Аъмол
4:1 Ва ҳангоме ки онҳо ба мардум, коҳинон ва сардори лашкарҳо сухан мегуфтанд
маъбад ва саддуқиён бар онҳо омаданд,
4:2 Аз он ки онҳо мардумро таълим медоданд ва ба воситаи Исо мавъиза мекарданд, ғамгин буданд
эҳёи мурдагон.
4:3 Ва онҳо даст бар онҳо гузошта, ва онҳоро нигоҳ дошта, то рӯзи дигар, зеро
акнун шаб буд.
4:4 Аммо бисьёре аз онҳо, ки каломро шуниданд, имон оварданд; ва шумораи
мардон кариб панч хазор нафар буданд.
4:5 Ва чунин воқеъ шуд, ки фардо, ҳокимон, ва пирони онҳо, ва
китобдонон,
4:6 Ва Ҳаноси саркоҳин, ва Қаёфо, ва Юҳанно, ва Искандар ва
бисьёре ки аз авлоди саркоҳин буданд, ҷамъ омаданд
дар Ерусалим.
4:7 Ва ҳангоме ки онҳоро дар миёни онҳо гузоштанд, пурсиданд: «Бо кадом қудрат, ё?
бо кадом ном, шумо ин корро кардаед?
4:8 Он гоҳ Петрус, ки аз Рӯҳулқудс пур шуда буд, ба онҳо гуфт: «Эй ҳокимон!
қавм ва пирони Исроил,
4:9 Агар мо имрўз аз кори неки ба марди нотавон санҷида шавад, аз ҷониби
чӣ маъно дорад, ки ӯ шифо ёфтааст;
4:10 Ба ҳамаи шумо ва ба тамоми банӣ-Исроил маълум аст, ки аз ҷониби
номи Исои Масеҳи Носирӣ, ки шумо Ӯро маслуб кардаед ва Худо Ӯро эҳьё кард
аз мурдагон, ҳатто ба василаи Ӯ ин Одам дар ин ҷо ба ҳузури шумо сиҳат меистад.
4:11 Ин сангест, ки ба ҳеҷ чиз аз шумо бинокорон гузошта шудааст, ки он аст
сардори гуша гардад.
4:12 Ва дар ҳеҷ каси дигар наҷот нест, зеро ки ҳеҷ исми дигаре нест
дар зери осмон ба одамон ато шудааст, ки ба василаи он мо бояд наҷот ёбем.
4:13 Ва ҳангоме ки онҳо ҷасорати Петрус ва Юҳанноро диданд ва фаҳмиданд
онҳо одамони бесавод ва нодон буданд, ҳайрон шуданд; ва гирифтанд
дар бораи онҳо медонистанд, ки онҳо бо Исо буданд.
4:14 Ва инак, марде, ки шифо ёфт, бо онҳо истода буд, онҳо метавонистанд
ба мукобили он чизе нагуед.
4:15 Аммо вақте ки онҳо ба онҳо фармуданд, ки аз шӯрои пирон берун раванд, онҳо
дар байни худ қарор доданд,
4:16 Гуфт: «Мо бо ин одамон чӣ кор кунем? зеро ин дар ҳақиқат мӯъҷизаи назаррас аст
ки ба воситаи онҳо ба амал омадааст, ба ҳамаи сокинони Ерусалим маълум аст;
ва мо инро инкор карда наметавонем.
4:17 Аммо барои он ки он дар байни мардум паҳн нашавад, биёед сахт таҳдид кунем
то ки минбаъд ба ҳеҷ кас ба ин ном сухан нагӯянд.
4:18 Ва онҳоро даъват карда, фармуданд, ки ҳеҷ сухан нагӯянд ва таълим надиҳанд
ба номи Исо.
4:19 Аммо Петрус ва Юҳанно ба онҳо ҷавоб дода, гуфтанд: «Оё дуруст аст».
Ҳукм кунед, ки назари Худо барои он ки ба шумо бештар аз Худо гӯш диҳад.
4:20 Зеро ки мо наметавонем он чиро, ки дидаем ва шунидаем, бигӯем.
4:21 Пас, вақте ки онҳоро боз ҳам таҳдид карданд, онҳоро ҷавоб доданд, зеро ёфтанд
ҳеҷ чиз онҳоро ба сабаби мардум чӣ гуна ҷазо додан мумкин нест: барои ҳама
Худоро барои коре ки карда буд, ҳамду сано хонд.
4:22 Зеро ки марде аз чиҳил боло буд, ки ин мӯъҷизаи шифо бар ӯ буд
нишон дода шуд.
4:23 Ва онҳоро раҳо карданд, ба назди ширкати худ рафта, ҳама чизро нақл карданд
саркоҳинон ва пирон ба онҳо гуфта буданд.
4:24 Ва чун шуниданд, бо як овоз ба сӯи Худо баланд карданд
ва гуфт: «Худовандо! Ту Худое ҳастӣ, ки осмон ва заминро офаридӣ,
ва баҳр ва ҳар он чи дар онҳост:
4:25 Ки бо забони бандаат Довуд гуфтааст: "Чаро халқҳо чунин карданд?"
хашмгин мешавад ва мардум чизҳои беҳударо тасаввур мекунанд?
4:26 Подшоҳони замин бархостанд, ва ҳокимон ҷамъ шуданд
бар зидди Худованд ва бар зидди Масеҳи Ӯ.
4:27 Зеро ки ба ростӣ бар зидди Писари муқаддаси Худ Исо, ки Ӯро тадҳин кардаӣ,
Ҳиродус ва Понтиюс Пилотус, бо халқҳо ва мардуми он
Исроил, ҷамъ омаданд,
4:28 Зеро ки ҳар коре, ки дасти ту ва маслиҳати ту пеш аз ин муайян карда буд
анҷом дода шуд.
4:29 Ва алҳол, эй Худованд, таҳдидҳои онҳоро бубин, ва ба бандагони Худ ато кун,
то ки бо тамоми ҷуръат каломи Туро баён кунанд,
4:30 Дасти худро барои шифо дароз кардан; ва ин нишонаҳо ва мӯъҷизот метавонад
ба исми фарзанди муқаддасат Исо иҷро шавад.
4:31 Ва ҳангоме ки онҳо дуо карданд, маконе, ки ҷамъ омада буданд, ба ларза омад
якҷоя; ва ҳама аз Рӯҳулқудс пур шуда, сухан мегуфтанд
каломи Худоро бо далерона.
4:32 Ва шумораи зиёди имондорон аз як дил ва якдил буданд
ҷон: ҳеҷ яке аз онҳо дар бораи он чи лозим аст, нагуфт
моли худаш буд; вале дар онхо хама чизи умумй дошт.
4:33 Ва бо қудрати бузург ба ҳаввориён дар бораи эҳёи он шаҳодат дод
Исои Худованд: ва файзи бузург бар ҳамаи онҳо буд.
4:34 Дар байни онҳо ҳеҷ кас камбуд надошт, зеро ки шумораи зиёди онҳо буданд
сохибони замин ва ё хонахояшонро мефурухтанд ва нархи онро меоварданд
чизҳои фурӯхташуда,
4:35 Ва онҳоро назди ҳаввориён гузошт, ва тақсим карда шуд
ҳар кас мувофиқи ниёзаш.
4:36 Ва Йӯсе, ки аз ҷониби ҳаввориён Барнаббо ном дошт, (яъне, ки
тафсир: «Писари тасаллӣ»,) як левизода, ва аз сарзамини
Кипр,
4:37 Вақте ки замин дошт, онро фурӯхт ва пулро оварда, дар назди ҳавлӣ гузошт
пойҳои ҳаввориён.