Аъмол
13:1 Дар калисои Антиёхия якчанд анбиё ва
муаллимон; мисли Барнаббо ва Шимъӯн, ки Ниҷер ном дошт, ва Лусиюс аз
Куринӣ ва Манаен, ки бо тетрарх Ҳиродус тарбият ёфта буданд,
ва Шоул.
13:2 Вақте ки онҳо ба Худованд хизмат мекарданд ва рӯза медоштанд, Рӯҳулқудс гуфт:
Барнаббо ва Шоулро барои коре ки ман онҳоро даъват кардаам, ҷудо кунед.
13:3 Ва ҳангоме ки онҳо рӯза гирифтанд ва дуо карданд, ва дастҳои худро бар онҳо гузоштанд, онҳо
фиристоданд.
13:4 Пас, онҳо, ки аз ҷониби Рӯҳулқудс фиристода шуда, ба Селевкия равона шуданд; ва
аз он чо бо киштй ба Кипр рафтанд.
13:5 Ва ҳангоме ки онҳо дар Саламис буданд, каломи Худоро мавъиза мекарданд
куништҳои яҳудиён ва Яҳёро низ барои хизматгузори худ доштанд.
13:6 Ва ҳангоме ки онҳо аз ҷазира ба Пофос гузаштанд, ёфтанд
як ҷодугар, пайғамбари козиб, яҳудӣ, ки номаш Барҷесӯс буд;
13:7 Ки бо сарвари кишвар, Сергий Павлус, марди оқил буд;
ки Барнаббо ва Шоулро даъват намуда, каломи Худоро шунидан мехостанд.
13:8 Аммо Элимоси ҷодугар (зеро номи ӯ аз рӯи таъбир чунин аст) тоб овард
онҳо мехоҳанд вакилро аз имон дур кунанд.
13:9 Он гоҳ Шоул, ки ӯро Павлус меноманд, аз Рӯҳулқудс пур шуд,
чашмонаш ба ӯ,
13:10 Ва гуфт: «Эй пур аз ҳама макр ва ҳар бадкорӣ, эй фарзанди
эй иблис, эй душмани тамоми адолат, аз фасод кардан бас нахоҳед кард
роҳҳои дурусти Худованд?
13:11 Ва алҳол, инак, дасти Худованд бар ту аст, ва ту
нобино, як мавсим офтобро намебинад. Ва дарҳол он ҷо афтод
Ӯ туман ва торикӣ; ва ӯ дар ҷустуҷӯи касе шуд, ки Ӯро роҳнамоӣ кунанд
даст.
13:12 Он гоҳ муовин, чун дид, ки чӣ шуд, имон оварда, дар ҳайрат
дар таълимоти Худованд.
13:13 Вақте ки Павлус ва ҳамроҳонаш аз Пофос раҳо шуданд, ба Перҷа омаданд
Памфилия: ва Юҳанно аз онҳо дур шуда, ба Ерусалим баргашт.
13:14 Аммо, вақте ки онҳо аз Перга рафтанд, ба Антиохия дар Писидия омаданд ва
дар рӯзи шанбе ба куништ даромада, нишаст.
13:15 Ва баъд аз хондани шариат ва анбиё, сарварони халқҳо
куништ ба назди онҳо фиристода, гуфт: «Эй бародарон, агар дошта бошед».
сухани насиҳатбахш барои мардум, мегӯянд.
13:16 Он гоҳ Павлус бархоста, бо дасташ ишора карда гуфт: «Эй мардони Исроил!
Эй касоне, ки аз Худо метарсанд, шунавонед.
13:17 Худои ин халқи Исроил падарони моро баргузид ва онҳоро сарафроз кард
мардум, вақте ки дар замини Миср ғариб зиндагӣ мекарданд, ва бо як
бозуи баланд онҳоро аз он берун овард.
13:18 Ва дар давоми чиҳил сол ӯ дар рафтори онҳо рафтор кард
биёбон.
13:19 Ва ҳангоме ки ӯ дар замини Канъон ҳафт халқро несту нобуд кард
замини худро бо қуръа ба онҳо тақсим карданд.
13:20 Ва баъд аз он Ӯ ба онҳо доварони тақрибан чорсад нафар дод
ва панҷоҳ сол, то Самуили набӣ.
13:21 Ва баъд аз он онҳо хостанд подшоҳе, ва Худо Шоулро ба онҳо дод
аз Сис, марди сибти Биньёмин, дар тӯли чиҳил сол.
13:22 Ва ҳангоме ки вайро барканор кард, Довудро барои онҳо ба миён овард, то ки онҳо бошанд
подшоҳ; Ӯ низ ба ӯ шаҳодат дода, гуфт: «Ман Довудро ёфтам».
писари Йисой, шахсе, ки ба дили худам мувофиқ аст, ки тамоми маро иҷро хоҳад кард
хоҳад.
13:23 Аз насли ин одам Худо мувофиқи ваъдааш ба Исроил эҳьё кард
Наҷотдиҳанда, Исо:
13:24 Вақте ки Яҳё пеш аз омаданаш таъмиди тавбаро мавъиза карда буд
ба тамоми халки Исроил.
13:25 Ва ҳангоме ки Яҳьё роҳи худро анҷом дод, гуфт: «Шумо гумон мекунед, ки Маро кист? ман мебошам
на вай. Аммо инак, касе аз паси ман меояд, ки кафшҳои пойҳояшро дорад
Ман лоиқи гум шудан нестам.
13:26 Мардон ва бародарон, фарзандони насли Иброҳим ва ҳар кӣ аз миёни онҳо
шумо аз Худо метарсед, каломи ин наҷот ба сӯи шумо фиристода шудааст.
13:27 Зеро ки сокинони Ерусалим ва сардорони онҳо, зеро медонистанд
на вай, на овозҳои анбиё, ки ҳар рӯзи шанбе хонда мешаванд
рӯзе, ки онҳо Ӯро маҳкум карданд.
13:28 Ва агарчи дар Ӯ ҳеҷ сабаби марг наёфтанд, аммо Пилотусро талаб карданд
ки вай бояд кушта шавад.
13:29 Ва ҳангоме ки ҳар он чи дар бораи Ӯ навишта шуда буд, иҷро карданд, Ӯро гирифтанд
аз дарахт фуромада, ӯро дар қабр гузошт.
13:30 Аммо Худо Ӯро аз мурдагон эҳьё кард.
13:31 Ва Ӯро рӯзҳои зиёде ба онҳое ки аз Ҷалил ба сӯи Ӯ омада буданд, дида мешуд
Ерусалим, ки шоҳидони Ӯ ба мардум ҳастанд.
13:32 Ва ба шумо башорат медиҳем, ки ваъда чӣ гуна буд
ба падарон дода шудааст,
13:33 Худо он чиро, ки дорад, барои мо фарзандони онҳоро ба анҷом расонид
Исоро аз нав эҳьё кард; чунон ки дар таронаи дуюм низ навишта шудааст: «Ту».
Писари Ман аст, имрӯз Туро ба дунё овардаам.
13:34 Ва дар бораи он ки Ӯро аз мурдагон эҳьё кард, акнун дигар нест
Бозгашт ба фасод, дар ин бора гуфт, ки ман ба ту боварии комил медиҳам
марҳамати Довуд.
13:35 Бинобар ин ӯ дар таронаи дигаре низ мегӯяд: "Ба азоби худ азоб накашед"
Мукаддас барои дидани фасод.
13:36 Барои Довуд, баъд аз он ки ба насли худ бо хости Худо хизмат карда буд,
хобида, назди падарони худ гузошта шуд, ва фасодро дид;
13:37 Аммо Он ки Худо Ӯро эҳьё кард, ҳеҷ фасоде надид.
13:38 Пас, эй бародарон ва эй мардон, ба шумо маълум аст, ки ба воситаи ин шахс
ба шумо омурзиши гуноҳҳо эълон карда мешавад:
13:39 Ва ба воситаи Ӯ ҳамаи имондорон аз ҳар чизе, ки шумо аз он сафед шудаед
бо шариати Мусо сафед кардан мумкин набуд.
13:40 Пас, ҳазар кунед, ки мабодо он чизе, ки дар борааш гуфта шудааст, ба шумо наояд
пайғамбарон;
13:41 Инак, эй хоркунандагон ва тааҷҷуб кунед ва ҳалок шавед, зеро ки ман дар шумо коре мекунам.
рӯзҳо, коре ки шумо ба он бовар нахоҳед кард, гарчанде ки одам онро эълон кунад
ба шумо.
13:42 Ва ҳангоме ки яҳудиён аз куништ баромаданд, ғайрияҳудиён илтимос карданд, ки
то ки ин суханон дар рӯзи шанбеи оянда ба онҳо мавъиза карда шавад.
13:43 Ва ҳангоме ки ҷамъомад пароканда шуд, бисёре аз яҳудиён ва диндорон
Павлус ва Барнабборо пайравони дини прозелитр рафтанд;
то дар файзи Худо идома диҳанд.
13:44 Ва рӯзи шанбеи дигар қариб тамоми шаҳр барои шунидани овоз ҷамъ омаданд
каломи Худо.
13:45 Аммо вақте ки яҳудиён мардумро диданд, аз ҳасад пур шуданд ва
бар зидди он чизҳое ки Павлус гуфта буд, бар хилофи ва
куфр.
13:46 Пас Павлус ва Барнаббо ҷасорат карда, гуфтанд: «Лозим буд, ки».
Каломи Худо бояд аввал ба шумо гуфта мешуд; лекин шумо онро дида истодаед
ва худро ба ҳаёти ҷовидонӣ нолоиқ мешуморед, инак, мо рӯй мегардонем
ба ғайрияҳудиён.
13:47 Зеро ки Худованд ба мо амр фармуда, гуфт: "Ман туро нуре таъин кардам"
аз халқҳо, то ки барои наҷот то ақсои онҳо бошӣ
замин.
13:48 Ва чун халқҳо инро шуниданд, шод шуданд ва каломро ҳамду сано хонданд
ва ҳамаи онҳое ки ба ҳаёти ҷовидонӣ таъин шудаанд, имон оварданд.
13:49 Ва каломи Худованд дар тамоми минтақа нашр шуд.
13:50 Аммо яҳудиён занони мӯътамад ва мӯътамад ва сардорро ба шӯр оварданд
мардуми шаҳрро ба вуҷуд оварда, таъқиботро бар зидди Павлус ва Барнаббо барангехт, ва
онхоро аз сохилхояшон пеш карданд.
13:51 Аммо онҳо ғубори пойҳои худро бар зидди онҳо афшонда, омаданд
Икония.
13:52 Ва шогирдон аз шодӣ ва аз Рӯҳулқудс пур шуданд.