Аъмол
24:1 Ва пас аз панҷ рӯз Ҳанониёи саркоҳин бо пирон фуруд омад,
ва бо як суханваре бо номи Тертулус, ки ба ҳоким хабар дод
бар зидди Павлус.
24:2 Ва ҳангоме ки ӯро даъват карданд, Тертулл ба вай айбдор карда, гуфт:
Чун дидем, ки аз ту мо аз оромии бузург баҳра мебарем ва аз ин корҳои шоиста
ба ин халқ аз ҷониби ту ба амал оварда шудааст,
24:3 Мо онро ҳамеша ва дар ҳама ҷо қабул мекунем, аз ҳама Феликс, бо ҳама
ташаккур.
24:4 Бо вуҷуди ин, ки ман барои ту бештар дилгир нашавам, аз ту илтимос мекунам
то ки моро аз раҳмати худ чанд сухан бишнавӣ.
24:5 Зеро ки мо ин одамро як одами вабо ва барангезандаи фитнагар ёфтем
дар байни тамоми яҳудиён дар саросари ҷаҳон ва як раҳбари секта
Носириён:
24:6 Кӣ низ рафта буд, ки маъбадро палид кунад; мо Ӯро гирифта будем ва мехостем
мувофиқи қонуни мо ҳукм кардаанд.
24:7 Аммо мириҳазор Лисиё ба мо омад, ва бо зӯроварии азим гирифт
ӯро аз дасти мо дур,
24:8 Ва фармудааст, ки айбдоркунандагони худро ба назди ту биёянд: бо тафтиш кардани худат
Шояд дар бораи ҳамаи ин чизҳое, ки мо Ӯро айбдор мекунем, бидонед.
24:9 Ва яҳудиён низ розӣ шуда, гуфтанд, ки ин чунин аст.
24:10 Пас аз он ки Павлус ҳоким ба ӯ ишора кард, ки сухан гӯяд:
ҷавоб дод: «Азбаски ман медонам, ки ту чандин сол доварӣ».
ба ин миллат, ман бо камоли хурсандӣ барои худ ҷавоб медиҳам:
24:11 Зеро ки шумо фаҳмед, ки ҳанӯз дувоздаҳ рӯз ҳаст
зеро ки барои ибодат ба Ерусалим рафтам.
24:12 Ва онҳо маро дар маъбад наёфтанд, ки бо ҳеҷ кас баҳс карда бошам ва на
мардумро на дар куништҳо ва на дар шаҳр эҳьё мекард;
24:13 Ва он чиро, ки ҳоло ба ман айбдор мекунанд, исбот карда наметавонанд.
24:14 Аммо инро ба ту иқрор мекунам, ки пас аз он роҳе, ки онҳо бидъат мегӯянд,
Пас, ман Худои падарони худро мепарастам ва ба ҳар чизе ки ҳаст, имон меоварам
дар шариат ва дар анбиё навишта шудааст:
24:15 Ва ба Худо умед дошта бошед, ки худи онҳо низ ба он иҷозат медиҳанд
эҳьёи мурдагон, ҳам барои одил ва ҳам барои золимон хоҳад буд.
24:16 Ва дар ин ҷо ман худам машқ мекунам, то ки виҷдонам ҳамеша холӣ бошад
ба Худо ва ба одамон хафа кунед.
24:17 Пас аз солҳои зиёд ман омадам, то ба халқи худ садақа ва ҳадияҳо оварам.
24:18 Ва баъзе яҳудиён аз Осиё маро дар маъбад покиза диданд,
на бо издиҳом ва на бо изтироб.
24:19 Кӣ бояд дар ин ҷо пеш аз ту мебуд, ва эътироз мекарданд, агар лозим мебуд
бар зидди ман.
24:20 Ё ин ки инҳо дар ин ҷо бигӯянд, ки агар дар онҳо кори баде пайдо карда бошанд
ман, вақте ки ман дар назди шӯро истодам,
24:21 Магар барои ин як овоз, ки ман дар миёни онҳо истода, нидо кардам,
Ман ба эҳёи мурдагон дахл карда, аз ҷониби шумо савол дода шудаам
ин руз.
24:22 Ва ҳангоме ки Феликс инро шунид, дар ин бора дониши комилтар дошт
Ӯ онҳоро ба таъхир андохта, гуфт: «Вақте ки Лисиёси мириҳазор хоҳад буд».
фуруд ояд, аз ҳама корат огоҳ хоҳам шуд.
24:23 Ва ӯ ба мирисад фармуд, ки Павлусро нигоҳ дорад ва ба ӯ озодӣ диҳад.
ки ба ягон шиносаш хизмат кардан ё омаданро манъ накунад
ба ӯ.
24:24 Ва пас аз чанд рӯз, вақте ки Феликс бо занаш Drusilla омад, ки
яҳудӣ буд, вай Павлусро даъват карда, дар бораи имонаш шунид
Масеҳ.
24:25 Ва чунон ки Ӯ дар бораи адолат, бомулоҳиза ва доварии оянда фикр мекард,
Феликс ба ларза афтода, ҷавоб дод: «То ин вақт бирав; вақте ки ман дорам
мавсими қулай, ман туро даъват мекунам.
24:26 Ӯ ҳамчунин умедвор буд, ки аз ҷониби Павлус ба ӯ пул дода мешавад, то ки ӯ
то ки вайро гум кунад, бинобар ин вайро тез-тез даъват мекард ва муошират мекард
бо ӯ.
24:27 Аммо пас аз ду сол Поркиюс Фестус ба хонаи Феликс омад; ва Феликс,
Павлусро, ки ба яҳудиён хушнудӣ нишон доданӣ буд, монд.