Даниел
5:1 Шоҳ Белшасар барои ҳазор нафар аз оғоёни худ зиёфати бузурге дод, ва
пеш аз ҳазорон шароб менӯшиданд.
5:2 Балшасар, ҳангоме ки шаробро чашид, фармуд, ки тиллоро биёрад
зарфҳои нуқрагие, ки падараш Набукаднесар аз он гирифта буд
маъбад, ки дар Ерусалим буд; ки подшох ва миёиони у, аз они
занҳо ва суррияҳояш дар он ҷо бинӯшанд.
5:3 Сипас зарфҳои тиллоие, ки аз маъбад гирифта шуда буданд, оварданд
аз хонаи Худо, ки дар Ерусалим буд; ва подшоҳ ва ӯ
мирон, занон ва суррияҳояш аз онҳо менӯшиданд.
5:4 Онҳо шароб менӯшиданд ва худоёни тилло ва нуқра ва мисро ҳамду сано хонданд,
аз охан, чубу тахта ва санг.
5:5 Дар ҳамон соат ангуштони дасти одам баромад ва бар болои он навишт
бар зидди шамъдон бар гили девори шоҳ
қаср: ва подшоҳ қисми дастеро дид, ки навиштааст.
5:6 Пас чеҳраи подшоҳ дигар шуд, ва андешаҳояш ӯро ба ташвиш овард.
ба тавре ки буғумҳои камараш кушода шуда, зонуҳояш ба яке мезаданд
зидди дигаре.
5:7 Подшоҳ бо овози баланд фарьёд зад, то ситорашиносон, калдониён ва
фолбинон. Ва подшоҳ ба хирадмандони Бобил сухан ронда, гуфт:
Ҳар кӣ ин навиштаро бихонад ва таъбири онро ба ман нишон диҳад
аз он либоси арғувонӣ пӯшида, дар гирдаш занҷири тилло дошта бошад
гардани вай ва ҳокими сеюм дар салтанат хоҳад буд.
5:8 Он гоҳ ҳама хирадмандони подшоҳ омаданд, вале онҳо хонда натавонистанд
нанависед ва таъбири онро ба подшоҳ маълум накунед.
5:9 Он гоҳ подшоҳ Балшасар бағоят изтироб афтод, ва чеҳраи ӯ ғамгин шуд
дар вай дигаргун шуд ва оғоёнаш дар ҳайрат монданд.
5:10 Малика аз рӯи суханони подшоҳ ва оғоёнаш даромад
зиёфатхона; ва малика сухан ронда, гуфт: «Эй подшоҳ, то абад зинда бош!
Бигзор фикрҳои ту туро ташвиш надиҳад, ва чеҳраи ту дигаргун нашавад.
5:11 Дар Малакути ту марде ҳаст, ки дар вай рӯҳи худоёни муқаддас аст;
ва дар айёми падарат нур ва хирад ва ҳикмат монанди
ҳикмати худоён дар ӯ пайдо шуд; ки подшоҳ Набукаднесар буд
Падари ту, подшоҳ, мегӯям, падарат, устоди ҷодугарон шуд,
мунаҷҷимон, калдониён ва фолбинҳо;
5:12 Зеро ки рӯҳи олӣ, ва дониш ва фаҳмиш,
таъбири хоб ва нишон додани љумлањои сахт ва пароканда кардани он
дар ҳамон Дониёл, ки подшоҳ ӯро Балташасар ном ниҳода буд, пайдо шуд:
Бигзор Дониёл даъват карда шавад, ва ӯ таъбирро хоҳад гуфт.
5:13 Баъд Дониёлро ба назди подшоҳ оварданд. Ва подшоҳ сухан ронда, гуфт
ба Дониёл гуфт: «Оё ту ҳамон Дониёл ҳастӣ, ки аз банӣ-дуньё ҳастӣ».
асирии Яҳудо, ки подшоҳи падарам ӯро аз яҳудиён берун овард?
5:14 Ман ҳатто дар бораи ту шунидаам, ки рӯҳи худоён дар ту аст, ва
ки нур ва фаҳмиш ва ҳикмати олиҷаноб дар туст.
5:15 Ва алҳол хирадмандон, мунаҷҷимон, пеши ман оварда шуданд,
ки ин навиштаҷотро хонда, ба ман хабар диҳанд
Тафсири он, вале натавонистанд таъбири онро баён кунанд
чизе:
5:16 Ва ман дар бораи ту шунидам, ки шумо метавонед тафсир кунад, ва
Шубҳаҳоро аз байн бардоред: акнун, агар шумо навиштаҷотро хонда тавонед ва ба он маълум кунед
ба ман тафсири он, ту либоси арғувонӣ хоҳӣ дошт, ва
дар гарданат занҷири тилло дошта бош, ва ҳокими сеюм дар гарданат бош
салтанат.
5:17 Он гоҳ Дониёл дар ҷавоби подшоҳ гуфт: «Бигзор ҳадяҳои ту бошад».
худатро бидеҳ ва мукофоти худро ба дигарон бидеҳ; аммо ман навиштаҷотро хоҳам хонд
ба подшоҳ, ва таъбирро ба ӯ фаҳмонед.
5:18 Эй подшоҳ, Худои Таоло ба падарат Набукаднесар салтанат дод,
ва ҷалол, ва ҷалол ва иззат:
5:19 Ва барои бузургие, ки Ӯ ба Ӯ ато кардааст, ҳамаи одамон, халқҳо, ва
Забонҳо пеши Ӯ меларзиданд ва метарсиданд: ҳар киро мехост, мекушт; ва
киро мехост зинда нигоҳ дошт; ва киро мехост, барпо кунад; ва ӯ кист
мегузорад.
5:20 Аммо вақте ки дилаш баланд шуд, ва ақли ӯ дар ғурур сахт шуд, ӯ буд
аз тахти подшоҳии худ барканор шуданд, ва ҷалоли Ӯро аз ӯ гирифтанд;
5:21 Ва аз писарони одам ронда шуд; ва дилаш мисли он буд
ва хонааш бо харони ваҳшӣ буд, ва ӯро бо он ғизо медоданд
алаф мисли барзагов, ва баданаш аз шабнам осмон тар буд; то вай
медонист, ки Худои Таоло дар Малакути одамон ҳукмронӣ мекунад ва Ӯ
Ҳар киро бихоҳад, бар он таъин мекунад.
5:22 Ва ту писари ӯ, эй Балшасар, дили худро фурӯтан накардӣ, ҳарчанд
Ту ин ҳамаро медонистӣ;
5:23 Аммо худро бар зидди Худованди осмон баланд кард; ва доранд
зарфҳои хонаи худро пеши ту овард, ва ту ва оғоёни ту,
занони ту ва суррияат дар онҳо шароб нӯшиданд; ва шумо доред
худоёни нуқра ва тилло, мис, оҳан, чӯб ва сангро ҳамду сано хонд,
ки намебинад, намешунавад ва намедонад, ва Худое ки нафасат дар дасти Ӯст
аст, ва ҳама роҳҳои Ту аз они Ӯст, ҷалол надодӣ;
5:24 Он гоҳ қисми даст аз ӯ фиристода шуд; ва ин навишта буд
навишта шудааст.
5:25 Ва ин аст навиштаҷоте, ки навишта шудааст: MENE, MENE, TEKEL, UPHARSIN.
5:26 Тафсири ин чиз чунин аст: MENE; Худо туро шумор кардааст
салтанат кард ва онро ба охир расонд.
5:27 ТЕКЕЛ; Ту дар тарозуҳо баркашидаӣ ва нотавонӣ ёфтӣ.
5:28 ПЕРЕС; Малакути Ту тақсим шуда, ба Модиён ва Форсҳо дода шудааст.
5:29 Он гоҳ ба Балшасар амр фармуд, ва онҳо ба Дониёл либоси арғувонӣ пӯшонданд ва пӯшониданд
занҷири тилло дар гарданаш, ва дар бораи ӯ эълон кард,
ки вай дар салтанати сейум хукмрон бошад.
5:30 Дар он шаб Белшасар подшоҳи калдониён кушта шуд.
5:31 Ва Дориюши Мидиён подшоҳиро гирифт, ки тақрибан шаст ду нафар буд
сола.