Даниел
4:1 Ба Набукаднесар подшоҳ, ба ҳамаи халқҳо, халқҳо ва забонҳо, ки
дар тамоми замин сокин шавед; Салом бар шумо афзун бод.
4:2 Ман фикр мекардам, ки хуб нишон додани аломот ва мӯъҷизот, ки Худои Таоло дорад
ба сӯи ман зад.
4:3 Аломатҳои Ӯ чӣ қадар бузурганд! ва мӯъҷизоти Ӯ чӣ қадар бузург аст! подшоҳии ӯ аст
салтанати ҷовидонӣ аст, ва салтанати Ӯ аз насл ба насл аст
насл.
4:4 Ман Набукаднесар дар хонаи ман оромӣ доштам, ва дар хонаи ман мешукуфанд
қаср:
4:5 Ман хоб дидам, ки маро тарсонд, ва фикрҳои бар бистари ман ва
рӯъёҳои сарам маро ташвиш медоданд.
4:6 Бинобар ин ман фармон додам, ки ҳамаи хирадмандони Бобилро пеш аз он оварам
то ки таъбири хобро ба ман фаҳмонанд.
4:7 Пас аз он ҷодугарон, мунаҷҷимон, калдониён ва мунаҷҷимон омаданд
Ва ман хобро пеш аз онҳо гуфтам; вале на-карданд
таъбири он ба ман маълум аст.
4:8 Аммо дар охир Дониёл пешопеши ман омад, ки номаш Балташасар буд,
ба исми Худои ман, ва рӯҳи муқаддас дар Ӯст
худоён: ва ман хобро пеши ӯ гуфтам,
4:9 Эй Балташасар, устоди ҷодугарон, зеро ман медонам, ки рӯҳ
аз худоёни муқаддас дар туст, ва ҳеҷ сирре туро ташвиш намедиҳад, ба ман бигӯ».
рӯъёҳои хоби ман, ки дидаам ва таъбири он.
4:10 Чунин буд рӯъёҳои сари ман дар бистари ман; Ман дидам, ва инак, дарахте
дар байни замин, ва баландии он бузург буд.
4:11 Дарахт нашъунамо ёфта, қавӣ буд, ва баландии он то ба ҳадде расид
осмон ва манзараи он то охири тамоми замин:
4:12 Баргҳои он хушбӯй буданд, ва меваи он бисёр, ва дар он буд
гӯшт барои ҳама: дар зери он ҳайвоноти саҳро соя доштанд ва паррандагон
осмон дар шохаҳои он сокин буд, ва тамоми гӯшт аз он сер мешуд.
4:13 Ман дар рӯъёҳои сари худ бар бистари худ дидам, ва инак, посбон ва
муқаддасе аз осмон фуруд омад;
4:14 Ӯ бо овози баланд фарьёд зада, гуфт: "Дарахтро бурида, вайро буред"
шохањояшро афкананд, баргњояшро мељунбонанд ва меваашро мепошанд: бигзор даррандагон
Аз зери он дур шавед, ва паррандагон аз шохаҳои ӯ дур шавед:
4:15 Бо вуҷуди ин, танаи решаҳои ӯро дар замин гузоред, ҳатто бо банд
аз оҳану мис, дар алафи нарм саҳро; ва бигзор он тар бошад
бо шабнам аз осмон, ва насибаш бо ҳайвоноти ваҳшӣ бошад
алафи замин:
4:16 Бигзор дили ӯ аз дили одам иваз карда шавад, ва дили ҳайвони ваҳшӣ дода шавад
ба ӯ; ва ҳафт бор аз болои ӯ гузарад.
4:17 Ин кор бо фармони нозирон аст, ва талаб аз рӯи калом
аз муқаддасон: ба хотири он ки зиндагон аз ҳама бештар донанд
Баланд дар Малакути одамон ҳукмронӣ мекунад ва онро ба ҳар кӣ хоҳад дод,
ва бар он пасттарин одамонро мешинонад.
4:18 Ин хобро ман шоҳ Набукаднесар дидаам. Акнун ту, эй Балташасар,
тафсири онро эълон кунед, зеро ҳамаи хирадмандони ман
Малакут қодир нест, ки таъбирро ба ман фаҳмонад; лекин ту
санъат қодир; зеро ки рӯҳи худоёни муқаддас дар туст.
4:19 Он гоҳ Дониёл, ки Белташасар ном дошт, як соат дар ҳайрат монд, ва
фикраш уро ба ташвиш меовард. Подшоҳ сухан ронда, гуфт: «Эй Балташасар!
хоб ё таъбири он туро ташвиш намедиҳад. Белташазар
дар ҷавоб гуфт: «Хоҷаам, хоб барои онҳое ки аз ту нафрат доранд ва
онро ба душманонат тафсир кун.
4:20 Дарахте, ки ту дидӣ, ки нашъунамо ва қавӣ буд, баландии он
то ба осмон расид, ва назари он ба тамоми замин расид;
4:21 Онҳое ки баргҳояшон хушбӯй буданд, ва меваҳои он фаровон ва дар он гӯшт буд
барои ҳама; ки хайвонхои сахро дар зери он сукунат ме-карданд ва дар болои онхо
шохаҳои мурғони осмон маскани худро доштанд:
4:22 Ту, эй подшоҳ, калон шудаӣ ва тавоноӣ, зеро бузургии ту
нашъунамо ёфта, ба осмон мерасад, ва салтанати Ту то охири дуньё мерасад
замин.
4:23 Ва дар ҳоле ки подшоҳ дид, ки посбон ва муқаддасе аз он фуруд омада истодааст
осмон ва мегуфт: "Дарахтро бурида, нест кун"; ҳанӯз тарк кунед
кундаи решаҳои онро дар замин, ҳатто бо банди оҳан ва
биринҷӣ, дар алафи нармии саҳро; ва аз шабнам тар шавад
аз осмон, ва насиби вай бо ҳайвоноти саҳро бошад, то даме
ҳафт бор аз болои ӯ мегузарад;
4:24 Ин аст тафсир, эй подшоҳ, ва ин аст фармони аз ҳама
Баланд, ки бар оғоям подшоҳ омадааст:
4:25 То ки туро аз дасти одамон берун кунанд, ва манзилат бо онҳо бошад
ҳайвоноти саҳро, ва онҳо туро алафро мисли говҳо хоҳанд хӯрд, ва
туро аз шабнам аз осмон тар хоҳанд кард, ва ҳафт бор гузар хоҳанд кард
бар ту, то бидонӣ, ки Ҳаққи Таоло дар Малакути Худ ҳукмронӣ мекунад
ба одамон дода, ба ҳар кӣ хоҳад, медиҳад.
4:26 Ва дар ҳоле ки онҳо фармуданд, ки танаи решаҳои дарахтро тарк кунанд; ту
Малакут барои ту яқин хоҳад буд, пас аз он хоҳӣ донист
осмон ҳукмронӣ мекунад.
4:27 Бинобар ин, эй подшоҳ, бигзор маслиҳати ман барои ту мақбул бошад ва қатъ
Гуноҳҳои ту бо адолат, ва гуноҳҳои ту ба воситаи марҳамат
камбизоат; Агар он оромии туро дароз кунад.
4:28 Ҳамаи ин ба подшоҳ Набукаднесар омад.
4:29 Дар охири дувоздаҳ моҳ ӯ дар қасри Малакути Ӯ роҳ мерафт
Бобил.
4:30 Подшоҳ сухан ронда, гуфт: «Оё ин Бобили бузург нест, ки ман бино кардаам».
барои хонаи Малакут бо қуввати қудрати Ман ва барои он
шарафи ҷаноби ман?
4:31 Ҳангоме ки калом дар даҳони подшоҳ буд, овозе аз осмон нозил шуд,
«Эй подшоҳ Набукаднесар, ба ту гуфта шудааст; Салтанат аст
аз ту рафтанд.
4:32 Ва туро аз дасти одамон берун хоҳанд кард, ва манзилат бо онҳо хоҳад буд
ҳайвонҳои саҳроӣ: онҳо туро мисли говҳо алаф мехӯранд, ва
ҳафт бор аз болои ту убур хоҳад кард, то донӣ, ки Ҳаққи Таоло
дар Малакути одамон ҳукмронӣ мекунад ва онро ба ҳар кӣ хоҳад, медиҳад.
4:33 Дар ҳамон соат он воқеа дар болои Набукаднесар ба амал омад, ва ӯ воқеъ шуд
аз одамон ронда шуда, алафро мисли гов мехӯрд, ва баданаш аз он тар буд
шабнам аз осмон, то даме ки мӯйҳои ӯ мисли парҳои уқобҳо сабзид ва
нохунҳояш мисли чанголи паррандагон.
4:34 Ва дар охири рӯзҳо ман Набукаднесар чашмонамро боло карда,
осмон, ва фаҳмиши ман ба ман баргашт, ва ман бештар баракат додам
Баланд, ва Ӯро ҳамду сано хондам ва эҳтиром кардам, ки то абад зинда аст, ки аз они Ӯст
салтанати абадӣ аст, ва подшоҳии ӯ аз насл аст
ба насл:
4:35 Ва ҳамаи сокинони замин ҳеҷ чиз шинохта шудаанд, ва ӯ
мувофиқи иродаи Ӯ дар лашкари осмон ва дар миёни
сокинони замин, ва ҳеҷ кас наметавонад аз дасти ӯ бимонад, ё ба ӯ бигӯяд:
Шумо чӣ мегӯед?
4:36 Дар айни замон ақли ман ба ман баргашт; ва барои ҷалоли ман
салтанат, шаъну шарафи ман ба ман баргашт; ва мушовирони ман
ва оғоёнам маро ҷустуҷӯ карданд; ва ман дар салтанати худ устувор шудам, ва
шаъну шарафи олй ба ман илова карда шуд.
4:37 Ман Набукаднесарро ҳамду сано мегӯям ва ҳамду сано мегӯям ва Подшоҳи Осмонро эҳтиром мекунам, ҳама
ки аъмоли Ӯ ростист, ва роҳҳои Ӯ доварӣ аст, ва онҳое ки дар он роҳ мераванд
ифтихорро паст карда метавонад.