Аъмол
16:1 Сипас ӯ ба Дарба ва Лустра омад, ва инак, шогирде буд
дар он ҷо Тимотиюс ном дошт, писари зане, ки яҳудӣ буд,
ва имон овард; аммо падараш юнонӣ буд:
16:2 Дар бораи он бародароне, ки дар Лустра буданд, хуб хабар доданд ва
Икония.
16:3 Павлус мехост, ки бо ӯ берун равад; ва ӯро гирифта, хатна кард
ба сабаби яҳудиёне ки дар он маҳалла буданд, зеро ки онҳо ҳама инро медонистанд
падараш юнонӣ буд.
16:4 Ва ҳангоме ки онҳо аз шаҳрҳо мегузаштанд, фармонҳоро барои онҳо ба онҳо мерасонданд
ки ҳаввориён ва пирон дар назди онҳо таъин шуда буданд, нигоҳ дошта шаванд
Ерусалим.
16:5 Ҳамин тавр, калисоҳо дар имон устувор шуданд ва дар он афзоиш ёфтанд
рақами ҳаррӯза.
16:6 Ва ҳангоме ки онҳо дар саросари Фриҷия ва вилояти Ғалотия мерафтанд, ва
ба онҳо Рӯҳулқудс манъ карда шуд, ки каломро дар Осиё мавъиза кунанд,
16:7 Пас аз он ки онҳо ба Мисия омаданд, хостанд ба Битиния бираванд;
Рӯҳ онҳоро азоб надод.
16:8 Ва онҳо аз Мисия гузашта, ба Трӯос фуромаданд.
16:9 Ва шаб ба Павлус рӯъёе зоҳир шуд; Дар он ҷо марде истода буд
Мақдуния буд ва ба Ӯ дуо карда, гуфт: «Ба Мақдуния омада, мадад кун».
мо.
16:10 Ва баъд аз он ки ӯ рӯъёро дид, дарҳол кӯшиш кардем, ки ба он дохил шавем
Македония, бешубҳа ҷамъоварӣ карданд, ки Худованд моро барои мавъиза даъват кардааст
башорат ба онҳо.
16:11 Бинобар ин, мо аз Трӯос мағлуб шуда, бо роҳи рост ба сӯи он омадем
Самотракия ва рузи дигар ба Неаполис;
16:12 Ва аз он ҷо ба Филиппӣ, ки шаҳри асосии он қисми он аст
Мақдуния ва мустамлика; ва мо дар он шаҳр чанд рӯз мондем.
16:13 Ва дар рӯзи шанбе мо аз шаҳр берун аз соҳили дарё баромадем, ки дар он ҷо намоз хонда мешуд
сохта мешуд; ва мо нишаста, бо занон сухан ронд, ки
ба он чо мурочиат кард.
16:14 Ва зане бо номи Лидия, фурӯшандаи арғувон, аз шаҳри
Тиатира, ки Худоро парастиш мекард, моро шунид: Худованд дили онҳоро кушод,
ки вай ба он чи дар бораи Павлус гуфта шуда буд, риоя мекард.
16:15 Ва ҳангоме ки вай ва аҳли байташ таъмид гирифтанд, аз мо илтимос карда, гуфт:
Агар шумо ҳукм карда бошед, ки ман ба Худованд содиқ ҳастам, ба хонаи ман биёед ва
дар он ҷо бимонед. Ва ӯ моро маҷбур кард.
16:16 Ва ҳангоме ки мо ба намоз мерафтем, духтаре девона шуд
бо рӯҳияи фолбинӣ моро пешвоз гирифт, ки ба оғоёнаш фоидаи зиёд овард
бо фоҳиша:
16:17 Ӯ аз ақиби Павлус ва мо рафта, фарьёд зада, мегуфт: «Ин одамон аз они».
бандагони Худои Таоло, ки роҳи наҷотро ба мо нишон медиҳанд.
16:18 Ва ин вай чандин рӯз кард. Аммо Павлус ғамгин шуда, рӯй гардонда гуфт
рӯҳ, ман ба ту ба исми Исои Масеҳ амр медиҳам, ки аз он берун шавӣ
вай. Ва ӯ ҳамон соат берун омад.
16:19 Ва ҳангоме ки оғоёни вай диданд, ки умеди фоидаи онҳо нест, онҳо
Павлус ва Силоро дастгир карда, ба бозор бурданд
ҳокимон,
16:20 Ва онҳоро назди ҳокимон оварда, гуфтанд: «Ин одамон, ки яҳудӣ ҳастанд, чунин мекунанд».
шаҳри моро бениҳоят ба ташвиш овардааст,
16:21 Ва урфу одатҳоеро таълим диҳед, ки онҳоро қабул кардан ва ба мо ҷоиз нест
мушоҳида кунед, ки румиён буданд.
16:22 Ва мардум якҷоя бар зидди онҳо қиём карданд, ва ҳокимон
либосҳояшонро дарида, фармон дод, ки онҳоро зананд.
16:23 Ва ҳангоме ки онҳо бар онҳо рахҳои зиёде андохтанд, онҳоро ба дарун андохтанд
зиндон, зиндонбонро вазифадор мекунад, ки онҳоро бехатар нигоҳ дорад:
16:24 Онҳое, ки чунин айбнома гирифтанд, онҳоро ба зиндони дохилӣ андохтанд,
ва пойҳои худро дар захираҳо устувор карданд.
16:25 Ва дар нисфи шаб Павлус ва Сило дуо гуфта, Худоро ҳамду сано хонданд.
маҳбусон шуниданд.
16:26 Ва ногаҳон заминҷунбии азиме рӯй дод, ба тавре ки таҳкурсии он
зиндон ба ларза даромад, ва дарҳол тамоми дарҳо кушода шуданд, ва
бандхои хар яки онхо гу-заштанд.
16:27 Ва посбони зиндон аз хоби худ бедор шуда, дид
дарҳои зиндон кушода, шамшери худро берун кашид, ва мехост худро бикушад,
гумон мекарданд, ки махбусон гурехта шудаанд.
16:28 Аммо Павлус бо овози баланд фарьёд зада, гуфт: «Ба худат зарар нарасон, зеро ки мо
ҳама дар ин ҷо.
16:29 Он гоҳ ӯ чароғеро даъват кард, ва ҷаҳид ва ларзон омад ва афтод
пеши Павлус ва Сило поён,
16:30 Ва онҳоро берун оварда, гуфт: «Ҷаҳон, чӣ кор кунам, то наҷот ёбам?
16:31 Ва онҳо гуфтанд: «Ба Исои Масеҳи Худованд имон овар, ва хоҳӣ буд».
наҷот ёфт, ва хонаи ту.
16:32 Ва онҳо каломи Худовандро ба ӯ ва ба ҳамаи онҳое ки дар дарунаш буданд, нақл карданд
хонаи вай.
16:33 Ва дар ҳамон соати шаб онҳоро гирифта, рахҳои онҳоро шуст;
ва дарҳол ӯ ва ҳамааш таъмид гирифтанд.
16:34 Ва ҳангоме ки онҳоро ба хонаи худ овард, дар назди онҳо хӯрок гузошт,
ва бо тамоми аҳли байташ ба Худо имон оварда, шодӣ мекард.
16:35 Ва ҳангоме ки рӯз шуд, ҳокимон сарбозонро фиристода, гуфтанд: «Иҷозат диҳед».
он мардон мераванд.
16:36 Ва посбони зиндон инро ба Павлус хабар дод: «Қолибон».
фиристодаанд, то шуморо бираванд; акнун бирав ва ба саломатӣ бирав.
16:37 Аммо Павлус ба онҳо гуфт: «Онҳо моро ошкоро, бидуни маҳкум латукӯб карданд».
Румиён, ва моро ба зиндон андохтанд; ва акнун моро берун мекунанд
махфй? на, албатта; балки худашон омада, моро берун оваранд.
16:38 Сарбозон ин суханонро ба волиён гуфтанд, ва онҳо
Чун шуниданд, ки румӣ ҳастанд, тарсиданд.
16:39 Ва онҳо омада, аз онҳо илтимос карданд, ва берун оварданд ва ба онҳо хоҳиш карданд
ки аз шахр баромада равад.
16:40 Ва онҳо аз зиндон баромада, ба хонаи Лидия даромаданд.
ва бародаронро дида, онҳоро тасаллӣ дода, рафтанд.