2 Самуил 5:1 Ва ҳамаи сибтҳои Исроил назди Довуд ба Ҳебрӯн омада, сухан ронданд: гуфт: «Инак, мо устухони ту ҳастем ва гӯшти туст». 5:2 Ҳамчунин дар замонҳои гузашта, вақте ки Шоул бар мо подшоҳ буд, шумо он будед, ки роҳбарӣ мекардед. берун оварда, ба Исроил овард; ва Худованд ба ту гуфт: «Чӯзононӣ». қавми ман Исроил, ва ту сардор бар Исроил хоҳӣ буд. 5:3 Ва ҳамаи пирони Исроил назди подшоҳ ба Ҳебрӯн омаданд; ва подшоҳ Довуд бо онҳо дар Ҳебрӯн ба ҳузури Худованд аҳд баст, ва онҳо тадҳин карданд Довуд подшоҳи Исроил. 5:4 Вақте ки Довуд подшоҳӣ кард, сӣ сола буд, ва ӯ чиҳил подшоҳӣ кард сол. 5:5 Дар Ҳебрӯн ӯ ҳафт солу шаш моҳ бар Яҳудо подшоҳӣ кард; ва дар Ерусалим сию се сол бар тамоми Исроил ва Яҳудо подшоҳӣ кард. 5:6 Ва подшоҳ ва одамонаш ба Ерусалим ба ябусиён рафтанд Сокинони ин замин, ки ба Довуд сухан ронда, гуфтанд: «Ҷуз ту». Кӯр ва лангонро дур кун, ба ин ҷо нахоҳӣ омад. фикр мекард, ки Довуд наметавонад ба ин ҷо дарояд. 5:7 Бо вуҷуди ин, Довуд мустаҳками Сионро ишғол кард: ҳамон шаҳр аст Довуд. 5:8 Ва Довуд дар он рӯз гуфт: «Ҳар кӣ ба ҷӯйбор бархезад, ва ябусиён ва лангон ва кӯронро, ки аз онҳо нафрат доранд, мезанад ҷони Довуд, ӯ сардор ва сардор хоҳад буд. Бинобар ин гуфтанд: «The кӯрон ва лангон ба хона нахоҳанд омад. 5:9 Ва Довуд дар қалъа сокин шуд ва онро шаҳри Довуд номид. Ва Довуд гирду атрофи аз Милло ва дарунӣ сохта шудааст. 5:10 Ва Довуд идома ёфт, ва бузург шуд, ва Худованд Худои лашкарҳо бо он буд вай. 5:11 Ва Ҳиром подшоҳи Сӯр қосидонро назди Довуд фиристод, ва дарахтони арз, ва дуредгарон ва сангфаронҳо ва Довуд хонае сохтанд. 5:12 Ва Довуд фаҳмид, ки Худованд ӯро бар Исроил подшоҳ таъин кардааст, ва подшоҳии худро ба хотири қавми худ Исроил баланд бардошт. 5:13 Ва Довуд, баъд аз худаш, суррияҳо ва занони дигар аз Ерусалим гирифт аз Ҳебрӯн омада буд, ва боз писарону духтароне таваллуд ёфта буданд Довуд. 5:14 Ва инҳоянд номҳои онҳое ки дар Ерусалим барои Ӯ таваллуд шудаанд; Шаммуа ва Шубоб ва Нотон ва Сулаймон, 5:15 Ҳамчунин Ибҳор, ва Элишуа, ва Нафаҷ ва Ёфия, 5:16 Ва Элишома, ва Элиёдо ва Элифолет. 5:17 Аммо вақте ки фалиштиён шуниданд, ки Довудро ба подшоҳӣ тадҳин кардаанд Эй Исроил, тамоми фалиштиён барои ҷустуҷӯи Довуд омаданд; ва Довуд шунид он ва ба анбор фуромад. 5:18 Фалиштиён низ омада, дар водии Форс паҳн шуданд Рефаим. 5:19 Ва Довуд аз Худованд пурсида, гуфт: «Оё ба сӯи Филиштиён? Оё онҳоро ба дасти ман месупорӣ? Ва Худованд гуфт назди Довуд, бирав, зеро ки Ман фалиштиёнро бешубҳа таслим хоҳам кард». дасти ту. 5:20 Ва Довуд ба Баал-Фаразим омад, ва Довуд онҳоро дар он ҷо зада, гуфт: Худованд бар душманони ман пешопеши ман шикаст хӯрд, чунон ки шикаст обхо. Бинобар ин вай он маконро Баал-Фаразим номид. 5:21 Ва дар он ҷо пайкарҳои худро гузоштанд, ва Довуд ва одамонаш онҳоро сӯзонданд. 5:22 Ва фалиштиён боз омада, дар кӯл паҳн шуданд водии Рафоим. 5:23 Ва ҳангоме ки Довуд аз Худованд пурсид, гуфт: «Ту нарав нашав; аммо аз паси онҳо қутбнамо биёред ва бар онҳо дар муқобили он равед дарахтони тут. 5:24 Ва бигзор он, вақте ки шумо шунидани садои рафтан дар қуллаҳои дарахтони тут, ки он гоҳ худро беҳбуд хоҳӣ дод; Худованд пешопеши ту берун рав, то ки лашкари фалиштиёнро зарба занад. 5:25 Ва Довуд чунин кард, чунон ки Худованд ба ӯ амр фармуда буд; ва зарба заданд Фалиштиён аз Ҷабаъ, то ки ту ба Ҷозер биёӣ.