Борух
2:1 Бинобар ин Худованд каломи Худро, ки бар зидди он гуфта буд, некӣ кард
ба мо ва бар зидди доварони мо, ки Исроилро доварӣ мекарданд, ва бар зидди подшоҳони мо,
ва бар зидди мирони мо ва бар зидди мардони Исроил ва Яҳудо,
2:2 Барои ба сари мо балоҳои бузурге овардан, ки ҳеҷ гоҳ дар тамоми олам рӯй надодааст
осмон, чунон ки дар Ерусалим воқеъ шуд, мувофиқи он чи
дар шариати Мусо навишта шудаанд;
2:3 То ки одам бояд гӯшти писари худ ва гӯшти худро бихӯрад
духтар.
2:4 Илова бар ин, Ӯ онҳоро таслим кардааст, то ки ба тамоми салтанатҳо итоат кунанд
ки дар гирду атрофи мо ҳастанд, дар миёни ҳама ҳамчун маломат ва харобӣ гардад
мардум дар гирду атроф, ки Худованд онҳоро пароканда кардааст.
2:5 Ҳамин тавр, мо сарнагун карда шудем, ва баланд нашудаем, зеро ки бар зидди гуноҳ кардаем
Худованд Худои мо, ва ба овози Ӯ итоат накард.
2:6 Адолат ба Худованд Худои мо тааллуқ дорад, аммо аз они мо ва ба мо
Падарон расвоиро ошкор мекунанд, чунон ки имрӯз зоҳир мешавад.
2:7 Зеро ки ҳамаи ин балоҳо ба сари мо омадаанд, ки Худованд эълон кардааст
бар зидди мо
2:8 Бо вуҷуди ин, мо ба ҳузури Худованд дуо накардаем, то ки ҳар яки мо рӯй гардонем
аз хаёлоти дили шарираш.
2:9 Бинобар ин Худованд моро аз бадӣ нигоҳ дошт, ва Худованд овард
зеро ки Худованд дар тамоми аъмоли Худ, ки дорад, одил аст
ба мо фармуд.
2:10 Аммо мо ба овози Ӯ гӯш надодаем, то ки мувофиқи аҳкоми Ӯ рафтор кунем
Худованд, ки Ӯ дар пеши мо гузоштааст.
2:11 Ва алҳол, эй Худованд Худои Исроил, ки қавми Туро аз он берун овард
замини Миср бо дасти пурзӯр, ва бозуи баланд, ва бо аломатҳо ва бо
мӯъҷизот ва бо қудрати бузург, ва ба худ ном гирифта, чунон ки
имрӯз пайдо мешавад:
2:12 Эй Худованд Худои мо, мо гуноҳ кардаем, гуноҳ кардем, нофармонӣ кардем, рафтор кардем
дар тамоми фароизи ту беинсофӣ.
2:13 Бигзор ғазаби Ту аз мо дур шавад, зеро ки мо дар миёни халқҳо кам мондаем.
ки моро пароканда кардай.
2:14 Дуоҳои моро, эй Худованд, ва дархостҳои моро бишнав, ва моро ба ҷои Худ раҳо кун
ба хотири худ ва моро дар назари роҳбарони мо илтифот деҳ
дур:
2:15 То ки тамоми замин бидонад, ки Ту Худованд Худои мо ҳастӣ, зеро
Исроил ва насли ӯ бо номи Ту хонда мешавад.
2:16 Эй Худованд, аз хонаи муқаддаси Худ назар андоз ва ба мо назар андоз: Худро саҷда кун
Гӯш, эй Худованд, ки моро бишнавад.
2:17 Чашмони худро кушо, ва инак; барои мурдагоне, ки дар қабрҳо ҳастанд, ки аз они онҳост
ҷонҳо аз баданашон гирифта шудаанд, ба Худованд нахоҳанд дод
ҳамду сано ва на адолат:
2:18 Аммо рӯҳе, ки сахт ғамгин аст, ки хам шуда ва заиф мешавад, ва
чашмони ноком ва ҷони гурусна Туро ситоиш хоҳанд кард ва
адолат, эй Худованд.
2:19 Бинобар ин, мо дар ҳузури Ту, эй Худованди мо, фурӯтанона илтиҷо намекунем
Худоё, барои адолати падарони мо ва подшоҳони мо.
2:20 Зеро ки ғазаб ва хашми Худро бар мо фиристодӣ, чунон ки
ки ба воситаи бандагони ту анбиё гуфта шудааст:
2:21 Ҳамин тавр, Худованд мегӯяд:, Барои хидмат ба подшоҳи худ китфҳои худро хам кунед
Бобил: ҳамин тавр дар замине ки Ман ба падарони шумо додаам, хоҳед монд.
2:22 Аммо агар шумо овози Худовандро нашунавед, то ки ба подшоҳи Ӯ хизмат кунед
Бобил,
2:23 Ман аз шаҳрҳои Яҳудо ва берун аз он маҳв хоҳам кард
Ерусалим, овози шодмонӣ, ва овози шодӣ, овози
домод ва овози арӯс, ва тамоми замин хоҳад буд
ободии сокинон.
2:24 Аммо мо ба овози ту гӯш надодем, то ки ба подшоҳи Бобил хизмат кунем.
бинобар ин суханонеро, ки ба воситаи худ гуфтаӣ, дуруст кардаӣ
ғуломони анбиё, яъне, ки устухонҳои подшоҳони мо, ва
устухонхои падарони мо аз чои онхо гирифта шаванд.
2:25 Ва инак, онҳо ба гармии рӯз ва ба сардиҳои
шаб, ва онҳо дар бадбахтиҳои азим аз гуруснагӣ, аз шамшер ва аз зарба мурданд
вабо.
2:26 Ва хонаеро, ки бо номи ту хонда шудааст, хароб кардаӣ, чунон ки ҳаст
то ки имрӯз барои шарорати хонадони Исроил ва
хонаи Яҳудо.
2:27 Эй Худованд Худои мо, Ту пас аз тамоми некиҳои худ бо мо рафтор кардӣ, ва
мувофиқи ҳамаи ин раҳмати бузурги Ту,
2:28 Чӣ тавре ки ба воситаи бандаи худ Мусо гуфта будӣ, ки дар рӯзе ки фармон додӣ
Ӯ дар пеши банӣ-Исроил шариат нависад ва бигӯяд:
2:29 Агар шумо овози Маро нашунавед, ин анбӯҳи бузург хоҳад буд
ба шумораи ками халқҳо табдил ёфт, ки Ман онҳоро дар он ҷо пароканда хоҳам кард.
2:30 Зеро медонистам, ки онҳо маро намешунаванд, зеро ин як гарданкаш аст
мардум, вале дар замини асорати худ ёд хоҳанд кард
худашон.
2:31 Ва хоҳанд донист, ки Ман Худованд Худои онҳо ҳастам, зеро ки Ман ба онҳо хоҳам дод
дил ва гӯш барои шунидан:
2:32 Ва онҳо Маро дар замини асирии худ ситоиш хоҳанд кард ва дар бораи он фикр хоҳанд кард
номи ман,
2:33 Ва аз гардани онҳо ва аз аъмоли бадашон баргардед, зеро онҳо
роҳи падарони худро, ки дар ҳузури Худованд гуноҳ карда буданд, ба ёд хоҳанд овард.
2:34 Ва Ман онҳоро боз ба замине, ки бо қасам ваъда додаам, хоҳам овард
ба падарони худ — Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб, ва онҳо оғоён хоҳанд буд
ва онҳоро афзун хоҳам кард, ва онҳо кам нахоҳанд шуд.
2:35 Ва Ман бо онҳо аҳди абадӣ хоҳам баст, ки Худои онҳо бошам, ва
онҳо қавми Ман хоҳанд буд, ва Ман дигар қавми Худро аз Исроил намеронам
аз замине ки ба онҳо додаам.