Аъмол
2:1 Ва ҳангоме ки рӯзи Пантикост пурра фаро расид, ҳама бо як буданд
дар як ҷо мувофиқат мекунанд.
2:2 Ва ногаҳон аз осмон садое ба амал омад, ки шамоли сахт мевазид,
ва он тамоми хонаеро, ки онҳо нишаста буданд, пур кард.
2:3 Ва ба онҳо забонҳои ноҳамвор мисли оташ зоҳир шуд, ва он нишаст
бар ҳар яки онҳо.
2:4 Ва ҳама аз Рӯҳулқудс пур шуданд ва ба сухан оғоз карданд
забонҳои дигар, чунон ки Рӯҳ ба онҳо гуфта буд.
2:5 Ва дар Ерусалим яҳудиён, мардони худотарс аз ҳар кас сокин буданд
миллати зери осмон.
2:6 Вақте ки ин овоза баланд шуд, мардум ҷамъ омаданд ва ҳозир шуданд
дар ҳайрат монданд, зеро ки ҳар кас шунид, ки онҳо ба забони худ сухан меронанд.
2:7 Ва ҳама дар ҳайрат монданд ва ба якдигар мегуфтанд: «Инак,
Магар ҳамаи инҳо, ки ҷалилӣ мегӯянд?
2:8 Ва чӣ гуна мо ҳар яки мо ба забони худамон, ки дар он таваллуд шудаем, мешунавем?
2:9 Парфиён, Мидиён ва Эламиён, ва сокинони Байнаннаҳра, ва
дар Яҳудо ва Кападокия, дар Понтус ва Осиё,
2:10 Фригия ва Памфилия, дар Миср ва дар қисматҳои Либия
Куренӣ ва ғарибони Рум, яҳудиён ва дини мубини дин,
2:11 Критҳо ва арабҳо, мо мешунавем, ки онҳо ба забони мо чизҳои аҷибе мегӯянд
корҳои Худо.
2:12 Ва ҳама дар ҳайрат буданд, ва дар шубҳа буданд, ва ба якдигар мегуфтанд: "Чӣ?"
ин маъно дорад?
2:13 Дигарон масхара карда гуфтанд: «Ин одамон аз шароби нав пуранд».
2:14 Аммо Петрус, бо он ёздаҳ бархоста, овози худро баланд карда, гуфт
Ба онҳо, эй мардони Яҳудо ва ҳамаи сокинони Ерусалим, ин бошед
ба шумо маълум аст ва ба суханони Ма гӯш диҳед:
2:15 Зеро ки онҳо маст нестанд, чунон ки шумо гумон мекунед, ин танҳо сеюм аст
соати руз.
2:16 Аммо он чизест, ки Юил-пайғамбар гуфта буд;
2:17 Ва дар айёми охир воқеъ хоҳад шуд, мегӯяд Худо, Ман мерезам
аз Рӯҳи Ман бар ҳар башар аст, ва писарону духтарони шумо хоҳанд буд
нубувват кунед, ва ҷавонони шумо рӯъёҳо хоҳанд дид, ва пирони шумо хоҳанд дид
хобҳои хоб:
2:18 Ва бар бандагони худ ва канизони худ дар он айём рехт
аз Рӯҳи ман; ва нубувват хоҳанд кард:
2:19 Ва Ман мӯъҷизот дар осмон дар боло нишон хоҳам дод, ва аломот дар замин дар поён;
хун ва оташ ва бухори дуд;
2:20 Офтоб ба торикӣ ва моҳ ба хун мубаддал гардад
он рӯзи бузург ва барҷастаи Худованд фаро мерасад:
2:21 Ва воқеъ хоҳад шуд, ки ҳар кӣ исми Ӯро бихонад
Худованд наҷот хоҳад ёфт.
2:22 Эй мардони Исроил, ин суханонро бишнавед; Исои Носирӣ, марде, ки аз он розӣ буд
Худо дар миёни шумо бо мӯъҷизаҳо ва мӯъҷизот ва мӯъҷизаҳое, ки Худо ба воситаи Ӯ ба амал овард
дар миёни шумо, чунон ки худатон низ медонед:
2:23 Ӯ, ки бо маслиҳати муайян ва огоҳии пешакӣ таслим карда мешавад
Худоё, шумо гирифтаед ва бо дасти шарир маслуб кардаед ва куштаед.
2:24 Ӯро Худо эҳьё кард, ки дардҳои маргро аз байн бурд, зеро он
имкон надошт, ки вай аз он нигоҳ дошта шавад.
2:25 Зеро ки Довуд дар бораи ӯ сухан мегӯяд: Ман Худовандро ҳамеша дар пеши назари худ дидаам
зеро ки Ӯ дар тарафи рости Ман аст, то ки ман ҷунбонда нашавам;
2:26 Бинобар ин дили ман шод шуд, ва забони ман шод шуд; илова бар ин хам ман
ҷисм бо умед ором хоҳад гирифт:
2:27 Зеро ки ту ҷони маро дар дӯзах намегузорӣ ва азоб нахоҳӣ кашид.
Қуддуси ту фасодро бубинад.
2:28 Ту ба ман роҳҳои ҳаётро маълум кардӣ; маро пур хоҳӣ кард
шодӣ бо чеҳраи ту.
2:29 Эй бародарон!
ки вай ҳам мурдааст ва ҳам дафн шудааст ва қабри ӯ бо мост
рӯз.
2:30 Бинобар ин, ки пайғамбар буд, ва медонист, ки Худо қасам хӯрдааст
ба вай, аз меваи камараш, мувофиқи ҷисм, мехоҳад
Масеҳро эҳьё кунед, то бар тахти Ӯ нишинад;
2:31 Ӯ инро дида, пеш аз эҳёи Масеҳ гуфт, ки ҷони ӯ
дар дӯзах намонд, ва ҷисми ӯ фасодро надид.
2:32 Ин Исоро Худо эҳьё кардааст, ки ҳамаи мо шоҳидони он ҳастем.
2:33 Бинобар ин, ба ямини Худо будан, сарафроз ва аз он гирифтан
Падар ваъдаи Рӯҳулқудсро, ки онро берун овардааст
шумо ҳоло мебинед ва мешунавед.
2:34 Зеро ки Довуд ба осмон сууд накардааст, балки худаш мегӯяд: "The
Худованд ба Парвардигори ман гуфт: «Ба дасти рости ман бинишин,
2:35 То даме ки душманонатро зери пои ту гардонам.
2:36 Пас, бигзор тамоми хонадони Исроил бидонанд, ки Худо офаридааст
ҳамон Исо, ки шумо Ӯро маслуб кардаед, ҳам Худованд ва ҳам Масеҳ.
2:37 Вақте ки онҳо инро шуниданд, дар дилашон сӯхт ва гуфтанд
Ба Петрус ва ба дигар ҳаввориён: Эй мардон ва бародарон!
мекунем?
2:38 Он гоҳ Петрус ба онҳо гуфт: «Тавба кунед ва ҳар яки шумо дар он таъмид бигиред».
номи Исои Масеҳ барои омурзиши гуноҳҳо, ва шумо қабул хоҳед кард
атои Рӯҳулқудс.
2:39 Зеро ки ваъда барои шумо ва фарзандони шумо ва барои ҳамаи мавҷудот аст
аз дур, ҳатто онҳое ки Худованд Худои мо даъват хоҳад кард.
2:40 Ва бо бисьёр суханони дигар шаҳодат ва насиҳат, гуфт: «Наҷот».
худатон аз ин насли номатлуб.
2:41 Он гоҳ онҳое ки каломи Ӯро бо хушнудӣ қабул карданд, таъмид гирифтанд ва худи ҳамон рӯз
ба онҳо тақрибан се ҳазор ҷон илова карда шуд.
2:42 Ва онҳо дар таълимот ва муоширати ҳаввориён устувор монданд,
ва дар шикастани нон ва дар дуо.
2:43 Ва ҳар касро ҳарос фаро гирифт, ва мӯъҷизоту мӯъҷизоти зиёде ба амал омад
расулон.
2:44 Ва ҳамаи имондорон якҷоя буданд, ва ҳама чизҳои умумӣ доштанд;
2:45 Ва молу мулки худро фурӯхтанд ва онҳоро ба ҳама тақсим карданд
ҳар як инсон ниёз дошт.
2:46 Ва онҳо, ҳар рӯз якдилона дар маъбад истода, шикастанд
хона ба хона нон мехурданд, гушти онхоро бо хурсандй мехурданд ва
ягонагии дил,
2:47 Худоро ҳамду сано гӯед ва дар миёни тамоми мардум илтифот дошта бошед. Ва Худованд илова кард
ҳар рӯз ба калисо, ки бояд наҷот ёбад.