2 Самуил
16:1 Ва ҳангоме ки Довуд каме аз қуллаи теппа гузашт, инак, Сибо
ғуломи Мефибӯшет бо чанд хари зиндор, ва ӯро пешвоз гирифт
бар онҳо дусад нон ва сад даста нон
мавиз ва сад меваи тобистона ва як шиша май.
16:2 Ва подшоҳ ба Сибо гуфт: «Ту бо ин чӣ дар назар дорӣ? Ва Зибо гуфт:
Харон барои савори хонадони подшоҳ бошанд; ва нон ва
меваи тобистон барои хӯрдани ҷавонон; ва шароб, чунон ки бошад
беҳуш дар биёбон метавонад бинӯшад.
16:3 Ва подшоҳ гуфт: «Ва писари оғои ту куҷост? Ва Сибо ба
Подшоҳ: «Инак, вай дар Ерусалим мемонад, зеро ки гуфта буд: "Имрӯз хоҳад шуд"
хонадони Исроил подшоҳии падарамро ба ман баргардонед.
16:4 Подшоҳ ба Сибо гуфт: «Инак, ҳама чиз аз они туст.
Мефибӯшет. Ва Зибо гуфт: «Аз ту илтимос мекунам, ки файз ёбам».
дар назари ту, эй оғоям, подшоҳ.
16:5 Ва ҳангоме ки подшоҳ Довуд ба Баҳурим омад, инак, аз он ҷо марде аз қабр берун омад
хонадони хонадони Шоул, ки номаш Шимей ибни Ҷеро буд;
берун омад ва дар баробари омаданаш лаънат хонд.
16:6 Ва ӯ ба Довуд ва тамоми навкарони подшоҳ Довуд сангборон кард, ва
тамоми мардум ва тамоми мардони тавоно дар тарафи рост ва ба тарафи рости Ӯ буданд
чап.
16:7 Ва чунин гуфт Шимъӣ, вақте ки ӯ лаънат мекард: «Бур, берун шав, эй хунхор
одамӣ, ва ту марди кофирон!
16:8 Худованд тамоми хуни хонадони Шоулро бар ту баргардонид
Ту ба ҷои ӯ подшоҳӣ кардаӣ; ва Худованд салтанатро наҷот дод
ба дасти писарат Абшолӯм афтода, ва инак, ту ба дасти худ гирифта шудаӣ
бадкорӣ, зеро ту одами хунхор ҳастӣ.
16:9 Ва Абишой ибни Саруё ба подшоҳ гуфт: «Чаро ин мурда бошад?
саг лаънати оғои ман подшоҳ? иҷозат деҳ, ки аз он ҷо равам ва парвоз кунам
сараш.
16:10 Ва подшоҳ гуфт: «Эй писарони Саруё, бо шумо чӣ кор аст? ҳамин тавр
бигзор вай лаънат кунад, зеро ки Худованд ба ӯ гуфтааст: "Довудро лаънат!" Ташкили Тандурустии Ҷаҳон
пас хоҳӣ гуфт: "Чаро чунин кардӣ?"
16:11 Ва Довуд ба Абишой ва ба ҳамаи навкаронаш гуфт: «Инак, писарам!
ки аз даруни ман баромад, ҷони маро меҷӯяд: акнун чӣ қадар зиёдтар
ин Биньёминӣ мекунад? бигзор вайро ба ҳоли худ бигузор ва лаънат бигзорад; барои Худованд
ба ӯ амр кардааст.
16:12 Шояд Худованд ба андӯҳи ман нигоҳ кунад, ва Худованд
дар ин рӯз ба ман ҷазои нек хоҳад дод.
16:13 Ва ҳангоме ки Довуд ва одамонаш аз роҳ мерафтанд, Шимъӣ бо роҳ мерафт
канори теппа ба муқобили ӯ буд ва ҳангоми рафтанаш лаънат хонда, санг мепартофт
вай ва хок пошед.
16:14 Ва подшоҳ ва тамоми қавме ки бо ӯ буданд, хаста шуданд ва
дар он чо худро тароват доданд.
16:15 Ва Абшолӯм, ва тамоми қавм, мардони Исроил, ба Ерусалим омаданд,
ва Аҳитӯфал бо ӯ.
16:16 Ва ҳангоме ки Ҳушойи Аркитӣ, дӯсти Довуд омад,
ба Абшолӯм, ки Ҳушой ба Абшолӯм гуфт: «Худо подшоҳро нигоҳ дорад, Худоро наҷот диҳад».
подшоҳ.
16:17 Ва Абшолӯм ба Ҳушой гуфт: «Оё ин меҳрубонии ту ба дӯстат аст? чаро
ту бо дӯсти худ нарафтӣ?
16:18 Ва Ҳушой ба Абшолӯм гуфт: «Не; балки ки Худованд ва ин қавм,
ва тамоми мардони Исроил, интихоб кунед, ки ман иродаи Ӯ ҳастам, ва бо ӯ хоҳам буд
бимонад.
16:19 Ва боз ба кӣ хизмат кунам? бояд дар хузури хизмат накунам
писараш? чунон ки ман дар назди падари ту хизмат кардаам, ончунон дар назди ту хоҳам буд
ҳузур.
16:20 Ва Абшолӯм ба Аҳитӯфал гуфт: «Дар миёни шумо маслиҳат деҳ, ки мо чӣ кор кунем».
кунад.
16:21 Ва Аҳитӯфал ба Абшолӯм гуфт: «Назди сурриягони падарат бирав,
ки вай барои нигоҳ доштани хона мондааст; ва тамоми Исроил инро хоҳанд шунид
ту аз падари худ нафрат дорӣ, пас дасти ҳамаи мавҷудот
бо ту қавӣ бош.
16:22 Ва Абшолӯмро бар болои хона хайма густурданд; ва Абшолӯм
дар пеши назари тамоми Исроил назди сурриягони падари худ даромад.
16:23 Ва маслиҳати Аҳитӯфал, ки дар он рӯзҳо маслиҳат дода буд, чунин буд
Агар касе аз каломи Худо пурсон мешуд, ҳама маслиҳати ӯ ҳамин тавр буд
Аҳитӯфал ҳам бо Довуд ва ҳам бо Абшолӯм.