Борух
5:1 Эй Ерусалим, ҷомаи мотам ва андӯҳро бипӯш,
зебоии ҷалоле ки аз ҷониби Худо то абад меояд.
5:2 Либоси дучандон аз адолатро, ки аз он бармеояд, бар худ бипартоед
Худоё; ва бар сари худ аз ҷалоли ҷовидонӣ гулча бигузор.
5:3 Зеро ки Худо дурахши туро ба ҳар кишвари зери осмон нишон хоҳад дод.
5:4 Зеро ки исми Ту то абад аз ҷониби Худо хонда хоҳад шуд осоиштагии адолат,
ва ҷалоли ибодати Худо.
5:5 Бархез, эй Ерусалим, ва бар баланд биист, ва ба сӯи шарқ нигоҳ кун,
ва инак, фарзандони ту бо калом аз ғарб то шарқ ҷамъ омадаанд
аз Худои муқаддас, шодмонӣ ба ёди Худо.
5:6 Зеро ки онҳо пиёда аз ту дур шуданд, ва аз душманони худ ронда шуданд.
вале Худо онҳоро ба ҷалоли баланд, ҳамчун фарзандони ҷалол назди ту меорад
салтанат.
5:7 Зеро ки Худо муқаррар кардааст, ки ҳар як теппа баланд ва соҳилҳои дароз
давомнокӣ, бояд партофта шавад ва водиҳо пур карда шаванд, то ҳамвор созанд
замин, то ки Исроил дар ҷалоли Худо бехатар биравад,
5:8 Ғайр аз ин, ҳатто ҷангалҳо ва ҳар дарахти хушбӯй низ соя хоҳанд дошт
Исроил бо амри Худо.
5:9 Зеро ки Худо Исроилро бо шодӣ дар нури ҷалоли Худ роҳнамоӣ хоҳад кард
марҳамат ва адолате, ки аз Ӯст.