2 Тимотиюс
4:1 Пас, ман туро ба ҳузури Худо ва Исои Масеҳи Худованд мефармоям, ки Ӯ хоҳад кард
мурдагон ва мурдагонро дар зоҳир ва салтанати Ӯ доварӣ кунед;
4:2 Каломро мавъиза кунед; фаврӣ дар мавсим, берун аз мавсим; сарзаниш кардан, сарзаниш кардан,
бо тамоми пурсабрӣ ва таълимот насиҳат кунед.
4:3 Зеро замоне фаро хоҳад расид, ки онҳо ба таълимоти солим тоб нахоҳанд овард; аммо
аз рӯи ҳавасҳои худ барои худ муаллимоне ҷамъ хоҳанд кард
хориши гӯшҳо;
4:4 Ва гӯшҳои худро аз ростӣ рӯйгардон хоҳанд кард, ва рӯйгардон хоҳанд шуд
ба афсонаҳо.
4:5 Аммо ту дар ҳама чиз бедор бош, ба мусибатҳо тоб овар, кори як
башоратдиҳанда, хизмати худро пурра исбот кун.
4:6 Зеро ки ман ҳоло омода ҳастам, ки қурбонӣ кунам, ва вақти рафтани ман аст
даст.
4:7 Ман муборизаи хубе кардам, ман курси худро тамом кардам, нигоҳ доштам
имон:
4:8 Минбаъд барои ман тоҷи адолат гузошта шудааст, ки
Худованд, Довари одил, дар он рӯз ба ман ато хоҳад кард, на ба ман
балки барои ҳамаи онҳое ки зуҳури Ӯро дӯст медоранд.
4:9 Саъй кун, ки ба зудӣ назди ман биёӣ.
4:10 Зеро ки Димос ин ҷаҳонро дӯст дошта, маро тарк кард ва ҳаст
ба Таслӯникӣ рафт; Крискинс ба Ғалотия, Титус то Далматия.
4:11 Танҳо Луқо бо ман аст. Марқӯсро гирифта, бо худ биёр, зеро ки вай ҳаст
барои вазорат фоиданок аст.
4:12 Ва Тӯхиқӯсро ба Эфсӯс фиристодам.
4:13 Либосеро, ки ман дар Трӯос бо Карпус гузоштам, вақте ки меоӣ, бо худ биёр
ту ва китобҳо, махсусан коғазҳо.
4:14 Искандари мисгар ба ман бадӣ кард, Худованд ӯро мукофот медиҳад
аз рӯи асарҳояш:
4:15 Ту низ аз онҳо эҳтиёт бош; зеро вай ба суханони мо сахт тоб овардааст.
4:16 Дар ҷавоби аввалини ман ҳеҷ кас бо ман намеистод, балки ҳама маро тарк карданд: Ман дуо мегӯям
Худоё, ки ба гардани онҳо наафтад.
4:17 Бо вуҷуди ин, Худованд бо ман истода, маро қувват бахшид; ки аз тарафи ман
мавъиза пурра маълум шавад ва тамоми халқҳо тавонанд
бишнавед: ва ман аз даҳони шер раҳо шудам.
4:18 Ва Худованд маро аз ҳар кори бад раҳо хоҳад кард, ва маро нигоҳ медорад
ба Малакути Осмонии Ӯ: Ӯро то абад ҷалол бод. омин.
4:19 Ба Приска ва Акило ва аҳли байти Онисифор салом гӯед.
4:20 Арастус дар Қӯринтус сукунат дошт, аммо Трофимусро бемор дар Милитӯм мондаам.
4:21 Саъю кӯшиш кунед, ки пеш аз зимистон биёед. Эубул ба ту салом мерасонад ва
Пуденс ва Линус ва Клавдия ва ҳамаи бародарон.
4:22 Исои Масеҳи Худованд бо рӯҳи ту бод. Файз бо шумо бод. омин.