27 Ва Худованд шуморо дар байни халқҳо пароканда хоҳад кард, ва шумо боқӣ хоҳед монд
Шумораи ками халқҳо, ки Худованд шуморо ба он ҷо хоҳад бурд.
4:28 Ва дар он ҷо худоёнро ибодат хоҳед кард, ки онҳо аз чӯбу санг аст,
ки на мебинад, на мешунавад, на мехӯрад ва на бӯй мекунад.
4:29 Аммо агар аз он ҷо Худованд Худои худро биҷӯӣ, хоҳӣ ёфт
Агар ӯро бо тамоми дили худ ва бо тамоми ҷони худ биҷӯӣ.
4:30 Вақте ки ту дар андӯҳ ҳастӣ, ва ҳамаи ин чизҳо ба сари ту меоянд,
ҳатто дар айёми охир, агар ба Худованд Худои худ рӯй оварӣ, ва хоҳад буд
ба овози ӯ итоаткор;
4:31 (Зеро ки Худованд Худои ту Худои меҳрубон аст;) Ӯ туро тарк нахоҳад кард,
Туро ҳалок накун ва аҳди падарони худро фаромӯш накун, ки ӯ бастааст
ба онҳо савганд бихӯред.
4:32 Зеро ки ҳоло бипурс, аз айёми гузашта, ки пеш аз ту буданд, аз замони
рӯзе, ки Худо инсонро дар рӯи замин офарид ва аз як сӯ бихоҳ
осмон ба дигаре, ки оё чунин чизе будааст?
чизи бузург аст, ё ба ин монанд шунида шудааст?
4:33 Оё одамон ягон бор овози Худоро шунидаанд, ки аз миёни онҳо сухан меронад?
оташ, чунон ки шунидаӣ, ва зинда?
4|34|Оё Худо фармон додааст, ки биравад ва аз миёни онҳо қавме бигирад
халқи дигар бо васвасаҳо, бо аломот ва мӯъҷизот ва ҷанг,
ва бо дасти тавоно, ва бо бозуи дароз, ва бо даҳшатҳои бузург,
ба тавре ки Худованд Худои ту дар Миср пеш аз ту барои ту кардааст
чашм?
4:35 Ба ту маълум шудааст, то бидонӣ, ки Худованд Ӯст
Худоё; ҷуз ӯ ҳеҷ каси дигар нест.
4:36 Ӯ аз осмон ба ту овози Худро шунавонд, то ки насиҳат диҳад
ва бар замин оташи бузурги худро ба ту нишон дод; ва ту шунидӣ
суханонаш аз миёни оташ баромад.
4:37 Ва азбаски падарони туро дӯст медошт, пас аз он насли онҳоро баргузид
онҳоро, ва туро бо қудрати бузурги Худ дар пеши назари Ӯ берун овард
Миср;
4:38 Барои берун кардани халқҳо аз пеши ту бузургтар ва тавонотар аз ту
санъат, то ки туро дароварад, замини онҳоро ба ту мерос бидиҳад, мисли он
ин руз аст.
4:39 Пас, имрӯз бидонед, ва дар дили худ фикр кунед, ки Худованд
Ӯ Худост дар осмон дар боло ва бар замин дар зер: ҳеҷ чиз нест
дигар.
4:40 Пас, фароизҳо ва аҳкоми Ӯро риоя намо, ки ман
имрӯз ба ту амр деҳ, то ки ба ту ва ба ту некӣ гардад
фарзандони баъд аз ту, то ки ту умри худро бар рӯи замин дароз кунӣ
замине ки Худованд Худоят ба ту медиҳад, то абад.
4:41 Ва Мусо се шаҳрро дар он тарафи Ӯрдун ба сӯи дарё ҷудо кард
тулӯи офтоб;
4:42 То ки қотил ба он ҷо гурезад, ки ёри худро бикушад
бехабар буд ва дар гузашта аз Ӯ нафрат надошт; ва он ба яке аз онҳо гурехт
ин шаҳрҳо ӯ метавонад зиндагӣ кунад:
4:43 Аз ҷумла, Безер дар биёбон, дар замини ҳамвор, аз он
Рубенитҳо; ва Ромот дар Ҷилъод, аз Ҷодиён; ва Ҷӯлон дар Бошон,
аз Манассиҳо.
4:44 Ва ин аст қонуне ки Мусо ба банӣ-Исроил гузошт:
4:45 Инҳоянд шаҳодатҳо ва фароизҳо ва ҳукмҳое, ки
Мусо ба банӣ-Исроил, баъд аз он ки аз онҳо берун омаданд, сухан гуфт
Миср,
4:46 Дар он тарафи Ӯрдун, дар водии рӯ ба рӯи Байт-Фаӯр, дар замини
Сиҳӯн подшоҳи амӯриён, ки дар Ҳешбӯн сукунат дошт, ки Мусо ва
Банӣ-Исроил пас аз он ки аз Миср берун омаданд, зарба заданд;
4:47 Ва замини ӯ ва замини Оҷ подшоҳи Бошонро тасарруф карданд, ду
подшоҳони амӯриён, ки дар он тарафи Урдун ба сӯи дарё буданд
тулӯи офтоб;
4:48 Аз Ароэр, ки дар соҳили дарёи Арнӯн аст, то кӯҳ
Сион, ки Ҳермон аст,
4:49 Ва тамоми дашт аз ин тарафи Ӯрдун ба самти шарқ, то баҳри баҳр
дашт, дар зери чашмахои Писгах.