Аъмол 4:1 Ва ҳангоме ки онҳо ба мардум, коҳинон ва сардори лашкарҳо сухан мегуфтанд маъбад ва саддуқиён бар онҳо омаданд, 4:2 Аз он ки онҳо мардумро таълим медоданд ва ба воситаи Исо мавъиза мекарданд, ғамгин буданд эҳёи мурдагон. 4:3 Ва онҳо даст бар онҳо гузошта, ва онҳоро нигоҳ дошта, то рӯзи дигар, зеро акнун шаб буд. 4:4 Аммо бисьёре аз онҳо, ки каломро шуниданд, имон оварданд; ва шумораи мардон кариб панч хазор нафар буданд. 4:5 Ва чунин воқеъ шуд, ки фардо, ҳокимон, ва пирони онҳо, ва китобдонон, 4:6 Ва Ҳаноси саркоҳин, ва Қаёфо, ва Юҳанно, ва Искандар ва бисьёре ки аз авлоди саркоҳин буданд, ҷамъ омаданд дар Ерусалим. 4:7 Ва ҳангоме ки онҳоро дар миёни онҳо гузоштанд, пурсиданд: «Бо кадом қудрат, ё? бо кадом ном, шумо ин корро кардаед? 4:8 Он гоҳ Петрус, ки аз Рӯҳулқудс пур шуда буд, ба онҳо гуфт: «Эй ҳокимон! қавм ва пирони Исроил, 4:9 Агар мо имрўз аз кори неки ба марди нотавон санҷида шавад, аз ҷониби чӣ маъно дорад, ки ӯ шифо ёфтааст; 4:10 Ба ҳамаи шумо ва ба тамоми банӣ-Исроил маълум аст, ки аз ҷониби номи Исои Масеҳи Носирӣ, ки шумо Ӯро маслуб кардаед ва Худо Ӯро эҳьё кард аз мурдагон, ҳатто ба василаи Ӯ ин Одам дар ин ҷо ба ҳузури шумо сиҳат меистад. 4:11 Ин сангест, ки ба ҳеҷ чиз аз шумо бинокорон гузошта шудааст, ки он аст сардори гуша гардад. 4:12 Ва дар ҳеҷ каси дигар наҷот нест, зеро ки ҳеҷ исми дигаре нест дар зери осмон ба одамон ато шудааст, ки ба василаи он мо бояд наҷот ёбем. 4:13 Ва ҳангоме ки онҳо ҷасорати Петрус ва Юҳанноро диданд ва фаҳмиданд онҳо одамони бесавод ва нодон буданд, ҳайрон шуданд; ва гирифтанд дар бораи онҳо медонистанд, ки онҳо бо Исо буданд. 4:14 Ва инак, марде, ки шифо ёфт, бо онҳо истода буд, онҳо метавонистанд ба мукобили он чизе нагуед. 4:15 Аммо вақте ки онҳо ба онҳо фармуданд, ки аз шӯрои пирон берун раванд, онҳо дар байни худ қарор доданд, 4:16 Гуфт: «Мо бо ин одамон чӣ кор кунем? зеро ин дар ҳақиқат мӯъҷизаи назаррас аст ки ба воситаи онҳо ба амал омадааст, ба ҳамаи сокинони Ерусалим маълум аст; ва мо инро инкор карда наметавонем. 4:17 Аммо барои он ки он дар байни мардум паҳн нашавад, биёед сахт таҳдид кунем то ки минбаъд ба ҳеҷ кас ба ин ном сухан нагӯянд. 4:18 Ва онҳоро даъват карда, фармуданд, ки ҳеҷ сухан нагӯянд ва таълим надиҳанд ба номи Исо. 4:19 Аммо Петрус ва Юҳанно ба онҳо ҷавоб дода, гуфтанд: «Оё дуруст аст». Ҳукм кунед, ки назари Худо барои он ки ба шумо бештар аз Худо гӯш диҳад. 4:20 Зеро ки мо наметавонем он чиро, ки дидаем ва шунидаем, бигӯем. 4:21 Пас, вақте ки онҳоро боз ҳам таҳдид карданд, онҳоро ҷавоб доданд, зеро ёфтанд ҳеҷ чиз онҳоро ба сабаби мардум чӣ гуна ҷазо додан мумкин нест: барои ҳама Худоро барои коре ки карда буд, ҳамду сано хонд. 4:22 Зеро ки марде аз чиҳил боло буд, ки ин мӯъҷизаи шифо бар ӯ буд нишон дода шуд. 4:23 Ва онҳоро раҳо карданд, ба назди ширкати худ рафта, ҳама чизро нақл карданд саркоҳинон ва пирон ба онҳо гуфта буданд. 4:24 Ва чун шуниданд, бо як овоз ба сӯи Худо баланд карданд ва гуфт: «Худовандо! Ту Худое ҳастӣ, ки осмон ва заминро офаридӣ, ва баҳр ва ҳар он чи дар онҳост: 4:25 Ки бо забони бандаат Довуд гуфтааст: "Чаро халқҳо чунин карданд?" хашмгин мешавад ва мардум чизҳои беҳударо тасаввур мекунанд? 4:26 Подшоҳони замин бархостанд, ва ҳокимон ҷамъ шуданд бар зидди Худованд ва бар зидди Масеҳи Ӯ. 4:27 Зеро ки ба ростӣ бар зидди Писари муқаддаси Худ Исо, ки Ӯро тадҳин кардаӣ, Ҳиродус ва Понтиюс Пилотус, бо халқҳо ва мардуми он Исроил, ҷамъ омаданд, 4:28 Зеро ки ҳар коре, ки дасти ту ва маслиҳати ту пеш аз ин муайян карда буд анҷом дода шуд. 4:29 Ва алҳол, эй Худованд, таҳдидҳои онҳоро бубин, ва ба бандагони Худ ато кун, то ки бо тамоми ҷуръат каломи Туро баён кунанд, 4:30 Дасти худро барои шифо дароз кардан; ва ин нишонаҳо ва мӯъҷизот метавонад ба исми фарзанди муқаддасат Исо иҷро шавад. 4:31 Ва ҳангоме ки онҳо дуо карданд, маконе, ки ҷамъ омада буданд, ба ларза омад якҷоя; ва ҳама аз Рӯҳулқудс пур шуда, сухан мегуфтанд каломи Худоро бо далерона. 4:32 Ва шумораи зиёди имондорон аз як дил ва якдил буданд ҷон: ҳеҷ яке аз онҳо дар бораи он чи лозим аст, нагуфт моли худаш буд; вале дар онхо хама чизи умумй дошт. 4:33 Ва бо қудрати бузург ба ҳаввориён дар бораи эҳёи он шаҳодат дод Исои Худованд: ва файзи бузург бар ҳамаи онҳо буд. 4:34 Дар байни онҳо ҳеҷ кас камбуд надошт, зеро ки шумораи зиёди онҳо буданд сохибони замин ва ё хонахояшонро мефурухтанд ва нархи онро меоварданд чизҳои фурӯхташуда, 4:35 Ва онҳоро назди ҳаввориён гузошт, ва тақсим карда шуд ҳар кас мувофиқи ниёзаш. 4:36 Ва Йӯсе, ки аз ҷониби ҳаввориён Барнаббо ном дошт, (яъне, ки тафсир: «Писари тасаллӣ»,) як левизода, ва аз сарзамини Кипр, 4:37 Вақте ки замин дошт, онро фурӯхт ва пулро оварда, дар назди ҳавлӣ гузошт пойҳои ҳаввориён.