Борух
3:1 Эй Худованди Қодири Мутлақ, Худои Исроил, ҷон дар изтироб, ки рӯҳи изтиробовар аст,
ба ту нидо мекунад.
3:2 Гӯш, эй Худованд, ва марҳамат кун; Ту раҳмдилӣ ва раҳм кун
мо, зеро ки мо пеши Ту гуноҳ кардаем.
3:3 Зеро ки ту то абад сабр мекунӣ, ва мо тамоман нобуд мешавем.
3:4 Эй Худованди Қодири Мутлақ, Ту Худои Исроил, акнун дуоҳои мурдагонро бишнав
Банӣ-Исроил ва фарзандони онҳо, ки пеши ту гуноҳ кардаанд, ва
ба овози ту Худои худ гӯш надоданд, зеро ки ин сабаб шудааст
ин балоҳо ба мо часпидаанд.
3:5 Гуноҳҳои падарони моро ба ёд наовар, балки дар бораи қудрати худ фикр кун
ва номи ту ҳоло дар ин вақт.
3:6 Зеро ки Ту Худованд Худои мо ҳастӣ, ва Ту, эй Худованд, мо ҳамду сано хоҳем гуфт.
3:7 Ва аз ин сабаб шумо тарси худро дар дили мо гузоштаед, то ки
ки исми Туро бихонем ва дар асорати худ Туро ситоиш кунем, зеро
мо тамоми гуноҳҳои падарони худро, ки гуноҳ карда буданд, ба хотир овардаем
пеш аз ту.
3:8 Инак, мо ҳоло дар асорати худ ҳастем, ки ту дар он ҷо пароканда кардаӣ.
мо, барои маломат ва лаънат, ва тобеи пардохт, мувофиқи
ба ҳамаи гуноҳҳои падарони мо, ки аз ҷониби Худованди мо дур шудаанд
Худоё.
3:9 Эй Исроил, аҳкоми ҳаётро бишнав: барои фаҳмидани ҳикмат гӯш деҳ.
3:10 Чӣ тавр эй Исроил, ки ту дар замини душманони худ ҳастӣ,
Дар кишвари бегона пир шудаӣ, ки бо мурдагон наҷис шудаӣ,
3:11 Оё туро дар қатори онҳое ки ба қабр мефурӯшанд, ҳисоб мекунӣ?
3:12 Ту чашмаи хирадро тарк кардаӣ.
3:13 Зеро агар ту дар роҳи Худо мерафтӣ, бояд дар
то абад дар сулх.
3:14 Бифаҳмед, ки ҳикмат куҷост, қувват куҷост, фаҳм куҷост; ки
шумо низ метавонед бидонед, ки дарозии рӯзҳо дар куҷост, ва ҳаёт дар куҷост
нури чашмон ва осоиштагй.
3:15 Кӣ ҷои ӯро пайдо кардааст? ё ки ба ганҷҳои вай дохил шудааст?
3:16 Куҷо шуданд мирони халқҳо ва онҳое ки ҳукмронӣ карданд?
ҳайвонот дар рӯи замин;
3:17 Онҳое, ки бо мурғони ҳаво вақтхушӣ мекарданд, ва онҳое ки
нуқра ва тилло ҷамъ карданд, ки одамон ба онҳо боварӣ доранд ва ба онҳо итоат накарданд
гирифтан?
3:18 Зеро онҳое, ки бо нуқра кор мекарданд, ва хеле эҳтиёткор буданд, ва корҳои онҳо
ҷустуҷӯнашавандаанд,
3:19 Онҳо нопадид шуданд ва ба қабр фуромаданд, ва дигарон берун омаданд
чойхои онхо.
3:20 Ҷавонон рӯшноӣ дида, бар замин сокин шуданд, аммо роҳи
дониш надонистаанд,
3:21 Фарзандони онҳо на роҳҳои онро нафаҳмиданд, ва ба он нигоҳ накарданд
аз ин рох дур буданд.
3:22 Он дар Канъон шунида нашудааст ва дар он дида нашудааст
Мард.
3:23 Агаренҳо, ки дар рӯи замин хирад меҷӯянд, тоҷирони Меран ва аз
Теман, муаллифони афсонаҳо ва ҷустуҷӯгарон аз ақл; ҳеҷ
аз инҳо роҳи ҳикматро медонистанд, ё роҳҳои ӯро ба ёд овардаанд.
3:24 Эй Исроил, хонаи Худо чӣ бузург аст! ва чои он чи кадар калон аст
моликияти ӯ!
3:25 Бузург аст ва интиҳо надорад; баланд ва беандоза аст.
3:26 Буданд бузургҷуссаҳое, ки аз ибтидо машҳур буданд,, ки хеле бузург буданд
қомат ва аз ин рӯ дар ҷанг коршинос.
3:27 Онҳоро Худованд интихоб накардааст ва ба онҳо роҳи дониш надодааст
онҳо:
3:28 Аммо онҳо нобуд шуданд, зеро ки онҳо ҳикмат надоштанд, ва ҳалок шуданд
ба воситаи беақлии худ.
3:29 «Он ки ба осмон баромад, ва вайро гирифта, ва аз он фуровард».
абрхо?
3:30 «Он ки аз баҳр гузаштааст, ва вайро ёфт, ва вайро пок хоҳад овард
тилло?
3:31 Ҳеҷ кас роҳи ӯро намедонад, ва дар бораи роҳи вай фикр намекунад.
3:32 Аммо касе ки ҳама чизро медонад, вайро мешиносад ва бо вай пайдо кардааст
фаҳмиши вай: он ки заминро барои то абад омода кардааст, пур кардааст
он бо чорпоён:
3:33 Ҳар кӣ нур мефиристад, ва меравад, онро боз мехонад ва он
бо тарс ба ӯ итоат мекунад.
3:34 Ситораҳо дар соатҳои худ дурахшиданд ва шодӣ мекарданд; Вақте ки Ӯ онҳоро даъват мекунад,
мегӯянд: «Инак, мо ҳастем; ва ҳамин тавр онҳо бо шодмонӣ ба онҳо нур нишон доданд
он ки онҳоро офаридааст.
3:35 Ин аст Худои мо, ва ҳеҷ каси дигар ба ҳисоб гирифта намешавад
муқоисаи ӯ
3:36 Ӯ ҳама роҳи донишро фаҳмид, ва онро ба Яъқуб дод
бандаи худ ва ба Исроил маҳбуби ӯ.
3:37 Баъд аз он, Ӯ худро дар рӯи замин нишон дод, ва бо одамон сӯҳбат.