Колосаиён 1:1 Павлус, ҳаввории Исои Масеҳ бо хости Худо ва Тимотиюс аз мо бародар, 1:2 Ба муқаддасон ва бародарони содиқ дар Масеҳ, ки дар Қӯлассо ҳастанд: Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Худованд бар шумо бод Масеҳ. 1:3 Мо ба Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳ шукр мегӯем ва дуо мекунем ҳамеша барои ту, 1:4 Азбаски мо дар бораи имони шумо ба Исои Масеҳ ва дар бораи муҳаббате, ки шумо мешунавем бояд ба ҳамаи муқаддасон, 1:5 Зеро он умеде ки дар осмон барои шумо баста шудааст, ки шумо пештар дар бораи он шунидаед дар каломи ҳақиқати Инҷил; 1:6 Он чизе ки ба шумо расидааст, чунон ки дар тамоми ҷаҳон аст; ва ба вучуд меоварад мева, чунон ки дар шумо низ аст, аз рӯзе ки шумо дар бораи он шунидаед ва медонед файзи Худо дар ҳақиқат: 1:7 Тавре ки шумо аз ҳамкори азизи мо Эпафрас низ фаҳмидед, ки ӯ барои шумо ходими содиқи Масеҳ; 1:8 Ӯ низ муҳаббати шуморо дар Рӯҳ ба мо эълон кард. 1:9 Аз ин сабаб мо низ, аз рӯзе ки шунидаем, дуо карданро бас намекунем то ки шумо аз дониши Ӯ пур шавед бо тамоми ҳикмат ва фаҳмиши рӯҳонӣ ирода; 1:10 То ки шумо сазовори Худованд рафтор кунед, то ҳама писандида ва пурбор бошед дар ҳар кори нек ва афзояндаи дониши Худо; 1:11 Бо тамоми қудрат, ба ҳасби қудрати пурҷалоли худ, барои ҳама сабр ва пурсабрӣ бо шодмонӣ; 1:12 Ташаккур ба Падар, ки моро водор кардааст, то шарикон бошем аз мероси муқаддасон дар нур: 1:13 Ки моро аз қудрати зулмот раҳоӣ дод, ва моро тарҷума кард ба Малакути Писари азизи Худ: 1:14 Дар Ӯ мо ба воситаи Хуни Ӯ фидия дорем, ҳатто омурзиши Ӯ гуноҳҳо: 1:15 Ки сурати Худои нонамоён аст, нахустзодаи ҳар махлуқот: 1:16 Зеро ки ҳама чиз дар осмон ва он чи дар дарун аст, ба воситаи Ӯ офарида шудааст замин, намоён ва ноаён, хоҳ тахтҳо бошанд, хоҳ мулкҳо, ё Сардорон ё қудратҳо: ҳама чиз аз ҷониби Ӯ офарида шудааст ва барои ӯ: 1:17 Ва Ӯ пеш аз ҳама чиз аст, ва ҳама чиз аз Ӯ иборат аст. 1:18 Ва Ӯ сардори бадан аст, калисо: ки ибтидо аст, нахустзода аз мурдагон; ки дар ҳама чиз ӯ соҳиби қудрат бошад бартарият. 1:19 Зеро ки Падар писанд омад, ки дар Ӯ ҳама комилият сокин бошад; 1:20 Ва, ки сулҳ ба воситаи хуни салиби худ, ба воситаи Ӯ ба ҳама чизро бо худ оштӣ дод; аз ҷониби ӯ, Ман мегӯям, ки оё онҳо чизҳои ҳастанд дар замин ё чизҳои осмонӣ. 1:21 Ва шумо, ки замоне бегона ва душмани дар фикри шумо аз ҷониби шарир буданд, кор мекунад, вале ҳоло оштӣ кардааст 1:22 Дар бадани ҷисми Ӯ ба воситаи мамот, то ки шумо муқаддас ва дар назари ӯ беайб ва раднашаванда: 1:23 Агар шумо дар имон устувор бошед ва устувор бошед, ва дур нашавед аз умеди башорат, ки шумо шунидаед ва мавъиза шудааст ба ҳар махлуқоте, ки дар зери осмон аст; ки ман Павлус аз он офарида шудаам вазир; 1:24 Ки акнун аз уқубатҳои ман барои шумо шодӣ мекунанд ва он чи ҳаст, пур мекунанд паси уқубатҳои Масеҳ дар ҷисми ман ба хотири Бадани Ӯ, ки калисо аст: 1:25 Аз рӯи ихтиёри Худо, ки ман хизматгузор шудаам ба ман барои шумо ато шудааст, то каломи Худоро иҷро кунам; 1:26 Ҳатто сирре, ки аз асрҳо ва аз наслҳо пинҳон аст, аммо алҳол ба муқаддасони Ӯ зоҳир шудааст: 1:27 Худо ба ӯ маълум кунад, ки сарвати ҷалоли ин чӣ гуна аст асрор дар байни халқҳо; ки Масеҳ дар шумост, умеди ҷалол; 1:28 Мо Ӯро мавъиза карда, ҳар касро огоҳ мекунем ва ҳар касро бо тамоми ҳикмат таълим медиҳем; то ки ҳар касро дар Исои Масеҳ комил нишон диҳем: 1:29 Барои ин ман низ меҳнат мекунам ва мувофиқи кори ӯ саъй мекунам, ки дар ман ба таври қавӣ амал мекунад.