Аъмол
26:1 Он гоҳ Агриппа ба Павлус гуфт: «Ба ту иҷозат дода шудааст, ки аз номи худ сухан гӯӣ».
Он гоҳ Павлус дасташро дароз карда, худаш ҷавоб дод:
26:2 Ман худро хушбахт мешуморам, подшоҳ Агриппа, зеро ман барои худ ҷавоб хоҳам дод
Имрӯз пеш аз ту ба ҳама чизҳое ки ман дар он айбдор шудаам, даст мезанам
яҳудиён:
26:3 Хусусан аз он сабаб, ки ман медонам, ки ту дар ҳама урфу одатҳо ва саволҳо мутахассис ҳастӣ
ки дар байни яҳудиён ҳастанд, бинобар ин аз ту илтимос мекунам, ки маро босаброна бишнав.
26:4 Тарзи зиндагии ман аз ҷавонӣ, ки дар аввал дар байни худам буд
Эй қавми Ерусалим, ҳамаи яҳудиёнро бидонед;
26:5 Ки Маро аз ибтидо медонист, агар онҳо шаҳодат медоданд, ки баъд аз
тангтарин мазҳаби дини мо ман дар фариси зиндагӣ мекардам.
26:6 Ва ҳоло ман истода, барои умеди ваъдаи Худо доварӣ шудаам
ба падарони мо:
26:7 Ба он ваъдаи дувоздаҳ сибти мо, ки фавран ба Худо рӯз ва
шаб, умеди меояд. Ба хотири умед, эй подшоҳ Агриппа, маро айбдор мекунанд
аз яҳудиён.
26:8 Чаро дар назари шумо як чизи аҷоиб ҳисобида мешавад, ки Худо чунин мешуморад?
мурдагонро зинда мекунанд?
26:9 Ман дар ҳақиқат бо худ фикр мекардам, ки ман бояд корҳои зиёдеро бар хилофи он кунам
номи Исои Носирӣ.
26:10 Он чизеро, ки ман дар Ерусалим кардаам, ва бисёре аз муқаддасонро маҳкам кардам.
дар зиндон, ки аз саркоҳинон ваколат гирифта буд; ва кай
кушта шуданд, Ман бар зидди онҳо овози худро гуфтам.
26:11 Ва Ман онҳоро борҳо дар ҳар куништ ҷазо дода, маҷбур мекардам
куфр гуфтан; ва аз онҳо хеле хашмгин шудам, онҳоро таъқиб мекардам
ҳатто ба шаҳрҳои бегона.
26:12 Ва ҳангоме ки бо салоҳият ва супориши Димишқ ба Димишқ рафтам
саркоҳинон,
26:13 Дар нисфирӯзӣ, эй подшоҳ, ман дар роҳ нуре аз осмон дидам, дар болои
равшании офтоб, ки дар гирду атрофи ман ва мусофирон медурахшад
ҳамроҳӣ ман.
26:14 Ва ҳангоме ки ҳамаи мо ба замин афтодем, ман овозе шунидам, ки бо ӯ сухан мегуфт
ва ба забони ибронӣ мегуфтам: «Шоул, Шоул! Чаро таъқиб мекунӣ».
ман? Бар ту душвор аст, ки лагадкӯб кунӣ.
26:15 Ва ман гуфтам: «Худовандо, Ту кистӣ? Гуфт: «Ман он Исо ҳастам, ки ту ҳастӣ».
таъқибкунанда.
26:16 Аммо бархез ва бар пои худ биист, зеро ки Ман ба ту зоҳир шудаам
Бо ин мақсад, ки туро вазир ва шоҳиди ҳар дуи ин чизҳо гардонам
ки ту дидаӣ ва дар бораи он чизҳое ки дар он зоҳир хоҳам шуд
ба ту;
26:17 Туро аз дасти халқҳо ва аз халқҳо, ки ҳоло ба онҳо
туро бифирист,
26:18 Барои кушодани чашмони онҳо ва аз торикӣ ба рӯшноӣ ва аз
қудрати шайтон ба Худост, то омурзиши гуноҳҳоро қабул кунанд,
ва мерос дар миёни онҳост, ки ба василаи имоне ки дар Ман аст, тақдис шудааст.
26:19 Пас, эй подшоҳ Агриппа, ман ба осмонҳо итоат накардаам
биниш:
26:20 Аммо аввал ба Димишқ, дар Ерусалим ва дар тамоми сар
тамоми соҳилҳои Яҳудо ва баъд ба халқҳо, ки бояд
Тавба кунед ва ба сӯи Худо тавба кунед ва корҳое кунед, ки ба тавба мувофиқ аст.
26:21 Барои ҳамин яҳудиён маро дар маъбад дастгир карда, рафтанд
маро куш.
26:22 Пас, ман аз Худо кӯмак гирифтам, то имрӯз,
ба хурду бузург гувохй дода, гайр аз он чизе нагуяд
ки анбиё ва Мусо гуфта буданд, ки биёянд:
26:23 То ки Масеҳ азоб кашад ва Ӯ аввалин касе бошад, ки бояд азоб кашад
аз мурдагон эҳьё шавад, ва бояд ба мардум ва ба мардум нур нишон диҳад
Ғарбиён.
26:24 Ва ҳангоме ки ӯ барои худ сухан мегуфт, Фестус бо овози баланд гуфт: «Павлус!
ту дар канори худ ҳастӣ; дониши зиёд туро девона мекунад.
26:25 Аммо ӯ гуфт: «Ман девона нестам, эй Фестуси азиз! балки суханонро баён кунед
аз ростӣ ва ҳушёрӣ.
26:26 Зеро ки подшоҳ аз ин чизҳо медонад, ки ман низ ба ҳузури Ӯ озодона сухан мегӯям:
зеро ман итминон дорам, ки ҳеҷ яке аз ин чизҳо аз ӯ пӯшида нест; барои
ин кор дар гушае карда нашудааст.
26:27 Подшоҳ Ағрипос, оё ба анбиё бовар мекунӣ? Ман медонам, ки ту имон дорӣ.
26:28 Он гоҳ Агриппа ба Павлус гуфт: «Қариб ту маро водор мекунӣ, ки
масеҳӣ.
26:29 Ва Павлус гуфт: «Ман аз Худо мехостам, ки на танҳо ту, балки ҳамаи инро».
имрӯз маро бишнавед, ҳам қариб ва ҳам мисли ман ҳастам, ҷуз
ин вомбаргхо.
26:30 Ва ҳангоме ки ӯ ин тавр гуфт, подшоҳ ва ҳоким бархоста, ва
Берника ва онҳое, ки бо онҳо нишаста буданд:
26:31 Ва ҳангоме ки онҳо рафтанд, онҳо байни худ гуфтугӯ карда, гуфтанд:
Ин одам ҳеҷ коре намекунад, ки сазовори марг ё занҷир аст.
26:32 Он гоҳ Ағрипос ба Фестус гуфт: «Ин одамро озод кардан мумкин буд,
агар ба қайсар шикоят намекард.