Борух
1:1 Ва ин суханони китобест, ки Борух ибни Нериёс
ибни Маасёс, ибни Сидкиёс, ибни Асадиё, ибни
Челсиас, дар Бобил навиштааст,
1:2 Дар соли панҷум, ва дар рӯзи ҳафтуми моҳ, чӣ вақт чун
Калдониён Ерусалимро гирифта, дар оташ сӯзонданд.
1:3 Ва Борух суханони ин китобро дар гӯши Еҳӯниё хонд
писари Юахим, подшоҳи Яҳудо, ва дар гӯши тамоми қавм
ба шунидани китоб омад,
1:4 Ва дар шунидани бузургон, ва писарони подшоҳ, ва дар
шунидани суханони пирон ва тамоми мардум, аз пасттарин то
баландтарин, ҳатто аз ҳамаи сокинони Бобил, назди дарёи Суд.
1:5 Пас онҳо гиря карданд, рӯза гирифтанд ва ба ҳузури Худованд дуо карданд.
1:6 Онҳо инчунин мувофиқи қудрати ҳар кас як ҷамъоварӣ карданд:
1:7 Ва онро ба Ерусалим ба Юахим, писари саркоҳин, фиристоданд
Калкиё ибни Салом, ва ба коҳинон ва ба тамоми қавме ки
бо ӯ дар Ерусалим пайдо шуданд,
1:8 Дар айни замон, вақте ки ӯ зарфҳои хонаи Худовандро қабул кард,
ки аз маъбад бароварда шуда буданд, ба замин баргардонанд
Яҳудо, рӯзи даҳуми моҳи Сивон, яъне зарфҳои нуқра, ки
Сидқиё ибни Йӯшиёъ подшоҳи Ядо карда буд,
1:9 Пас аз он ки Набукодоносор подшоҳи Бобил Еҳӯниёро бурд,
ва мирон, ва асирон, ва мардони тавоно ва мардуми он
заминро аз Ерусалим гирифта, ба Бобил овард.
1:10 Ва онҳо гуфтанд: «Инак, мо ба шумо пул фиристодаем, то ки сӯхтаатонро харед
ҳадияҳо, ва қурбониҳои гуноҳ, ва бухур, ва манна тайёр кунед, ва
бар қурбонгоҳи Худованд Худои мо қурбонӣ кунед;
1:11 Ва барои ҳаёти Набучодоносор подшоҳи Бобил дуо гӯед ва барои
ҳаёти писараш Балтасар, то ки айёми онҳо дар рӯи замин мисли айём бошад
аз осмон:
1:12 Ва Худованд ба мо қувват мебахшад ва чашмони моро равшан хоҳад кард, ва мо хоҳем кард
дар зери сояи Набучодоносор шохи Бобул зиндагй мекунанд ва дар зери сояи
сояи писараш Балтасар аст, ва мо рӯзҳои зиёд ба онҳо хизмат мекунем ва пайдо мекунем
дар назари онҳо неъмат.
1:13 Барои мо низ ба Худованд Худои мо дуо гӯед, зеро ки мо бар зидди Худо гуноҳ кардаем
Худованд Худои мо; ва то имрӯз хашми Худованд ва ғазаби Ӯст
аз мо ру нагардонданд.
1:14 Ва шумо ин китобро, ки мо ба шумо фиристодаем, хонед
иқрор дар хонаи Худованд, дар идҳо ва рӯзҳои тантанавӣ.
1:15 Ва шумо бигӯед: "Адолат аз они Худованд Худои мост, аммо аз они"
моро ошуфтагии чеҳраҳо, чунон ки имрӯз рӯй дод, ба онҳо
Яҳудо ва ба сокинони Ерусалим,
1:16 Ва ба подшоҳони мо, ва ба мирони мо, ва ба коҳинон, ва ба мо
ба пайғамбарон ва падарони мо:
1:17 Зеро ки мо дар ҳузури Худованд гуноҳ кардаем,
1:18 Ва ба вай итоат накарданд, ва ба овози Худованди мо гӯш надоданд
Худоё, ба аҳкоме ки ба мо ошкоро додааст, рафтор кунем:
1:19 Аз рӯзе, ки Худованд падарони моро аз замини он берун овард
Миср, то имрӯз мо ба Худованди худ итоат накардаем
Худоё, ва мо ғафлат кардаем, ки овози ӯро нашунавем.
1:20 Бинобар ин бадиҳо ва лаънат, ки Худованд ба мо часпидааст
ки аз ҷониби Мусо бандааш таъин шуда буд, вақте ки падарони моро овард
аз замини Миср берун оваред, то ба мо замине бидиҳед, ки аз шир ҷорист ва
асал, мисли он ки ин рӯзро дидан мумкин аст.
1:21 Бо вуҷуди ин, мо ба овози Худованд Худои худ гӯш надодаем,
мувофиқи тамоми суханони анбиё, ки Ӯ ба мо фиристодааст:
1:22 Аммо ҳар кас аз паи хаёли дили шарир худ, то хизмат
худоёни бегона ва бадкорӣ дар назари Худованд Худои мо.