Аъмол
7:1 Он гоҳ саркоҳин гуфт: «Оё ин тавр аст?
7:2 Ва гуфт: «Эй мардон, эй бародарон ва падарон! Худои ҷалол
ба падари мо Иброҳим, вақте ки пеш аз ӯ дар Байнаннаҳрайн буд, зоҳир шуд
дар Чарран зиндагӣ мекард,
7:3 Ва ба ӯ гуфт: «Аз кишвари худ ва аз хешовандони худ бирав,
ва ба замине ки ба ту нишон хоҳам дод, биё».
7:4 Пас аз он вай аз замини калдониён берун омада, дар Чаррон сукунат кард.
ва аз он ҷо, вақте ки падараш мурда буд, ӯро ба ин ҷо бурд
замине, ки шумо ҳоло дар он сукунат доред.
7:5 Ва дар он ба ӯ ҳеҷ меросе надод, на, на ба қадри он ки барои худаш таъин кунад
Пой бар он: аммо ваъда дод, ки онро ба ӯ барои моликият медиҳам,
ва ба насли баъд аз ӯ, ки ҳанӯз фарзанд надошт.
7:6 Ва Худо дар бораи ин ҳикмат гуфт, ки насли ӯ бояд дар бегона иқомат
замин; ва онҳоро ба ғуломӣ оварда, илтиҷо кунанд
чорсад сол бад.
7:7 Ва халқеро, ки онҳо дар ғуломӣ хоҳанд буд, доварӣ хоҳам кард, гуфт Худо:
ва баъд аз он берун омада, дар ин ҷо ба Ман хизмат хоҳанд кард.
7:8 Ва ба ӯ аҳди хатна дод, ва Иброҳим ҳамин тавр ба дунё омад
ва Исҳоқро дар рӯзи ҳаштум хатна кард; ва Исҳоқ Яъқубро ба дунё овард; ва
Яъқуб дувоздаҳ патриархро ба дуньё овард.
7:9 Ва сарбозон, ки ҳасад бурданд, Юсуфро ба Миср фурӯхтанд, аммо Худо
бо ӯ,
7:10 Ва ӯро аз тамоми андӯҳҳои худ раҳоӣ дод, ва ба ӯ файз дод ва
ҳикмат дар назари Фиръавн подшоҳи Миср; ва ӯро ҳоким таъин кард
бар Миср ва тамоми хонаи вай.
7:11 Ва дар тамоми замини Миср ва Канъон қаҳтӣ фаро расид, ва
ранҷи бузург: падарони мо ризқе наёфтанд.
7:12 Аммо чун Яъқуб шунид, ки дар Миср ғалла ҳаст, моро фиристод
аввал падарон.
7:13 Ва дар дафъаи дуюм Юсуф ба бародарони худ шинос шуд; ва
Назди Юсуф ба Фиръавн маълум шуд.
7:14 Пас Юсуфро фиристод, ва падараш Яъқубро ва тамоми ӯро назди худ хонд
хешу табор, шасту понздах чон.
7:15 Ва Яъқуб ба Миср омад ва худаш ва падарони мо мурд.
7:16 Ва онҳоро ба Шекем бурданд ва дар қабри он дафн карданд
Иброҳим ба як пули писарони Эммор, ки падараш буд, харид
Система.
7:17 Аммо вақте ки вақти ваъда, ки Худо ба он қасам хӯрда буд, наздик шуд
Эй Иброҳим, қавм дар Миср афзоиш ёфтанд ва афзун шуданд,
7:18 То даме ки подшоҳи дигаре бархост, ки Юсуфро намешинохт.
7:19 Айнан ҳамин тавр бо хешовандони мо маккорона рафтор кард, ва ба мо бадӣ дод
падарон, ба тавре ки фарзандони хурдсоли худро бадар ронданд, то охир онҳо
шояд зиндагӣ накунад.
7:20 Дар он вақт Мусо таваллуд шуд, ва хеле зебо буд ва ғизо дод
дар хонаи падараш се моҳ:
7:21 Ва ҳангоме ки ӯро ронданд, духтари Фиръавн ӯро гирифта, ғизо дод.
ӯро барои писари худаш.
7:22 Ва Мусо дар тамоми ҳикмати мисриён омӯхта шуда буд ва тавоно буд
дар сухан ва дар амал.
7:23 Ва ҳангоме ки ӯ чиҳилсола шуд, ба дилаш омад, ки боздид кунад
бародаронаш банӣ-Исроил.
7:24 Ва чун дид, ки яке аз онҳо ранҷ мекашад, аз вай дифоъ кард ва интиқом гирифт
ки мазлум шуда, мисриро зарба зад:
7:25 Зеро ки ӯ гумон мекард, ки бародаронаш чӣ тавр фаҳмиданд, ки Худо ба воситаи Ӯ
даст онҳоро раҳо мекард, вале онҳо нафаҳмиданд.
7:26 Ва рӯзи дигар ӯ худро ба онҳо нишон дод, ки онҳо кӯшиш мекарданд ва мехостанд
Боз онҳоро ба ҳам оварда, гуфтанд: "Эй оғоён, шумо бародаронед; чаро шумо
ба якдигар хато?
7:27 Аммо касе ки ба ёри худ ситам кард, вайро ронда, гуфт: "Кӣ офаридааст"
Ту бар мо ҳоким ва қозӣ ҳастӣ?
7:28 Оё ту маро бикушӣ, чунон ки дирӯз мисрӣ кардӣ?
7:29 Он гоҳ Мусо аз ин сухан гурехт ва дар замини ғарибе буд
Мадиён, ки дар он ҷо ду писар ба дунё овард.
7:30 Ва ҳангоме ки чиҳил сол гузашт, ба Ӯ зоҳир шуд
биёбони кӯҳи Сино фариштаи Худованд дар шӯълаи оташ дар а
бутта.
7:31 Вақте Мӯсо инро дид, аз ин манзара дар тааҷҷуб монд;
инак, овози Худованд бар ӯ расид,
7:32 Гуфт: «Ман Худои падарони ту, Худои Иброҳим ва Худои
Исҳоқ ва Худои Яъқуб. Ва Мусо ларзид ва ҷуръат накард.
7:33 Он гоҳ Худованд ба ӯ гуфт: «Кафшҳоятро аз пои худ дур кун, зеро ки
ҷое ки ту истодаӣ, хоки муқаддас аст.
7:34 Ман дидам, дидам андӯҳи қавми Худро, ки дар Миср аст,
ва нолаи онҳоро шунидам, ва барои наҷоти онҳо фуруд омадаам. Ва
акнун биё, туро ба Миср мефиристам».
7:35 Ин Мӯсо, ки онҳо рад карданд ва гуфтанд: "Кӣ туро ҳоким ва қозӣ таъин кардааст?"
Худо низ ҳамин тавр фиристодааст, ки бо дасти онҳо ҳоким ва раҳокунанда бошад
фариштае, ки дар бутта ба ӯ зоҳир шуд.
7:36 Ӯ онҳоро берун овард, пас аз он ки дар даруни замин мӯъҷизот ва аломот нишон дод
замини Миср ва дар баҳри Сурх ва дар биёбон чиҳил сол.
7:37 Ин ҳамон Мусо аст, ки ба банӣ-Исроил гуфта буд: «Пайғамбар».
Оё Худованд Худои ту аз миёни бародаронат, мисли онҳо, барои ту бархоста,
ман; Ӯро хоҳед шунид.
7:38 Ин ҳамон аст, ки дар калисо дар биёбон бо фаришта буд
ки дар кухи Сино ба вай ва бо падарони мо сухан ронданд: кабул карданд
фоҳишаҳои зинда, ки ба мо ато кунанд:
7:39 Падарони мо ба онҳо итоат накарданд, балки Ӯро аз онҳо дур карда, ба дарун андохтанд
дилҳои онҳо боз ба Миср баргаштанд,
7:40 Ва ба Ҳорун гуфт: «Моро худоён бисоз, ки пешопеши мо бираванд, зеро ки Мусо
ки моро аз замини Миср баровард, намедонем, ки чй шуд
вай.
7:41 Ва дар он айём гӯсолае сохтанд, ва барои бут қурбонӣ карданд,
ва аз кори дастони худашон шод мешуданд.
7:42 Он гоҳ Худо рӯй гардонда, онҳоро супурд, то ба лашкари осмон саҷда кунанд; чунон ки
ки дар китоби анбиё навишта шудааст: «Эй хонадони Исроил, доред».
дар давоми чиҳил сол барои ман ҳайвонҳои кушташуда ва қурбониҳо пешкаш карданд
биёбон?
7:43 Бале, шумо хаймаи Молох ва ситораи худои худро бардоштаед.
Рамфон, ҳайкалҳоеро, ки шумо барои парастиши онҳо сохтаед; ва Ман шуморо мебарам
дуртар аз Бобил.
7:44 Падарони мо дар биёбон хаймаи шаҳодат доштанд, мисли ӯ
таъин шуда, ба Мусо сухан ронда, онро мувофиқи фармуда ба ҷо оварад
муд, ки вай дида буд.
7:45 Онро низ падарони мо, ки баъд аз он омада буданд, бо Исо ба дарун оварданд
мулки ғайрияҳудиёнро, ки Худо онҳоро аз пеши назари мо берун кардааст
падарон, то айёми Довуд;
7|46|Онҳое, ки дар назди Худо лутфу марҳамат ёфтаанд ва мехостанд, ки барои онҳо хаймае пайдо кунанд
Худои Яъқуб.
7:47 Аммо Сулаймон барои ӯ хона сохт.
7:48 Аммо Ҳаққи Таоло дар маъбадҳои бо даст сохташуда сокин нест; чунон ки мегуяд
пайғамбар,
7:49 Осмон тахти Ман аст, ва замин зери пои Ман аст: чӣ гуна хонае месозед?
ман? мегӯяд Худованд: ё ҷои оромии ман чист?
7:50 Оё ҳамаи ин чизҳоро дасти Ман наофаридааст?
7:51 Эй сангдил ва номахтунони дилу гӯш, шумо ҳамеша муқобилат мекунед
Рӯҳулқудс: чунон ки падарони шумо кардаанд, шумо низ ҳамон тавр мекунед.
7:52 Кадоме аз анбиёро падарони шумо таъқиб накардаанд? ва доранд
онҳоеро, ки пеш аз омадани Одил хабар дода буданд, бикушед; аз ки шумо
акнун хиёнаткорон ва қотилон буданд:
7:53 Онҳое, ки шариатро ба ихтиёри фариштагон гирифтаанд, вале нагирифтаанд
нигоҳ дошт.
7:54 Вақте ки онҳо ин суханонро шуниданд, дилашон ба ғазаб омад ва онҳо
бо дандонҳои худ ба ӯ ғиҷиррос заданд.
7:55 Аммо ӯ, ки аз Рӯҳулқудс пур буд, ба осмон нигариста,
ва ҷалоли Худоро дид, ки Исо дар тарафи рости Худо истодааст,
7:56 Ва гуфт: «Инак, мебинам, ки осмон кушода шудааст, ва Писари Одам истодааст».
дар тарафи рости Худо.
7:57 Он гоҳ онҳо бо овози баланд фарьёд зада, гӯшҳои худро баста, давиданд
бар ӯ якдилона,
7:58 Ва ӯро аз шаҳр берун ронда, сангсор карданд; ва шоҳидон
либосҳои худро пеши пои ҷавоне, ки Шоул ном дошт, поинданд.
7:59 Ва Истефанусро сангсор карданд ва Худоро нидо карданд ва гуфтанд: «Худовандо Исо!
рӯҳи маро қабул кунед.
7:60 Ва зону зада, бо овози баланд фарьёд зад: «Худовандо!
ба зиммаи онхо. Ва чун инро гуфт, хобаш бурд.