Аъмол 16:1 Сипас ӯ ба Дарба ва Лустра омад, ва инак, шогирде буд дар он ҷо Тимотиюс ном дошт, писари зане, ки яҳудӣ буд, ва имон овард; аммо падараш юнонӣ буд: 16:2 Дар бораи он бародароне, ки дар Лустра буданд, хуб хабар доданд ва Икония. 16:3 Павлус мехост, ки бо ӯ берун равад; ва ӯро гирифта, хатна кард ба сабаби яҳудиёне ки дар он маҳалла буданд, зеро ки онҳо ҳама инро медонистанд падараш юнонӣ буд. 16:4 Ва ҳангоме ки онҳо аз шаҳрҳо мегузаштанд, фармонҳоро барои онҳо ба онҳо мерасонданд ки ҳаввориён ва пирон дар назди онҳо таъин шуда буданд, нигоҳ дошта шаванд Ерусалим. 16:5 Ҳамин тавр, калисоҳо дар имон устувор шуданд ва дар он афзоиш ёфтанд рақами ҳаррӯза. 16:6 Ва ҳангоме ки онҳо дар саросари Фриҷия ва вилояти Ғалотия мерафтанд, ва ба онҳо Рӯҳулқудс манъ карда шуд, ки каломро дар Осиё мавъиза кунанд, 16:7 Пас аз он ки онҳо ба Мисия омаданд, хостанд ба Битиния бираванд; Рӯҳ онҳоро азоб надод. 16:8 Ва онҳо аз Мисия гузашта, ба Трӯос фуромаданд. 16:9 Ва шаб ба Павлус рӯъёе зоҳир шуд; Дар он ҷо марде истода буд Мақдуния буд ва ба Ӯ дуо карда, гуфт: «Ба Мақдуния омада, мадад кун». мо. 16:10 Ва баъд аз он ки ӯ рӯъёро дид, дарҳол кӯшиш кардем, ки ба он дохил шавем Македония, бешубҳа ҷамъоварӣ карданд, ки Худованд моро барои мавъиза даъват кардааст башорат ба онҳо. 16:11 Бинобар ин, мо аз Трӯос мағлуб шуда, бо роҳи рост ба сӯи он омадем Самотракия ва рузи дигар ба Неаполис; 16:12 Ва аз он ҷо ба Филиппӣ, ки шаҳри асосии он қисми он аст Мақдуния ва мустамлика; ва мо дар он шаҳр чанд рӯз мондем. 16:13 Ва дар рӯзи шанбе мо аз шаҳр берун аз соҳили дарё баромадем, ки дар он ҷо намоз хонда мешуд сохта мешуд; ва мо нишаста, бо занон сухан ронд, ки ба он чо мурочиат кард. 16:14 Ва зане бо номи Лидия, фурӯшандаи арғувон, аз шаҳри Тиатира, ки Худоро парастиш мекард, моро шунид: Худованд дили онҳоро кушод, ки вай ба он чи дар бораи Павлус гуфта шуда буд, риоя мекард. 16:15 Ва ҳангоме ки вай ва аҳли байташ таъмид гирифтанд, аз мо илтимос карда, гуфт: Агар шумо ҳукм карда бошед, ки ман ба Худованд содиқ ҳастам, ба хонаи ман биёед ва дар он ҷо бимонед. Ва ӯ моро маҷбур кард. 16:16 Ва ҳангоме ки мо ба намоз мерафтем, духтаре девона шуд бо рӯҳияи фолбинӣ моро пешвоз гирифт, ки ба оғоёнаш фоидаи зиёд овард бо фоҳиша: 16:17 Ӯ аз ақиби Павлус ва мо рафта, фарьёд зада, мегуфт: «Ин одамон аз они». бандагони Худои Таоло, ки роҳи наҷотро ба мо нишон медиҳанд. 16:18 Ва ин вай чандин рӯз кард. Аммо Павлус ғамгин шуда, рӯй гардонда гуфт рӯҳ, ман ба ту ба исми Исои Масеҳ амр медиҳам, ки аз он берун шавӣ вай. Ва ӯ ҳамон соат берун омад. 16:19 Ва ҳангоме ки оғоёни вай диданд, ки умеди фоидаи онҳо нест, онҳо Павлус ва Силоро дастгир карда, ба бозор бурданд ҳокимон, 16:20 Ва онҳоро назди ҳокимон оварда, гуфтанд: «Ин одамон, ки яҳудӣ ҳастанд, чунин мекунанд». шаҳри моро бениҳоят ба ташвиш овардааст, 16:21 Ва урфу одатҳоеро таълим диҳед, ки онҳоро қабул кардан ва ба мо ҷоиз нест мушоҳида кунед, ки румиён буданд. 16:22 Ва мардум якҷоя бар зидди онҳо қиём карданд, ва ҳокимон либосҳояшонро дарида, фармон дод, ки онҳоро зананд. 16:23 Ва ҳангоме ки онҳо бар онҳо рахҳои зиёде андохтанд, онҳоро ба дарун андохтанд зиндон, зиндонбонро вазифадор мекунад, ки онҳоро бехатар нигоҳ дорад: 16:24 Онҳое, ки чунин айбнома гирифтанд, онҳоро ба зиндони дохилӣ андохтанд, ва пойҳои худро дар захираҳо устувор карданд. 16:25 Ва дар нисфи шаб Павлус ва Сило дуо гуфта, Худоро ҳамду сано хонданд. маҳбусон шуниданд. 16:26 Ва ногаҳон заминҷунбии азиме рӯй дод, ба тавре ки таҳкурсии он зиндон ба ларза даромад, ва дарҳол тамоми дарҳо кушода шуданд, ва бандхои хар яки онхо гу-заштанд. 16:27 Ва посбони зиндон аз хоби худ бедор шуда, дид дарҳои зиндон кушода, шамшери худро берун кашид, ва мехост худро бикушад, гумон мекарданд, ки махбусон гурехта шудаанд. 16:28 Аммо Павлус бо овози баланд фарьёд зада, гуфт: «Ба худат зарар нарасон, зеро ки мо ҳама дар ин ҷо. 16:29 Он гоҳ ӯ чароғеро даъват кард, ва ҷаҳид ва ларзон омад ва афтод пеши Павлус ва Сило поён, 16:30 Ва онҳоро берун оварда, гуфт: «Ҷаҳон, чӣ кор кунам, то наҷот ёбам? 16:31 Ва онҳо гуфтанд: «Ба Исои Масеҳи Худованд имон овар, ва хоҳӣ буд». наҷот ёфт, ва хонаи ту. 16:32 Ва онҳо каломи Худовандро ба ӯ ва ба ҳамаи онҳое ки дар дарунаш буданд, нақл карданд хонаи вай. 16:33 Ва дар ҳамон соати шаб онҳоро гирифта, рахҳои онҳоро шуст; ва дарҳол ӯ ва ҳамааш таъмид гирифтанд. 16:34 Ва ҳангоме ки онҳоро ба хонаи худ овард, дар назди онҳо хӯрок гузошт, ва бо тамоми аҳли байташ ба Худо имон оварда, шодӣ мекард. 16:35 Ва ҳангоме ки рӯз шуд, ҳокимон сарбозонро фиристода, гуфтанд: «Иҷозат диҳед». он мардон мераванд. 16:36 Ва посбони зиндон инро ба Павлус хабар дод: «Қолибон». фиристодаанд, то шуморо бираванд; акнун бирав ва ба саломатӣ бирав. 16:37 Аммо Павлус ба онҳо гуфт: «Онҳо моро ошкоро, бидуни маҳкум латукӯб карданд». Румиён, ва моро ба зиндон андохтанд; ва акнун моро берун мекунанд махфй? на, албатта; балки худашон омада, моро берун оваранд. 16:38 Сарбозон ин суханонро ба волиён гуфтанд, ва онҳо Чун шуниданд, ки румӣ ҳастанд, тарсиданд. 16:39 Ва онҳо омада, аз онҳо илтимос карданд, ва берун оварданд ва ба онҳо хоҳиш карданд ки аз шахр баромада равад. 16:40 Ва онҳо аз зиндон баромада, ба хонаи Лидия даромаданд. ва бародаронро дида, онҳоро тасаллӣ дода, рафтанд.