2 Самуил
5:1 Ва ҳамаи сибтҳои Исроил назди Довуд ба Ҳебрӯн омада, сухан ронданд:
гуфт: «Инак, мо устухони ту ҳастем ва гӯшти туст».
5:2 Ҳамчунин дар замонҳои гузашта, вақте ки Шоул бар мо подшоҳ буд, шумо он будед, ки роҳбарӣ мекардед.
берун оварда, ба Исроил овард; ва Худованд ба ту гуфт: «Чӯзононӣ».
қавми ман Исроил, ва ту сардор бар Исроил хоҳӣ буд.
5:3 Ва ҳамаи пирони Исроил назди подшоҳ ба Ҳебрӯн омаданд; ва подшоҳ Довуд
бо онҳо дар Ҳебрӯн ба ҳузури Худованд аҳд баст, ва онҳо тадҳин карданд
Довуд подшоҳи Исроил.
5:4 Вақте ки Довуд подшоҳӣ кард, сӣ сола буд, ва ӯ чиҳил подшоҳӣ кард
сол.
5:5 Дар Ҳебрӯн ӯ ҳафт солу шаш моҳ бар Яҳудо подшоҳӣ кард; ва дар
Ерусалим сию се сол бар тамоми Исроил ва Яҳудо подшоҳӣ кард.
5:6 Ва подшоҳ ва одамонаш ба Ерусалим ба ябусиён рафтанд
Сокинони ин замин, ки ба Довуд сухан ронда, гуфтанд: «Ҷуз ту».
Кӯр ва лангонро дур кун, ба ин ҷо нахоҳӣ омад.
фикр мекард, ки Довуд наметавонад ба ин ҷо дарояд.
5:7 Бо вуҷуди ин, Довуд мустаҳками Сионро ишғол кард: ҳамон шаҳр аст
Довуд.
5:8 Ва Довуд дар он рӯз гуфт: «Ҳар кӣ ба ҷӯйбор бархезад, ва
ябусиён ва лангон ва кӯронро, ки аз онҳо нафрат доранд, мезанад
ҷони Довуд, ӯ сардор ва сардор хоҳад буд. Бинобар ин гуфтанд: «The
кӯрон ва лангон ба хона нахоҳанд омад.
5:9 Ва Довуд дар қалъа сокин шуд ва онро шаҳри Довуд номид. Ва Довуд
гирду атрофи аз Милло ва дарунӣ сохта шудааст.
5:10 Ва Довуд идома ёфт, ва бузург шуд, ва Худованд Худои лашкарҳо бо он буд
вай.
5:11 Ва Ҳиром подшоҳи Сӯр қосидонро назди Довуд фиристод, ва дарахтони арз, ва
дуредгарон ва сангфаронҳо ва Довуд хонае сохтанд.
5:12 Ва Довуд фаҳмид, ки Худованд ӯро бар Исроил подшоҳ таъин кардааст,
ва подшоҳии худро ба хотири қавми худ Исроил баланд бардошт.
5:13 Ва Довуд, баъд аз худаш, суррияҳо ва занони дигар аз Ерусалим гирифт
аз Ҳебрӯн омада буд, ва боз писарону духтароне таваллуд ёфта буданд
Довуд.
5:14 Ва инҳоянд номҳои онҳое ки дар Ерусалим барои Ӯ таваллуд шудаанд;
Шаммуа ва Шубоб ва Нотон ва Сулаймон,
5:15 Ҳамчунин Ибҳор, ва Элишуа, ва Нафаҷ ва Ёфия,
5:16 Ва Элишома, ва Элиёдо ва Элифолет.
5:17 Аммо вақте ки фалиштиён шуниданд, ки Довудро ба подшоҳӣ тадҳин кардаанд
Эй Исроил, тамоми фалиштиён барои ҷустуҷӯи Довуд омаданд; ва Довуд шунид
он ва ба анбор фуромад.
5:18 Фалиштиён низ омада, дар водии Форс паҳн шуданд
Рефаим.
5:19 Ва Довуд аз Худованд пурсида, гуфт: «Оё ба сӯи
Филиштиён? Оё онҳоро ба дасти ман месупорӣ? Ва Худованд гуфт
назди Довуд, бирав, зеро ки Ман фалиштиёнро бешубҳа таслим хоҳам кард».
дасти ту.
5:20 Ва Довуд ба Баал-Фаразим омад, ва Довуд онҳоро дар он ҷо зада, гуфт:
Худованд бар душманони ман пешопеши ман шикаст хӯрд, чунон ки шикаст
обхо. Бинобар ин вай он маконро Баал-Фаразим номид.
5:21 Ва дар он ҷо пайкарҳои худро гузоштанд, ва Довуд ва одамонаш онҳоро сӯзонданд.
5:22 Ва фалиштиён боз омада, дар кӯл паҳн шуданд
водии Рафоим.
5:23 Ва ҳангоме ки Довуд аз Худованд пурсид, гуфт: «Ту нарав нашав; аммо
аз паси онҳо қутбнамо биёред ва бар онҳо дар муқобили он равед
дарахтони тут.
5:24 Ва бигзор он, вақте ки шумо шунидани садои рафтан дар қуллаҳои
дарахтони тут, ки он гоҳ худро беҳбуд хоҳӣ дод;
Худованд пешопеши ту берун рав, то ки лашкари фалиштиёнро зарба занад.
5:25 Ва Довуд чунин кард, чунон ки Худованд ба ӯ амр фармуда буд; ва зарба заданд
Фалиштиён аз Ҷабаъ, то ки ту ба Ҷозер биёӣ.