2 Самуил
17:1 Ва Аҳитӯфал ба Абшолӯм гуфт: «Иҷозат диҳед аз дувоздаҳ нафар интихоб кунам».
ҳазор нафар, ва ман бархоста, имшаб Довудро таъқиб хоҳам кард;
17:2 Ва Ман бар ӯ хоҳам омад, дар ҳоле ки ӯ хаста ва заъиф аст, ва хоҳад
варо битарсонед, ва тамоми қавме ки бо ӯ ҳастанд, хоҳанд гурехт; ва ман
танҳо подшоҳро мезанад:
17:3 Ва ман тамоми қавмро назди ту хоҳам баргардонад: он шахсеро, ки ту ҳастӣ
Ҷустуҷӯ мисли он аст, ки ҳама бармегарданд: Пас тамоми мардум дар осоиштагӣ хоҳанд буд.
17:4 Ва ин сухан ба Абшолӯм ва тамоми пирони Исроил писанд омад.
17:5 Ва Абшолӯм гуфт: «Ҳозир Ҳушойи Аркиро даъват кунед, ва бишнавем».
ҳамон тавре ки ӯ мегӯяд.
17:6 Ва ҳангоме ки Ҳушой назди Абшолӯм омад, Абшолӯм ба ӯ сухан ронда, гуфт:
Аҳитӯфал чунин гуфт: оё мувофиқи суханони Ӯ амал кунем?
агар не; гап зан.
17:7 Ва Ҳушой ба Абшолӯм гуфт: «Маслиҳате ки Аҳитӯфал додааст
дар ин вақт хуб нест.
17:8 Зеро, гуфт Ҳушой, ту падари худ ва одамонашро мешиносӣ, ки онҳо
мардони тавоно, ва онҳо мисли хирс аз вай ғорат шуда, дар зеҳни худ хира мешаванд
ва падарат марди ҷангӣ аст ва намемонад
бо халк.
17:9 Инак, Ӯ ҳоло дар ягон чоҳ ё дар ҷои дигар пинҳон шудааст; ва хоҳад шуд
Чун баъзе аз онҳо дар аввал сарнагун шаванд, он гоҳ
ҳар кӣ бишнавад, мегӯяд: «Дар байни мардум қатл ҳаст».
ки ба Абшолӯм пайравӣ мекунанд.
17:10 Ва он ки далер аст, ки дилаш мисли дили шер аст,
комилан гудохта хоҳад шуд, зеро ки тамоми Исроил медонанд, ки падари ту тавоно аст
одам аст, ва онҳое ки бо ӯ ҳастанд, мардони далеранд.
17:11 Бинобар ин ман маслиҳат медиҳам, ки тамоми Исроил назди ту ҷамъ шаванд,
аз Дон то Беэр-Шобаъ мисли реги дар канори баҳр аст
зиёд; ва ту ба набард дар шахеи худ меравй.
17:12 Ҳамин тавр, мо дар ҷое, ки ӯ пайдо шавад, бар ӯ хоҳем омад ва мо
бар вай равшан хоҳад шуд, чунон ки шабнам бар замин меафтад: ва аз ӯ ва аз
ҳамаи одамоне ки бо ӯ ҳастанд, ба қадри як нафар нахоҳанд монд.
17:13 Илова бар ин, агар вай ба шаҳре ворид шавад, тамоми Исроил ресмонҳо хоҳанд овард
ба он шаҳр, ва мо онро ба дарё мекашем, то он даме ки шаҳре набошад
аз он чо санги хурде ёфт шуд.
17:14 Ва Абшолӯм ва тамоми мардони Исроил гуфтанд: «Маслиҳати Ҳушой».
Архит беҳтар аз маслиҳати Аҳитӯфал аст. Зеро ки Худованд дошт
таъин шуда буд, ки насиҳати неки Аҳитӯфалро барбод диҳад, то ки
Худованд метавонад ба сари Абшолӯм бадӣ биёрад.
17:15 Он гоҳ Ҳушой ба Содӯқ ва Абьётори коҳинон гуфт: «Ҳамин тавр ва ҳамин тавр
Аҳитӯфал ба Абшолӯм ва пирони Исроил маслиҳат дод; ва ҳамин тавр ва
ҳамин тавр ман маслиҳат додам.
17:16 Пас, зуд бифиристед ва ба Довуд бигӯед: «Имрӯз шаб нанишин».
дар даштхои биёбон, вале зуд аз убур гузаред; мабодо подшоҳ
ва тамоми одамоне, ки бо Ӯ ҳастанд, фурӯ бурда шаванд.
Юҳанно 17:17 Ва Йӯнотон ва Аҳимаас дар назди Энроҷил монданд; зеро онҳо шояд дида нашаванд
ки ба шаҳр дарояд; ва рафтанд ва
ба шоҳ Довуд гуфт.
Юҳанно 17:18 Бо вуҷуди ин, ҷавоне онҳоро дида, ба Абшолӯм хабар дод, вале онҳо ҳардуяшон рафтанд
зуд онҳоро дур карда, ба хонаи марде, ки дар Баҳурим буд, омаданд
хуб дар суди худ; ки ба кучо фуромаданд.
17:19 Ва зан гирифта, рӯйпӯше бар даҳони чоҳ густурд, ва
дар он ҷуворимакка пошида; ва чизе маълум набуд.
17:20 Ва ҳангоме ки навкарони Абшолӯм назди зан ба хона омаданд, гуфтанд:
Аҳимаас ва Йӯнотон дар куҷоянд? Зан ба онҳо гуфт: «Мешаванд».
аз болои дарьёи об гузашт. Ва ҳангоме ки онҳо мехостанд ва натавонистанд
ёфта, ба Ерусалим баргаштанд.
17:21 Ва чунин воқеъ шуд, ки, пас аз рафтани онҳо, берун баромаданд
чоҳро гирифт ва рафта, ба подшоҳ Довуд хабар дод ва ба Довуд гуфт: «Бархез ва».
зуд аз болои об убур кунед, зеро Аҳитӯфал чунин маслиҳат додааст
шумо.
17:22 Ва Довуд ва тамоми қавме ки бо ӯ буданд, бархоста, гузаштанд
дар болои Урдун: то субҳидам, ҳеҷ яке аз онҳо кам набуд
аз болои Иордания нагузаштааст.
Юҳанно 17:23 Ва Аҳитӯфал дид, ки маслиҳаташ иҷро намешавад, ӯ зин кашид
хари худро бархоста, ба хонааш, ба шаҳри худ бурд ва бимонд
хонадони худро ба тартиб оварда, худро ба дор овехт ва мурд ва дар он дафн карда шуд
қабри падараш.
17:24 Ва Довуд ба Маҳанаим омад. Ва Абшолӯм бо ҳама аз Урдун гузашт
мардони Исроил бо ӯ.
17:25 Ва Абшолӯм Амосоро ба ҷои Юоб сардори лашкар таъин кард;
писари марде буд, ки Итра номаш исроилӣ буд
Абиҷайл духтари Наҳош, хоҳари модари Саруё Юоб.
17:26 Ва Исроил ва Абшолӯм дар замини Ҷилъод ӯрду заданд.
17:27 Ва ҳангоме ки Довуд ба Маҳанаим омад, Шӯби писараш
аз Наҳоши Рабба аз банӣ-Аммӯн, ва Мокир ибни
Аммиил аз Лодабар ва Барзилайи Ҷилъодӣ аз Рӯгелим,
17:28 Бистарҳо, ва ҳавзҳо, ва зарфҳои гилин, ва гандум ва ҷав оварданд,
ва орд, ва ҷуворимаккаи хушк, ва лӯбиё, ва наск, ва набзи хушк,
17:29 Ва асал ва равған, ва гӯсфанд ва панири гов, барои Довуд ва барои
қавме ки бо Ӯ буданд, барои хӯрдан, зеро онҳо мегуфтанд: "Мардум аст"
гурусна ва хаста ва ташна дар биёбон.