Колосаиён
1:1 Павлус, ҳаввории Исои Масеҳ бо хости Худо ва Тимотиюс аз мо
бародар,
1:2 Ба муқаддасон ва бародарони содиқ дар Масеҳ, ки дар Қӯлассо ҳастанд:
Файз ва осоиштагӣ аз ҷониби Падари мо Худо ва Исои Худованд бар шумо бод
Масеҳ.
1:3 Мо ба Худо ва Падари Худованди мо Исои Масеҳ шукр мегӯем ва дуо мекунем
ҳамеша барои ту,
1:4 Азбаски мо дар бораи имони шумо ба Исои Масеҳ ва дар бораи муҳаббате, ки шумо мешунавем
бояд ба ҳамаи муқаддасон,
1:5 Зеро он умеде ки дар осмон барои шумо баста шудааст, ки шумо пештар дар бораи он шунидаед
дар каломи ҳақиқати Инҷил;
1:6 Он чизе ки ба шумо расидааст, чунон ки дар тамоми ҷаҳон аст; ва ба вучуд меоварад
мева, чунон ки дар шумо низ аст, аз рӯзе ки шумо дар бораи он шунидаед ва медонед
файзи Худо дар ҳақиқат:
1:7 Тавре ки шумо аз ҳамкори азизи мо Эпафрас низ фаҳмидед, ки ӯ барои шумо
ходими содиқи Масеҳ;
1:8 Ӯ низ муҳаббати шуморо дар Рӯҳ ба мо эълон кард.
1:9 Аз ин сабаб мо низ, аз рӯзе ки шунидаем, дуо карданро бас намекунем
то ки шумо аз дониши Ӯ пур шавед
бо тамоми ҳикмат ва фаҳмиши рӯҳонӣ ирода;
1:10 То ки шумо сазовори Худованд рафтор кунед, то ҳама писандида ва пурбор бошед
дар ҳар кори нек ва афзояндаи дониши Худо;
1:11 Бо тамоми қудрат, ба ҳасби қудрати пурҷалоли худ, барои ҳама
сабр ва пурсабрӣ бо шодмонӣ;
1:12 Ташаккур ба Падар, ки моро водор кардааст, то шарикон бошем
аз мероси муқаддасон дар нур:
1:13 Ки моро аз қудрати зулмот раҳоӣ дод, ва моро тарҷума кард
ба Малакути Писари азизи Худ:
1:14 Дар Ӯ мо ба воситаи Хуни Ӯ фидия дорем, ҳатто омурзиши Ӯ
гуноҳҳо:
1:15 Ки сурати Худои нонамоён аст, нахустзодаи ҳар махлуқот:
1:16 Зеро ки ҳама чиз дар осмон ва он чи дар дарун аст, ба воситаи Ӯ офарида шудааст
замин, намоён ва ноаён, хоҳ тахтҳо бошанд, хоҳ мулкҳо, ё
Сардорон ё қудратҳо: ҳама чиз аз ҷониби Ӯ офарида шудааст ва барои ӯ:
1:17 Ва Ӯ пеш аз ҳама чиз аст, ва ҳама чиз аз Ӯ иборат аст.
1:18 Ва Ӯ сардори бадан аст, калисо: ки ибтидо аст,
нахустзода аз мурдагон; ки дар ҳама чиз ӯ соҳиби қудрат бошад
бартарият.
1:19 Зеро ки Падар писанд омад, ки дар Ӯ ҳама комилият сокин бошад;
1:20 Ва, ки сулҳ ба воситаи хуни салиби худ, ба воситаи Ӯ ба
ҳама чизро бо худ оштӣ дод; аз ҷониби ӯ, Ман мегӯям, ки оё онҳо чизҳои ҳастанд
дар замин ё чизҳои осмонӣ.
1:21 Ва шумо, ки замоне бегона ва душмани дар фикри шумо аз ҷониби шарир буданд,
кор мекунад, вале ҳоло оштӣ кардааст
1:22 Дар бадани ҷисми Ӯ ба воситаи мамот, то ки шумо муқаддас ва
дар назари ӯ беайб ва раднашаванда:
1:23 Агар шумо дар имон устувор бошед ва устувор бошед, ва дур нашавед
аз умеди башорат, ки шумо шунидаед ва мавъиза шудааст
ба ҳар махлуқоте, ки дар зери осмон аст; ки ман Павлус аз он офарида шудаам
вазир;
1:24 Ки акнун аз уқубатҳои ман барои шумо шодӣ мекунанд ва он чи ҳаст, пур мекунанд
паси уқубатҳои Масеҳ дар ҷисми ман ба хотири Бадани Ӯ,
ки калисо аст:
1:25 Аз рӯи ихтиёри Худо, ки ман хизматгузор шудаам
ба ман барои шумо ато шудааст, то каломи Худоро иҷро кунам;
1:26 Ҳатто сирре, ки аз асрҳо ва аз наслҳо пинҳон аст, аммо
алҳол ба муқаддасони Ӯ зоҳир шудааст:
1:27 Худо ба ӯ маълум кунад, ки сарвати ҷалоли ин чӣ гуна аст
асрор дар байни халқҳо; ки Масеҳ дар шумост, умеди ҷалол;
1:28 Мо Ӯро мавъиза карда, ҳар касро огоҳ мекунем ва ҳар касро бо тамоми ҳикмат таълим медиҳем;
то ки ҳар касро дар Исои Масеҳ комил нишон диҳем:
1:29 Барои ин ман низ меҳнат мекунам ва мувофиқи кори ӯ саъй мекунам, ки
дар ман ба таври қавӣ амал мекунад.