2 Самуил
12:1 Ва Худованд Нотонро назди Довуд фиристод. Ва назди вай омада, гуфт
вай: «Дар як шаҳр ду мард буданд; яке бой, дигаре камбагал.
12:2 Марди сарватманд гӯсфандону рамаҳои зиёд дошт.
12:3 Аммо марди камбағал чизе надошт, ба ҷуз як барраи меш, ки ӯ дошт
харида, ба воя расонд ва бо ӯ ва бо ӯ калон шуд
кӯдакон; аз гӯшти худаш мехӯрд ва аз косаи худаш менӯшиду хобида буд
дар оғӯши ӯ буд ва барои ӯ чун духтар буд.
12:4 Ва як мусофир назди марди сарватманд омад, ва ӯ барои гирифтани он амон монд
рамаи худ ва рамаи худ, то ки барои роҳгузар либос пӯшад
назди ӯ омад; балки барраи камбагалро гирифта, барои он либос пушид
марде, ки ба наздаш омада буд.
12:5 Ва хашми Довуд бар зидди он одам аланга зад; ва гуфт
Нотон, ба ҳаёти Худованд, касе ки ин корро кардааст, хоҳад кард
албатта бимирад:
12:6 Ва ӯ барраро чор баробар баргардонад, зеро ки ин корро кардааст, ва
зеро вай раҳм надошт.
12:7 Ва Нотон ба Довуд гуфт: «Ту он мард ҳастӣ». Чунин мегӯяд Худованд Худои
Эй Исроил!
дасти Шоул;
12:8 Ва ман ба ту хонаи оғои ту додам, ва занони оғои ту ба ту
ва ба ту хонадони Исроил ва Яҳудоро дод; ва агар ин буд
хеле кам буд, ба ту фалону фалон медодам
чизҳо.
12:9 Бинобар ин ту аз ҳукми Худованд беэътиноӣ кардӣ, то ки дар
диди ӯ? ту Уриёи ҳиттиро бо шамшер куштаӣ ва куштаӣ
зани худро ба зани худ гирифт, ва ӯро бо шамшери ҷабрдида куштааст
фарзандони Аммон.
12:10 «Пас, шамшер ҳаргиз аз хонаи ту дур нахоҳад шуд; зеро
ту маро хор карда, зани Уриёи ҳиттиро гирифтаӣ
зани ту бош.
12:11 Ҳамин тавр Худованд мегӯяд: «Инак, Ман бадӣ бар ту аз
хонаи худат, ва ман занони туро пеши назари ту гирифта, хоҳам дод
онҳоро ба ҳамсояат бирасон, ва ӯ бо занони ту дар пеши назари
ин офтоб.
12:12 Зеро ки ту инро пинҳонӣ кардаӣ, аммо Ман инро дар пеши тамоми Исроил хоҳам кард,
ва пеш аз офтоб.
12:13 Ва Довуд ба Нотон гуфт: «Ман пеши Худованд гуноҳ кардаам». Ва Натан
ба Довуд гуфт: «Худованд гуноҳи туро низ дур кардааст; накун
бимирад.
12:14 Бо вуҷуди ин, зеро ки бо ин аъмоли шумо ба шумо имконияти бузург дод
душманони Худовандро куфр гӯянд, тифле ки барои ту таваллуд шудааст
албатта бимирад.
12:15 Ва Нотон ба хонаи худ рафт. Ва Худованд кӯдакро зад
Зани Уриё ба Довуд зоид, ва он сахт бемор буд.
12:16 Довуд барои кӯдак аз Худо илтиҷо кард; ва Довуд рӯза гирифта, рафт
дар, ва тамоми шаб бар замин хобид.
12:17 Ва пирони хонаи ӯ бархоста, ва назди ӯ рафтанд, то ки Ӯро эҳьё кунанд
замин: аммо нахост, ва на бо онҳо нон нахӯрд.
12:18 Ва воқеъ шуд, ки дар рӯзи ҳафтум, кӯдак мурд. Ва
навкарони Довуд метарсиданд, ки ба ӯ гӯянд, ки кӯдак мурдааст, зеро ки онҳо
гуфт: «Инак, дар ҳоле ки кӯдак зинда буд, мо бо ӯ гап задаем, ва ӯ».
ба овози мо гӯш надиҳад: пас ӯ чӣ гуна худро ба хашм меорад, агар мо
ба ӯ бигӯед, ки кӯдак мурдааст?
12:19 Аммо чун Довуд дид, ки хизматгоронаш пичир-пичир мекунанд, Довуд фаҳмид, ки
кӯдак мурда буд, ва Довуд ба навкарони худ гуфт: «Оё кӯдак аст».
мурда? Ва гуфтанд: «Ӯ мурдааст».
12:20 Ва Довуд аз замин бархоста, шуст ва худро тадҳин кард, ва
либоси худро иваз карда, ба хонаи Худованд омад, ва
парастиш кард: баъд ба хонаи худ омад; ва ҳангоме ки Ӯ талаб мекард, онҳо
ба пеши ӯ нон гузошт, ва ӯ хӯрд.
12:21 Пас навкаронаш ба ӯ гуфтанд: «Ин чӣ кор аст, ки кардаӣ?
рӯза доштӣ ва барои кӯдак гиря кардӣ, дар ҳоле ки ӯ зинда буд; аммо вакте ки
кӯдак мурда буд, ту бархоста нон хӯрдӣ.
12:22 Ва ӯ гуфт: «Вақте ки кӯдак зинда буд, ман рӯза доштам ва гиря кардам, зеро ки ман
Гуфт: «Кӣ медонад, ки Худо бар ман раҳмате хоҳад кард, ки кӯдакро».
зиндагӣ карда метавонад?
12:23 Аммо ҳоло ӯ мурдааст, чаро ман бояд рӯза гирам? Оё ман метавонам ӯро боз баргардонам?
Ман назди ӯ меравам, аммо ӯ ба назди ман барнагардад.
12:24 Ва Довуд занаш Батшобаъро тасаллӣ дод, ва назди вай даромад ва хобид
ва писаре зоид, ва ӯро Сулаймон номид;
Худованд ӯро дӯст медошт.
12:25 Ва ӯ бо дасти Нотони набӣ фиристод; ва номашро хонд
Ҷиддия, ба хотири Худованд.
12:26 Ва Юоб бо Рабба аз банӣ‐Аммӯн ҷангид, ва онҳоро гирифт
шаҳри шоҳона.
12:27 Ва Юоб қосидонро назди Довуд фиристод, ва гуфт: «Ман бар зидди он ҷанг кардам».
Рабба ва шаҳри обро ишғол кардаанд.
12:28 Пас, акнун боқимондаи мардумро ҷамъ кунед ва дар муқобили онҳо ӯрду заданд
шаҳрро бигиред ва онро бигиред: мабодо шаҳрро гирам, ва он ба номи ман номида нашавад
ном.
12:29 Ва Довуд тамоми қавмро ҷамъ карда, ба Рабба рафт, ва
ба мукобили он мубориза бурда, онро гирифт.
12:30 Ва тоҷи подшоҳи онҳоро аз сараш гирифт, ки вазни он буд
як талант тилло бо сангҳои қиматбаҳо; ва он бар они Довуд гузошта шуда буд
сар. Ва ғанимати шаҳрро ба фаровонӣ овард.
12:31 Ва мардумеро, ки дар он ҷо буданд, берун овард ва онҳоро зери по кард
арра ва дар таги харрохи охан ва дар зери табархои охан, ва онхоро сохтанд
аз хиштпаз мегузаранд, ва ба тамоми шаҳрҳои он чунин рафтор мекард
фарзандони Аммон. Ва Довуд ва тамоми мардум ба Ерусалим баргаштанд.